Marcin Kula

Nauka i edukacja

Jan Marcin Kula, bardziej znany jako Marcin Kula, to figura, która odgrywa istotną rolę w polskiej historiografii. Urodził się 24 marca 1943 roku w Warszawie, gdzie rozpoczynał swoją naukową karierę. Jest on przede wszystkim historykiem, który specjalizuje się w historii społecznej, a jego badania koncentrują się na ważnych wydarzeniach oraz zjawiskach, które kształtowały historyczne losy Polski i Ameryki Łacińskiej.

Marcin Kula to także autor wielu publikacji, które poświęcone są nie tylko historii, ale również pamięci historycznej. Jego prace przyczyniają się do lepszego zrozumienia kontekstu społecznego w którym te wydarzenia miały miejsce. Działalność naukowa Kuli ma duże znaczenie dla współczesnej historii oraz rozwoju wiedzy o minionych epokach.

Obecnie pełni on również rolę wykładowcy w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z młodszymi pokoleniami studentów. Jego praca pedagogiczna oraz badawcza stanowią ważny wkład w rozwój nauk humanistycznych w Polsce.

Życiorys

Marcin Kula jest synem Witolda Kuli oraz Niny Assorodobraj-Kula. Swoją edukację rozpoczął w XLI Liceum Ogólnokształcącym im. Joachima Lelewela w Warszawie, gdzie uzyskał maturę w 1960 roku. Następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zdobył magisterium z historii w 1965 roku, pisząc pracę pt. „Brazylijska plantacja cukrowa XVI–XVII w.” pod kierunkiem Mariana Małowista. Równolegle uzyskał również tytuł magistra socjologii w 1967 roku.

W latach 1968–1990 Marcin Kula był związany z Instytutem Historii PAN, gdzie w 1968 roku obronił pracę doktorską pod okiem Tadeusza Łepkowskiego, uzyskując tytuł doktora. Habilitację uzyskał w 1976 roku, a dziewięć lat później, w 1985 roku, został profesorem zwyczajnym. Po 1990 roku, przeszedł na Uniwersytet Warszawski, a od 1994 roku wykładał również w Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania w Warszawie, która w 2008 roku przekształciła się w Akademię Leona Koźmińskiego.

Marcin Kula aktywnie angażuje się w życie akademickie i społeczne. Jest członkiem Polskiego Pen Clubu, Polskiego Towarzystwa Historycznego, Polskiego Towarzystwa Socjologicznego oraz Towarzystwa Polsko-Brazylijskiego. Dodatkowo, jest jednym z założycieli i członkiem władz Stowarzyszenia Archiwum Solidarności. Pełnił funkcję przewodniczącego rady redakcyjnej w serii „W krainie PRL” wydawanej przez Wydawnictwo Trio.

Uczniowie

Wśród jego uczniów znajdują się ludzie, którzy osiągnęli znaczące sukcesy akademickie, pisząc prace magisterskie oraz doktorskie pod czujnym okiem Marcina Kuli. Ich wkład w dziedzinę historii jest nieoceniony. Oto niektórzy z nich:

Ich prace stanowią istotny wkład w rozwój wiedzy historycznej i są dowodem na skuteczność metody kształcenia stosowanej przez Kula.

Publikacje

Marcin Kula jest autorem wielu znaczących publikacji, które mają istotny wkład w historię oraz socjologię. Jego prace obejmują różnorodne tematy, od początków czarnego niewolnictwa w Brazylii po badania nad Polonią brazylijską. Oto lista jego wybranych publikacji:

  • Początki czarnego niewolnictwa w Brazylii. Okres gospodarki cukrowej XVI – XVII w. (1970) – praca doktorska,
  • Listy emigrantów z Brazylii i Stanów Zjednoczonych: 1890-1891 (1973) – redakcja wspólnie z Witoldem Kulą i Niną Assorodobraj-Kulą,
  • Rewolucja 1933 na Kubie (1978) – praca habilitacyjna,
  • Polonia brazylijska (1981),
  • Ameryka Łacińska w relacjach Polaków: antologia (1982) – wybór, wstęp, komentarze i przypisy,
  • Historia Brazylii (1987),
  • Narodowe i rewolucyjne (1991),
  • O Brazylii – ale też trochę o Polsce (1992),
  • Paryż, Londyn i Waszyngton patrzą na Październik 1956 r. w Polsce (1992),
  • Człowiek wojuje (1994),
  • Pod górkę do Europy. O Turcji lat trzydziestych – ale też trochę o dzisiejszej Polsce (1994),
  • Ludzie wśród ludzi: studenci Instytutu Historycznego UW o sobie, kolegach i nauczycielach (1994),
  • Niespodziewani przyjaciele, czyli rzecz o zwykłej ludzkiej solidarności (1995),
  • Anatomia Rewolucji Narodowej. Boliwia w XX wieku (1999),
  • Ekologia humanistyczna (1999),
  • Zupełnie normalna historia, czyli Dzieje Polski zanalizowane przez Marcina Kulę w krótkich słowach, subiektywnie, ku pożytkowi miejscowych i cudzoziemców (2000),
  • Przeszłość: spadek nie do odrzucenia (2001),
  • Zegarek historyka (2001),
  • Nośniki pamięci historycznej (2002),
  • Religiopodobny komunizm (2003),
  • Wybór tradycji (2003),
  • Krótki raport o użytkowaniu historii (2004),
  • Między przeszłością a przyszłością: o pamięci, zapominaniu i przewidywaniu (2004),
  • Uparta sprawa – żydowska? polska? ludzka? (2004),
  • Historia – moja miłość (z zastrzeżeniami) (2005) – zbiór artykułów z lat 1988–2004,
  • Komunizm i po komunizmie (2006),
  • Autoportret rodziny X. Fragment żydowskiej Warszawy lat międzywojennych (2007) – nagrodzona Nagrodą Historyczną Polityki,
  • O co chodzi w historii? (2008),
  • Mimo wszystko: bliżej Paryża niż Moskwy: książka o Francji, PRL i o nas, historykach (2010),
  • Najpierw trzeba się urodzić (2011),
  • Naród, historia i… dużo kłopotów (2011),
  • Ostatecznie trzeba umrzeć (2012),
  • Polono-Brazylijczycy i parę kwestii im bliskich (2012),
  • Kartki z socjologii historycznej (2014),
  • Trzeba mieć pieniądze. Wykłady z socjologii historycznej (2014),
  • Trzeba pracować i produkować. Wykłady z socjologii historycznej (2014),
  • Trzeba jeść. Wykłady z socjologii historycznej (2015),
  • Trzeba mieszkać, myć się i ubierać. Wykłady z socjologii historycznej (2015),
  • Trzeba wydorośleć. Wykłady z socjologii historycznej (2016),
  • PZPR jako reżyser życia teatralnego w latach sześćdziesiątych (2016).

Przypisy

  1. Pedagodzy [online], Wydziały Akademii Teatralnej [dostęp 26.01.2016 r.]

Oceń: Marcin Kula

★★★★★
Średnia ocena:4.63 Liczba ocen:13