Krzysztof Piesiewicz

---

Życiorys

Działalność zawodowa i społeczna

Krzysztof Piesiewicz przyszedł na świat jako wnuk Edwarda Szerękowskiego, który był nie tylko leśnikiem, ale także politykiem BBWR oraz burmistrzem Dobromila. Jego rodzicami byli Marian oraz Aniela Piesiewicz, a jego bratem Witold. Urodził się w Warszawie, w kamienicy przy ul. Widok 11, gdzie spędził swoje dzieciństwo.

Krzysztof uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego, a swoją edukację na kierunku prawniczym zakończył w 1970 roku na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach odbył aplikację w sądownictwie oraz adwokaturze, a w 1973 roku rozpoczął swoją praktykę adwokacką.

W czasach stanu wojennego Krzysztof Piesiewicz bronił działaczy NSZZ „Solidarność”, w tym pracowników Huty Warszawa i Ursusa, a także członków Komisji Krajowej oraz Radia „Solidarność”. Wziął również udział w procesie przeciwko zabójcom księdza Jerzego Popiełuszki. Niezwykle dramatycznym momentem w jego życiu była śmierć matki, Anieli, która została zamordowana 22 lipca 1989 roku; jej ciało skrępowano podobnie jak ciało ks. Popiełuszki. Warto dodać, że Piesiewicz był również obrońcą pułkownika Ryszarda Kuklińskiego.

Przez długie lata Krzysztof był członkiem Naczelnej Rady Adwokackiej w stolicy, a także wykładowcą adwokatom i członkiem komisji egzaminacyjnej. Prowadził działalność jako wiceprzewodniczący Komisji Praw Człowieka Naczelnej Rady, a ponadto był ekspertem Regionu Mazowsze „Solidarności”. Co więcej, Piesiewicz współzakładał Stowarzyszenie Opieki nad Więźniami Patronat, które jednak zostało rozwiązane po wprowadzeniu stanu wojennego. Od 2002 roku był także członkiem Rady Konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Działalność kulturalna

Krzysztof Piesiewicz jest uznawany za współautora scenariuszy filmowych do 17 filmów Krzysztofa Kieślowskiego, w tym takich jak Bez końca, Dekalog, Podwójne życie Weroniki czy Trzy kolory. Te prace zdobyły wiele nagród, w tym europejską nagrodę filmową Felix w 1989 roku oraz wyróżnienia na festiwalach w Cannes, San Sebastián, Wenecji oraz Berlinie. Scenariusz do filmu Trzy kolory. Czerwony został nominowany do Oscara i przetłumaczony na dziesięć języków, a także wydany w formie książkowej (Dekalog, 1989).

Po śmierci Kieślowskiego, jego scenariusze były ekranizowane przez innych reżyserów, w tym Tom Tykwer, który wziął na warsztat film Niebo. Piesiewicz miał także wpływ na działalność instytucji kulturalnych, należąc do organizacji takich jak Amerykańska Akademia Filmowa, Rada Etyki Mediów oraz Rada Programowa Telewizji Polskiej S.A. Zasiadał w jury głównego konkursu 49. MFF w Cannes w 1996 roku. Pisał artykuły w różnych magazynach i czasopismach.

W 2015 roku Krzysztof Piesiewicz zdobył Złoty artSkrypt na Interdyscyplinarnym Festiwalu Sztuk Miasto Gwiazd, który odbył się w Żyrardowie. Ponadto został członkiem Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie.

Działalność polityczna

Początek lat 90. zaowocował aktywnością Krzysztofa Piesiewicza w zawiązanej działalności politycznej. Był członkiem naczelnej rady politycznej Porozumienia Centrum, a z ramienia tej partii zasiadał w Senacie II kadencji w latach 1991–1993. Pełnił wówczas rolę wiceprzewodniczącego senackiej Komisji Kultury, Środków Przekazu, Nauki i Edukacji Narodowej.

W 1997 roku Krzysztof Piesiewicz ponownie uzyskał mandat senacki IV kadencji z listy AWS, gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Wszedł także do Senatu V kadencji jako członek komitetu Blok Senat 2001, który współtworzył. Należał do Ruchu Stu oraz od końca lat 90. do Ruchu Społecznego AWS, a od 2002 do 2004 roku był ostatnim przewodniczącym tej partii, która po przemianowaniu na Ruch Społeczny skupiła w sobie wiele aktywnych osób.

W 2004 roku Piesiewicz był inicjatorem powstania Partii Centrum, którą zawiązał wspólnie ze Zbigniewem Religą. Początkowo pełnił funkcję pełnomocnika w województwie mazowieckim, jednak ostatecznie nie przystąpił do tej formacji. W 2005 roku wywalczył mandat senatora VI kadencji w wyborach warszawskich z ramienia Platformy Obywatelskiej.

Później, w wyborach parlamentarnych w 2007 roku, po raz piąty zdobył mandat senatorski (VII kadencji), uzyskując 547 479 głosów. W grudniu 2009 roku zawiesił członkostwo w klubie parlamentarnym PO z powodu zamierzeń prokuratora złożenia przeciwko niemu zarzutów o posiadanie środków odurzających. Ponieważ wniosek o uchylenie immunitetu nie został pozytywnie rozpatrzony, postępowanie przygotowawcze zostało w tym przypadku umorzone. W wyborach parlamentarnych w 2011 roku Piesiewicz nie ubiegał się o reelekcję.

Po zakończeniu kadencji, Krzysztof Piesiewicz napotkał zarzuty dotyczące przestępstw związanych z narkotykami. W grudniu 2013 roku sąd rejonowy uniewinnił go od wszystkich czynów zarzucanych mu, jednak po apelacji w maju 2014 roku sąd okręgowy uchylił wyrok dotyczący trzech czynów, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia. W końcu, w maju 2018 roku, Piesiewicz został prawomocnie uniewinniony od tych zarzutów, co zamknęło sprawę.

W 2013 roku na rynku wydawniczym ukazał się wywiad rzeka z Krzysztofem Piesiewiczem pt. Skandalu nie będzie, którego autorem jest Michał Komar.

Filmografia (scenariusz)

Filmowa kariera Krzysztofa Piesiewicza obejmuje szereg znakomitych dzieł, w których pełnił rolę scenarzysty. Jego twórczość charakteryzuje się głębokim zrozumieniem ludzkiej natury oraz umiejętnością przedstawiania emocji w sposób poruszający i autentyczny.

• Bez końca (1984),
• Krótki film o zabijaniu (1987),
• Dekalog (1988),
• Krótki film o miłości (1988),
• Podwójne życie Weroniki (1991),
• Trzy kolory. Niebieski (1993),
• Trzy kolory. Biały (1993),
• Trzy kolory. Czerwony (1994),
• Cisza (2001),
• Niebo (2002),
• Piekło (2005),
• Nadzieja (2007).

---

Oceń: Krzysztof Piesiewicz

---