Paweł Machcewicz

Nauka i edukacja

Paweł Mateusz Machcewicz, urodzony 27 kwietnia 1966 roku w Warszawie, jest wybitnym polskim historykiem oraz nauczycielem akademickim, który specjalizuje się w historii najnowszej. Jako profesor nauk humanistycznych pełni rolę profesora zwyczajnego w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, instytucji, która zrzesza wielu znakomitych badaczy.

W latach 2008–2017 Machcewicz miał zaszczyt być dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, gdzie przyczynił się do popularyzacji historii tego tragicznego okresu. Jego wpływ na kulturę i edukację historyczną w Polsce był znaczący.

Dodatkowo, w latach 2008–2014 pełnił funkcję głównego doradcy premiera Donalda Tuska, co podkreśla jego zaangażowanie nie tylko w sferze akademickiej, ale również w polityce.

Życiorys

Paweł Machcewicz to wybitny polski historyk, który swoją edukację zakończył w 1989 roku na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W kolejnych latach, od 1990, rozpoczął pracę w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, gdzie zajmuje się Najnowszą Historią Polityczną. W 1993 roku obronił pracę doktorską, a siedem lat później uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych specjalizując się w zakresie nauk o polityce.

Paweł Machcewicz był stypendystą wielu prestiżowych programów, w tym Programu Fulbrighta, które miały miejsce na Uniwersytecie Georgetown, a także Woodrow Wilson International Center for Scholars w Washingtonie, brytyjskiej Akademii Nauk w Londynie oraz hiszpańskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Edukacji w Madrycie. W 2009 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

W latach 2000-2006 prowadził zajęcia jako profesor w Collegium Civitas, gdzie w 2006 roku pełnił funkcję prorektora ds. akademickich. Następnie do 2009 roku był profesorem nadzwyczajnym oraz kierownikiem Zakładu Systemów Komunistycznych i Zimnej Wojny na Wydziale Nauk Historycznych UMK w Toruniu. W 2009 roku został profesorem w Instytucie Dziennikarstwa na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego.

W okresie między 1990 a 2000 rokiem Machcewicz był redaktorem magazynu historycznego pt. „Mówią wieki”. Odegrał istotną rolę w powołaniu Instytutu Pamięci Narodowej, a od sierpnia 2000 do stycznia 2006 roku pełnił funkcję dyrektora Biura Edukacji Publicznej IPN. Co więcej, w latach 2003-2007 przewodniczył zespołowi historyków badających wydarzenia bydgoskie z początku II wojny światowej. W 2007 roku był kandydatem do Kolegium IPN z rekomendacji posłów Platformy Obywatelskiej, lecz nie został wybrany.

1 września 2008 roku Machcewicz objął stanowisko głównego doradcy w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów oraz pełnomocnika prezesa Rady Ministrów ds. Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. 28 listopada 2008 roku, minister kultury i dziedzictwa narodowego Bogdan Zdrojewski mianował go dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej, gdzie pracował aż do kwietnia 2017 roku. Dodatkowo zasiadał w radzie Fundacji Auschwitz-Birkenau oraz od 2012 roku w Międzynarodowej Radzie Oświęcimskiej. Po raz kolejny, 19 listopada 2011 roku, objął rolę głównego doradcy w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów, wykonując swoje obowiązki aż do 23 września 2014 roku.

Paweł Machcewicz został uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami, takimi jak Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych pracowników naukowych w 1993 roku, Nagroda Historyczna Tygodnika „Polityka” w 1994 roku, a także Nagroda im. Jerzego Giedroycia w 2001 roku za książkę „Emigracja w polityce międzynarodowej”. Wśród jego innych wyróżnień można wymienić Medal Komisji Edukacji Narodowej (2008) oraz Medal „10 lat Instytutu Pamięci Narodowej” (2010).

Prywatnie, Paweł Machcewicz jest żonaty z Anną Machcewicz i ma dwoje dzieci.

Wybrane publikacje

Oto zestawienie ważniejszych publikacji autorstwa Pawła Machcewicza, które są istotne w kontekście jego pracy naukowej oraz badań historycznych.

  • Der Beginn der Vernichtung. Zum Mord an den Juden in Jedwabne und Umgebung im Sommer 1941 (współautorzy: Edmund Dmitrów, Tomasz Szarota), Fibre, Osnabrück 2004,
  • Emigracja w polityce międzynarodowej, Biblioteka „Więzi”, Warszawa 1999,
  • Historia Hiszpanii (współautor: Tadeusz Miłkowski), Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1998,
  • „Monachijska menażeria”, walka z Radiem Wolna Europa 1950–1989, IPN, Warszawa 2007,
  • Polski rok 1956, „Mówią Wieki”, Warszawa 1993,
  • Rozgłośnia Polska Radia Wolna Europa w latach 1950–1975 (współautor: Rafał Habielski), Wydawnictwo Ossolineum, Uniwersytet Warszawski, Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Wrocław-Warszawa 2018,
  • Spory o historię 2000–2011, Społeczny Instytut Wydawniczy „Znak”, Kraków 2012,
  • Władysław Gomułka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1995,
  • Wokół Jedwabnego (współredaktor: Krzysztof Persak), t. 1, Studia: s. 525, t. 2, Dokumenty: s. 1034, IPN, Warszawa 2002,
  • Zranione miasto. Poznań w czerwcu 1956 roku (współautorzy: Stanisław Jankowiak, Agnieszka Rogulska), IPN, Poznań-Warszawa 2003,
  • Wina, kara polityka (współautor: Andrzej Paczkowski), Znak Horyzont, Instytut Studiów Politycznych PAN, Kraków 2021.

Przypisy

  1. Doradcy i asystenci polityczni zatrudnieni w KPRM – stan na 2 stycznia 2012 r.. kprm.gov.pl. [dostęp 17.05.2020 r.]
  2. Doradcy i asystenci polityczni zatrudnieni w KPRM – stan na 1 października 2011 r.. kprm.gov.pl. [dostęp 17.05.2020 r.]
  3. Biuro Edukacji Publicznej IPN przyznało medale. onet.pl, 20.12.2010 r. [dostęp 20.12.2010 r.]
  4. M.P. z 2009 r. nr 12, poz. 146.
  5. Who is who w Polsce. Encyklopedia biograficzna z życiorysami znanych Polek i Polaków, Hübners blaues Who is Who, Zug 2007 (dodatek CD).

Oceń: Paweł Machcewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:23