Stanisław Brzozowski (fotograf)

---

Życiorys

Stanisław Brzozowski był istotną postacią w warszawskim środowisku fotograficznym, gdzie osiedlił się i tworzył przez wiele lat. Swoją przygodę z fotografią rozpoczął w 1898 roku, kiedy to podjął pracę przy produkcji papierów kolodionowych. Z czasem zdobył doświadczenie jako laborant oraz pomocnik w atelier, pracując w Wytwórni Materiałów Fotochemicznych Leonarda Kowalskiego przy ulicy Mazowieckiej w Warszawie.

Od 1903 roku prowadził własne zakłady fotograficzne, początkowo przy ulicy Elektoralnej, a później także przy ulicy Świętokrzyskiej. W swoim zakładzie specjalizował się nie tylko w fotografii portretowej, ale również w dokumentacji architektury, fotografii krajobrazowej oraz dokumentalnej.

Fotografia teatralna zajmowała szczególne miejsce w jego dorobku artystycznym. Realizował dokumentację zdjęciową warszawskich teatrów, portretując aktorów oraz uwieczniając chwile za kulisami przedstawień. Jego współprace obejmowały wszystkie istotne warszawskie teatry, w tym Teatr Ateneum, Teatr Letni i Teatr Polski, a także wiele innych instytucji teatralnych.

Wielokrotne zaszczyty i uznanie zdobył również w prasie, gdzie jego prace ukazywały się w wielu czasopismach, takich jak „Przekrój” oraz „Kurier Codzienny”. W 1922 roku, wspólnie z innymi wybitnymi fotografami, w tym Janem Malarskim, był jednym z założycieli Cechu Fotografów Chrześcijan w Warszawie.

Stanisław Brzozowski brał udział w licznych wystawach fotograficznych, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych, gdzie zdobył wiele nagród i wyróżnień. Wyróżnienie spotkało go m.in. podczas II Wystawy Fotografii Artystycznej w Warszawie w 1917 roku.

Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w Łodzi, gdzie uruchomił nowy zakład fotograficzny przy ulicy Piotrkowskiej. Tam nawiązał współpracę z Teatrem Powszechnym oraz Teatrem Wojska Polskiego. Wspólnie z Janem Malarskim prowadził spółkę fotograficzną, która realizowała zlecenia, w tym portrety Bolesława Bieruta, w tym zdjęcie wykonane w Belwederze oraz fotografie prezydenta w otoczeniu parku w Natolinie.

W wyniku działań wojennych w 1939 roku jego archiwum fotograficzne uległo zniszczeniu, a kilkanaście tysięcy negatywów zostało bezpowrotnie utraconych. Część jego dorobku znajduje się obecnie w zbiorach Muzeum Teatralnego w Warszawie oraz w Narodowym Archiwum Cyfrowym w Warszawie.

Dnia 19 stycznia 1955 roku, na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, odznaczono go Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Zmarł w Łodzi, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 299a-1-4,5).

---

Oceń: Stanisław Brzozowski (fotograf)

---