Krystyna Zielińska-Zarzycka

---

Życiorys

Krystyna Zielińska-Zarzycka, urodzona w Warszawie w rodzinie żydowskiej, była córką Gabriela Rozentala oraz Heleny Polirsztok. Swoją edukację rozpoczęła w szkole powszechnej przy ulicy Śliskiej 14, a następnie uczęszczała do gimnazjum przy Prostej 8 przez jeden rok. W wyniku II wojny światowej zmuszona została do życia w getcie warszawskim. W 1942 roku, po opuszczeniu getta, osiedliła się w Kopyczyńcach, gdzie towarzyszyli jej narzeczony Bronek Kopyto, jego siostra Lucyna oraz siostrzeniec Marian. W tym samym roku związała się z Polską Partią Robotniczą, a po jej rozwiązaniu przystąpiła do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W okresie studiów na Uniwersytecie Warszawskim, na Wydziale Filozoficzno-Społecznym oraz Wydziale Dziennikarskim, uzyskała w 1954 roku dyplom magistra dziennikarstwa. Zawodową karierę rozpoczęła w Polskim Radiu, gdzie pracowała od 1950 do 1989 roku, z wyjątkiem lat 1955-1957, kiedy to współpracowała z Polską Agencją Prasową, zajmując się m.in. relacjami jako korespondentka w Sofii. W swoich audycjach koncentrowała się na problematyce społecznej, a szczególnie w okresie stanu wojennego pisała o trudności zaopatrzeniowe, które dotykały Polaków, oraz o zakupach realizowanych na kartki.

W Programie I Polskiego Radia prowadziła program Sygnały dnia oraz cykliczną audycję Obserwacje Krystyny Zielińskiej, która cieszyła się dużym zainteresowaniem, ponieważ skupiała się na rozmowach z rolnikami. Niezwykle istotnym wydarzeniem w jej karierze była zbiórka pieniędzy na operację 3-letniego Piotra Kasprzaka, chorego na martwicę nerek, na którą w Polsce i Szwecji poświęcono kilka artykułów prasowych, uzyskując od darczyńców kilkanaście tysięcy dolarów.

W dorobku Krystyny Zielińskiej-Zarzyckiej znalazły się m.in. dokumenty filmowe, takie jak Z pamiętnika szalonej gospodyni, które powstały do tekstów Agnieszki Osieckiej oraz z muzyką Seweryna Krajewskiego. Oprócz tego była autorką książek, takich jak Ludzie pierwszego szeregu oraz zbiorów felietonów jak Karnet nie z balu i Życie na gorąco, opublikowanych w latach 1985-1986. Jej twórczość znalazła uznanie również na łamach „Polityki”, gdzie opublikowała teksty dotyczące różnych aspektów życia społecznego, takie jak Czas wracania czy Klimat, krajobraz, język z 1999 roku.

W 1983 roku wyróżniono ją Nagrodą im. Bolesława Prusa. Od 1950 roku była członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1964-1968 sprawując przewodnictwo w Klubie Publicystyki Polityczno-Społecznej. W latac h1985-1989 była posłanką na Sejm PRL IX kadencji, wybraną z listy krajowej PZPR. W ciągu swojego życia została odznaczona wieloma prestiżowymi nagrodami, w tym Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Złotym Krzyżem Zasługi, Orderem Uśmiechu oraz Odznaką honorową „Za zasługi dla Warszawy”.

Rodzina

Krystyna Zielińska-Zarzycka była znaną postacią, a w jej życiu otaczała ją bliska rodzina. Ona i jej mąż, gen. Janusz Zarzycki, który był wieloletnim prezydentem Warszawy, tworzyli zgrany duet. Wspólnie doczekali się córki, Leny. Ich życiowe drogi zakończyły się w tym samym miejscu, jako że oboje spoczywają na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze A3 tuje-2-29.

---

Oceń: Krystyna Zielińska-Zarzycka

---