Ludwik Mycielski (polityk)

---

Życiorys

Ludwik Mycielski był osobą o niezwykle barwnym życiorysie, zamieszkałym w kręgu wpływowych postaci swoich czasów. Urodził się jako syn Michała, znanego publicysty i wydawcy, oraz Zofii z Górskich. Po wczesnej śmierci matki i wstąpieniu ojca do zakonu, jego dorastanie odbywało się pod opieką babki, Teodozji Górskiej, a potem stryja Stanisława. W 1873 roku zdał maturę w Śremie, a następnie podjął studia we Wrocławiu, które kontynuował w belgijskim Louvain i na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie osiągnął tytuł doktora filozofii w 1878 roku. Jego praca doktorska dotyczyła ważnej kwestii dotyczącej układów pomiędzy Zygmuntem III a dworem austriackim.

Po zakończeniu edukacji, wyruszył w podróż do Rzymu z wujem Ludwikiem Górskim, gdzie miał zaszczyt poznać kardynała Włodzimierza Czackiego. Od 1879 do 1882 roku, pełnił rolę sekretarza kardynała, który został nuncjuszem w Paryżu. Po powrocie do Polski w 1882 roku, Mycielski skupił się na zarządzaniu rodzinnymi dobrami, mieszkał w Dąbrowie pod Wieluniem, a później w odziedziczonym Gałowie koło Szamotuł.

W Gałowie Ludwik Mycielski stworzył renomowany ośrodek kulturalny, w którym pracowali znakomici ludzie, w tym ekonomista Ludwik Górski oraz malarz Julian Fałat. Jego pasje kulturalne nie przeszkadzały mu w aktywnej działalności rolniczo-hodowlanej oraz społecznej. Był członkiem licznych organizacji, takich jak Towarzystwo Pomocy Naukowej oraz Centralne Towarzystwo Gospodarcze. W latach 1887–1890 zasiadał jako poseł w parlamencie Rzeszy, gdzie zaliczał się do grupy konserwatystów, aczkolwiek nie odegrał tam znaczącej roli.

Mycielski stał się rozpoznawalny dzięki długotrwałemu procesowi z rządem pruskim, w sprawie rewindykacji dóbr filipinów gostyńskich, skonfiskowanych przez władze. Do wygranej doszło dopiero po zakończeniu pruskiego zwierzchnictwa. W 1910 roku został członkiem rady konserwatywnego Związku Narodowego, a w kwietniu 1913 roku wybrano go na prezesa Rady Narodowej, ciała odpowiedzialnego za koordynację polskich działań w zaborze pruskim. W swoich wystąpieniach kładł nacisk na potrzebę wsparcia dla terenów zaboru, takich jak Warmia, Mazury i Śląsk. Niestety, Rada Narodowa nie miała możliwości zrealizowania swoich zamierzeń z powodu wybuchu I wojny światowej.

Podczas wojny, Ludwik Mycielski był członkiem tajnego Komitetu Międzypartyjnego w Poznaniu. Pełnił funkcję przewodniczącego organizacji pomocowych, takich jak Komitet Opieki nad bezdomnymi oraz Komitet Pomocy dla Królestwa Polskiego. Utrzymywał ściślejsze relacje z organizacjami zagranicznymi, co przyczyniło się do efektywności jego działań. Po wojnie aktywnie angażował się w życie społeczne, organizując transporty żywności i wspierając akcje powstańcze oraz plebiscyty na Górnym Śląsku. Zasiadał w Związku Obrony Kresów Zachodnich oraz był prezesem Związku Ubezpieczeń Rolnych w Warszawie.

Po zakończeniu kariery politycznej, Ludwik Mycielski spoczął w grobowcach rodzinnych w Gostyniu. Otrzymał szereg odznaczeń, w tym Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który przyznano mu 2 maja 1923 roku. Był mężem Elżbiety Mycielskiej, z którą miał dwoje dzieci. Jego córka, Zofia (1895-1971), była żoną kolejno generała Stanisława Rostworowskiego oraz Andrzeja Skrzyńskiego, a syn Michał (1894-1972) ożenił się z Zofią Karską h. Jastrzębiec i odziedziczył majątek w Gałowie.

---

Oceń: Ludwik Mycielski (polityk)

---