Eugeniusz Łepkowski

Wojsko i służby mundurowe

Eugeniusz Ignacy Łepkowski, urodzony 26 sierpnia 1892 roku w Warszawie, to figura, która odegrała ważną rolę w historii Wojska Polskiego. Jako major piechoty, jego wkład w siły zbrojne był znaczący, choć szczegóły jego dalszego życia pozostają nieznane.

Jego działalność w jednostkach wojskowych oraz wpływ na rozwój piechoty to tematy, które zasługują na głębszą analizę.

Życiorys

Eugeniusz Łepkowski przyszedł na świat w stolicy Polski, Warszawie, w rodzinie Waleriana oraz Zofii z Ćwierlikowskich. Swoją służbę wojskową rozpoczął jako żołnierz przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich oraz z byłej armii rosyjskiej, gdzie zasilił szeregi 28 Pułku Strzelców Kaniowskich.

Dnia 1 grudnia 1924 roku, został uhonorowany mianowaniem na stopień majora, uzyskując starszeństwo z dnia 15 sierpnia 1924 oraz 208. lokatę w korpusie oficerów piechoty. Wcześniej, bo 3 maja 1922 roku, jego stopień kapitana został zweryfikowany z datą 1 czerwca 1919 oraz z 659. lokatą w tym samym korpusie. Jego kariera wojskowa kontynuowała się nadawaniem nowych wyzwań, gdy przeniesiono go do 15 Pułku Piechoty „Wilków” w Dęblinie.

W maju 1925 roku, Łepkowski został przesunięty do 11 Pułku Piechoty w Tarnowskich Górach, gdzie zajął stanowisko komendanta składnicy wojennej; jednak już w listopadzie tegoż roku powrócił do 15 Pułku jako kwatermistrz. Kolejne zmiany w jego karierze miały miejsce w listopadzie 1927, kiedy objął dowództwo II batalionu. W październiku 1931 roku, został przeniesiony na pozycję oficera placu w Częstochowie, a od 1 stycznia 1932 roku jego stanowisko było określane jako „komendant placu Częstochowa”. W czerwcu 1933 roku, Łepkowski został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Małkini, gdzie był komendantem. Jednak w lipcu 1935 roku, zwolniono go z zajmowanego stanowiska i oddano do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I, co ostatecznie doprowadziło do przeniesienia go w stan spoczynku.

W dniu 26 maja 1944 roku, jego losy przybrały dramatyczny obrót, gdy został zatrzymany i osadzony na Pawiaku. Przez wiele lat lat wspomnienia o nim trwały, a jego grób symboliczny spoczywa na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (Al7-1-40).

Ordery i odznaczenia

W dorobku Eugeniusza Łepkowskiego znajdują się liczne ordery i odznaczenia, które stanowią świadectwo jego zasług i poświęcenia. Oto szczegółowa lista wyróżnień:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 20 lipca 1932,
  • Krzyż Walecznych, przyznany czterokrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1938,
  • Medal Zwycięstwa, znany jako „Médaille Interalliée”.

Przypisy

  1. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 11.11.1938 r., s. 21 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”.
  2. M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612. „za zasługi w służbie wojskowej”.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 11.11.1932 r., s. 380.
  4. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 10 z 04.07.1935 r., s. 90.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 28.06.1933 r., s. 131.
  7. Rocznik Oficerski 1932, s. 28, 508.
  8. Jarno 2001, s. 238.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 7 z 23.10.1931 r., s. 329.
  10. Rocznik Oficerski 1928, s. 31, 177.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 25 z 31.10.1927 r., s. 326.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 117 z 05.11.1925 r., s. 629.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 55 z 22.05.1925 r., s. 263, 267.
  14. Rocznik Oficerski 1924, s. 158, 352.
  15. Rocznik Oficerski 1923, s. 167, 410.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 26.01.1934 r., s. 25.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 131 z 17.12.1924 r., s. 735.
  18. Lista starszeństwa 1922, s. 48.
  19. Spis oficerów 1921, s. 103, 746.

Oceń: Eugeniusz Łepkowski

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:25