Aniela Piesiewicz

---

Biografia

Aniela Piesiewicz była jedną z pięciu dzieci Edwarda, który był leśnikiem oraz politykiem w II Rzeczypospolitej, a także Margarethy, angielki, która osiedliła się w Polsce. Jej edukacja rozpoczęła się w drugiej połowie lat 20., kiedy to studiowała w Państwowym Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie, zdobywając wykształcenie pedagogiczne.

W 1929 roku Aniela podjęła ważny krok w swoim życiu, decydując się na małżeństwo z prawnikiem Marianem Piesiewiczem. Z ich związku urodzili się dwaj synowie: Witold, który przyszedł na świat w 1935 roku, oraz Krzysztof, który urodził się w 1945 roku.

W obliczu wybuchu powstania warszawskiego rodzina Piesiewiczów była zmuszona do opuszczenia stolicy, powracając do Warszawy w marcu 1945 roku. Po pewnym czasie rodzina postanowiła przeprowadzić się do Zalesia Dolnego, gdzie Aniela podjęła pracę jako nauczycielka w latach 50. Po kilku latach, w 1958 roku, Piesiewiczowie wrócili do Warszawy, gdzie kontynuowali swoje życie.

Śmierć

Aniela Piesiewicz została odnaleziona martwa 22 lipca 1989 roku w swoim mieszkaniu przy ulicy Długiej w Warszawie. O tym tragicznym zdarzeniu poinformował jej syn Krzysztof. Przyczyna zgonu to zagardlenie, które oznacza gwałtowne uduszenie. Zbrodnia była brutalna, ponieważ mordercy związali ofierze ręce kablem, który biegł w górę, kończąc się pętlą na szyi. Każdy ruch Anieli samoczynnie zaciskał tę pętlę, co świadczy o wyjątkowej precyzji i zamiarze zabójców. W sposób analogiczny związano także ks. Jerzego Popiełuszkę, co podkreśla tragizm sytuacji. Dodatkowo w mieszkaniu Piesiewicz odnaleziono maczetę, co może sugerować, iż zbrodnia miała charakter zaplanowany i brutalny.

Jedna z teorii dotyczących zgonu Anieli Piesiewicz sugeruje, że jej śmierć była formą zemsty ze strony komunistycznych służb bezpieczeństwa. Miała ona być wymierzona w jej syna Krzysztofa, który pełnił rolę oskarżyciela posiłkowego w procesie zabójców ks. Popiełuszki. Warto również zauważyć, że data zabójstwa – 22 lipca – zbiegła się z rocznicą ogłoszenia manifestu PKWN, co może dodawać dodatkowej wagi do tych spekulacji. Prokurator oraz szef lubelskiego IPN-u, Jacek Nowakowski, zwrócił na to uwagę, rzucając nowe światło na motywy zbrodni oraz wskazując na jej polityczny kontekst.

Śledztwo

Śledztwo dotyczące tragicznej śmierci Anieli Piesiewicz miało miejsce do 16 czerwca 1990 roku. Z powodu braku dowodów oraz niezdolności do ustalenia sprawców, Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście zdecydowała się na umorzenie sprawy. Jednak dla pełnomocnika Krzysztofa Piesiewicza, Czesława Jaworskiego, to nie kończyło tematu.

28 września 1990 roku nastąpiło wznowienie postępowania, co świadczyło o wciąż żywym zainteresowaniu tą sprawą. W trakcie śledztwa organy ścigania zatrzymały Zygmunta G., który przekazał niepokojące informacje, mówiąc o „prasowaniu babki żelazkiem” oraz o „przykryciu kobiety kocami, narzutami, krzesłami”. Te zeznania wzbudziły dodatkowe kontrowersje i niepokój.

Następnym aresztowanym był Mariusz J., który twierdził, że posiada wiedzę o grupie przestępczej, odpowiedzialnej za napady w rejonie Starego Miasta. Ciekawe jest, że Zbigniew R., członek tej grupy, zasugerował, iż śmierć Anieli Piesiewicz może być powiązana ze służbami bezpieczeństwa PRL, dodając, że Mariusz J. był „informatorem Komendy Głównej MO”. Niestety, jeden z członków grupy emigrował do Stanów Zjednoczonych, co znacznie utrudniło ściganie sprawiedliwości.

Ostatecznie, 30 października 2005 roku prokuratura definitywnie umorzyła postępowanie, a sprawa przeszła pod skrzydła Instytutu Pamięci Narodowej, co daje nadzieję na dalsze badanie tego mrocznego epizodu w polskiej historii.

---

Oceń: Aniela Piesiewicz

---