Kazik Staszewski

---

Rodzina i edukacja

Kazik Staszewski jest synem Stanisława Staszewskiego oraz Krystyny, z domu Mojkowskiej, a także wnukiem Kazimierza Staszewskiego. Jego matka pracowała jako technik budowlany w Dyrekcji Rozbudowy Miasta Warszawa Wschód, natomiast ojciec był architektem. Niestety, rodzice Kazika rozstali się jeszcze przed jego narodzinami, co miało wpływ na jego dalsze życie.

Wyrósł w atmosferze rodzinnej, w której wzrastał pod opieką matki oraz babki, Marii Mojkowskiej. Mieszkał w domu usytuowanym przy ulicy Niecałej w Warszawie. Kazik miał okazję regularnie widywać swojego ojca, zarówno w Polsce, jak i we Francji, gdzie jego rodzic osiedlił się, gdy Kazik miał zaledwie cztery lata.

W wieku nastoletnim, w 1976 roku, podczas pobytu w Londynie, Staszewski został oskarżony o kradzież płyty muzycznej ze sklepu. Sąd rejonowy dla nieletnich zadecydował jednak, aby nie wymierzać mu kary, uwzględniając jego skruchę.

Po powrocie do Polski, rozpoczął edukację w XI Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Reja, w klasie biologiczno-chemicznej z językiem angielskim. Po ukończeniu liceum, podjął studia w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, lecz przerwał je w 1989 roku, po dziewięciu latach nauki. W swoich zainteresowaniach szczególną rolę odgrywa historia, ze szczególnym uwzględnieniem przeszłości dotyczącej II wojny światowej.

W życiu osobistym, Kazik Staszewski dnia 10 listopada 1984 roku poślubił Annę Kamińską, która wcześniej była wokalistką w zespole Bikini oraz nauczycielką. O niej napisał wiele piosenek znane w repertuarze Kultu, w tym utwory takie jak „Do Ani” oraz „O Ani”. Para ma dwóch synów: Kazimierza, który przyszedł na świat w 1985 roku oraz Jana, urodzonego w 1987 roku, który również wybrał drogę muzyka. Dodatkowo Kazik jest dumnym dziadkiem trojga wnuków.

Aktualnie mieszka w Polsce, a od 2003 roku ma również mieszkanie na Teneryfie, co pozwala mu na korzystanie z uroków obu miejsc.

Kariera zawodowa

W młodzieńczych latach Kazik Staszewski był zafascynowany brzmieniem zespołów takich jak Pink Floyd, Led Zeppelin, Black Sabbath, The Who oraz David Essex, co przyczyniło się do wzmocnienia jego zamiłowania do punk rocka. W latach 80. jego muzyczne zainteresowania zaczęły obejmować funk i rap pod wpływem twórczości Funkadelic/Parliament, George’a Clintona, Graham Central Station, Whodini i Grandmaster Flasha. Samodzielnie uczył się techniki śpiewu, co później zaowocowało jego karierą artystyczną.

W 1979 roku dołączył do zespołu Poland, którego założycielami byli Robert Schmidt oraz członkowie działający w latach 1979–1981. Pierwszy koncert zespołu odbył się w domu kultury w Grodzisku Mazowieckim. W repertuarze Polanda znajdowały się nie tylko covery punkrockowych grup, takich jak Sham 69, Buzzcocks oraz Ramones z polskimi tekstami Staszewskiego, ale również oryginalne utwory, w tym „Młodzi warszawiacy”, „Nuda”, „Goryl” oraz „Miasto płonie”. Ich muzyka w późniejszym okresie inspirowała się także nową falą.

W 1980 roku zespół nagrał kasetę zatytułowaną Im bardziej poznaję ludzi, tym bardziej kocham psy, zagrał na 1. Festiwalu Nowej Fali w Toruniu oraz wystąpił jako support grupy Kryzys w klubie „Elektronik” w Warszawie. Rok 1981 przyniósł zmiany, gdy Staszewski zaczął grać na saksofonie i założył zespół Novelty Poland, z którym nagrał kilka utworów (m.in. „Schizofrenię”) oraz wystąpił na 2. Festiwalu Nowej Fali.

W 1982 roku Kazik został jednym z założycieli zespołu Kult, gdzie pełnił rolę lidera, wokalisty i tekściarza. W drugiej połowie lat 80. dorabiał przy budowie metra w Warszawie. W 1988 roku zawiesił działalność Kultu i wyjechał do Londynu, zarabiając na życie jako pracownik remontowo-wykończeniowy. Po czterech miesiącach wrócił do kraju i reaktywował zespół. W 1989 roku stworzył wraz z Piotrem Łojkiem, Marek Kanclerzem, Rafałem Kwaśniewskim oraz Krzysztofem Bieniem projekt Auf Wiedensehen, występując w warszawskim klubie „Hybrydy”.

W 1991 roku, pozostając muzykiem Kultu, rozpoczął karierę solową, a jego menedżerem został Paweł Walczak. W sierpniu, zachęcony przez Marka Kościkiewicza z wytwórni Zic Zac, wystąpił na 28. Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie z utworem „Dziewczyny”. Festiwalowy występ, zrealizowany w pełni z playbacku, w późniejszych latach określił jako „bardzo marny”. W listopadzie tego samego roku wydał swój solowy album pod pseudonimem Kazik, zatytułowany Spalam się. Na płycie znalazły się takie przeboje jak: „Dziewczyny”, „Piosenka trepa”, „Spalam się” oraz „Jeszcze Polska”.

W 1991 roku, podczas dyskusji ze stroną obozu politycznego ZChN, utwór „Jeszcze Polska” zyskał kontrowersje, gdy senator Jan Szafraniec dostrzegł w nim paszkwil na hymn Polski, jednak sprawa zakończyła się umorzeniem postępowania przez sąd. Również w tym roku Staszewski został współzałożycielem zespołu Kazik na Żywo. W 1992 roku wystąpił z utworem „100 000 000” na 28. MFP w Sopocie, co przyniosło mu ogólnopolską sławę dzięki krytycznemu tekstowi refrenu, który odnosił się do obietnic przedwyborczych Lecha Wałęsy. Utwór znalazł się na drugim solowym albumie Kazika, zatytułowanym Spalaj się!, wydanym w 1993 roku.

W 1993 roku Staszewski zagrał w filmie dokumentalnym Tata Kazika, poświęconym jego ojcu, Stanisławowi Staszewskiemu. W 1994 roku stał się bohaterem innego dokumentu: Na ulicy Kazika. W tym czasie pisał felietony dla magazynu „Tylko rock”. W 1995 roku wydał album Oddalenie, który nagrał w swoim domowym studiu. Na płycie pojawił się utwór „Łysy jedzie do Moskwy”, związany z wyjazdem ówczesnego premiera Józefa Oleksego do Moskwy podczas konfliktu w Czeczenii.

Jesienią 1996 roku Kazik nawiązał współpracę z Jerzym Mazzollem, tworząc album yassowy Rozmowy s catem w 1997 roku. W roku 1997 wydał album 12 groszy, który odniósł sukces komercyjny, głównie dzięki tytułowemu utworowi, notowanemu na szczycie Listy przebojów Programu Trzeciego. Piosenka była promowana przez takie single jak: „Maciek, ja tylko żartowałem”, „Sztos” oraz „Idę tam gdzie idę”. W 1998 roku gościł w utworze „Zoil” z drugiego solowego albumu Katarzyny Nosowskiej pt. Milena.

W 1999 roku Staszewski wystąpił jako gość na kasecie zespołu Ztvörki, grając na saksofonie w utworze „PKP Train”. Rok 2000 przyniósł wyjście jego solowego albumu Melassa, który promował między innymi singlem „4 pokoje” nagranym z Edytą Bartosiewicz. Kolejne lata przyniosły mu nagrania trzech albumów z coverami, w tym płyt Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto w 2001 roku, Piosenki Toma Waitsa w 2003 oraz Silny Kazik Pod Wezwaniem w 2008 roku. W 2004 roku wydał dwupłytowy album Czterdziesty pierwszy, w tym utwór „Polska płonie” oraz autorską wersję przeboju Andrzeja Rosiewicza „Czterdzieści lat minęło…”.

Kazik nagrał także własną interpretację hymnu państwowego na składankę […]wydaną przez dziennik Życie. Utwór „Mazurek Dąbrowskiego” umieścił na kolejnym albumie Los się musi odmienić w 2005 roku, zawierając kilka utworów ze ścieżki dźwiękowej filmu Rozdroże Cafe, w którym Staszewski zagrał epizodyczną rolę komentatora akcji. W kolejnych latach komponował muzykę do filmów, takich jak: PitBull (2005), Szaleńcy (2007), „Ballada o Janku Wiśniewskim” do Czarnego czwartku (2011) oraz Yuma (2012).

W latach 2005–2009 był wokalistą zespołu Buldog, z którym koncertował po Polsce. W 2009 roku nagrał wiersz „Modlitwa za rzeczy” na składankę pt. Muzeum Powstania Warszawskiego, która upamiętniała Tadeusza Gajcego w 65. rocznicę wybuchu powstania warszawskiego. Kazik był felietonistą „Gazety Wyborczej”, jednak zrezygnował z publikacji w czerwcu 2005 roku, oskarżając redakcję o cenzurę. W 2008 roku jego zbiór felietonów zatytułowany Niepiosenki ukazał się w wersji książkowej.

W 2009 roku artysta zreformował zespół Kazik na Żywo, który powrócił na scenę po pięcioletniej przerwie. W 2012 roku rozpoczął współpracę z Kwartetem ProForma, z którym grał koncerty, również poświęcone piosenkom Stanisława Staszewskiego, w mniejszych miastach oraz w kinach i domach kultury. W tym samym roku powołał do życia zespół Zuch Kazik dla potrzeb Festiwalu Twórczości Żenującej Zacieralia.

W 2014 roku ukazała się książka Tata mimo woli, stanowiąca biografię Stanisława Staszewskiego, autorstwa Kazika i Jarosława Duśa. Ten sam rok przyniósł mu tytuł „piosenki 25-lecia” za utwór „12 groszy”, dzięki plebiscytowi zorganizowanemu przez TVP. Postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego z 30 maja 2014 roku Kazik został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności artystycznej oraz promowanie polskiej kultury. W 2015 roku zakończył działalność zespołu Kazik na Żywo.

W 2020 roku jego utwór „Twój ból jest lepszy niż mój”, dotyczący wizyty Jarosława Kaczyńskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, zajął pierwsze miejsce w notowaniu Listy przebojów Programu Trzeciego Polskiego Radia. To notowanie zostało jednak unieważnione, co wywołało szeroki skandal i spowodowało zerwanie współpracy z radiem przez liczne osoby, w tym Marka Niedźwieckiego oraz Piotra Metza. 31 lipca 2020 roku opublikował utwór „25 lat niewinności” przeznaczony do ścieżki dźwiękowej filmu 25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy.

O twórczości Kazika oraz zespołu Kult można przeczytać w książkach Leszka Gnoińskiego oraz Wiesława Weissa. Publikacje te zawierają wiele informacji o tekstach i historii powstania utworów, zarówno z repertuaru Kultu, jak i solowych dokonań Kazika.

Poglądy

Kazik Staszewski jest muzykiem, który swoich przekonań nigdy się nie wstydził. W swoich wypowiedziach zaznacza, że przywiązuje ogromną wagę do tradycyjnych wartości, w tym szczególnie do rodziny. W kontekście tematów społecznych wyraźnie sprzeciwia się aborcji oraz idei socjalistycznej, co sprawia, że jego poglądy mogą być kontrowersyjne.

Muzykiem w jego postawach politycznych dostrzega się również silną niechęć do Polskiego Stronnictwa Ludowego, jakie określa jako „najbardziej szkodliwą partię w Polsce”. W przeszłości był związany z Unią Polityki Realnej i wyraził poparcie dla propozycji tej partii dotyczącej ograniczenia interwencji państwa, aczkolwiek w 2013 r. zdystansował się, nazywając ją „partią bez znaczenia”. Z drugiej strony Staszewski opowiadał się za akcesją Polski do Unii Europejskiej, mimo to krytycznie ocenia tę instytucję, określając ją mianem „organizm do cna zbiurokratyzowany i skorumpowany”. Za jednego z najlepszych prezydentów współczesnej Polski uznaje Lecha Kaczyńskiego, który pełnił tę funkcję w latach 2005-2010.

Kazik jest również przeciwnikiem penalizacji narkotyków, twierdząc, że taka polityka jedynie sprzyja rozwojowi przestępczości zorganizowanej. Swoje poglądy w tej kwestii przedstawił m.in. w utworze „5 lat” z albumu Spalaj się! z 1991 roku.

Choć deklaruje się jako niewierzący, nie kryje swojej potrzeby duchowości, co łączy z antyklerykalnym nastawieniem. Już od lat 80. XX wieku krytycznie odnosi się do Kościoła katolickiego, szczególnie wskazując na chciwość kleru. W młodości przez kilka lat był związany ze Świadkami Jehowy, z którymi studiował Pismo Święte, jednak w 1986 roku podjął decyzję o odejściu w związku z sugestiami o rezygnacji z kariery muzycznej.

Co ciekawe, Kazik Staszewski nie ma pozytywnego podejścia do Powstania Warszawskiego, które uważa za „zły ruch”. Jego kontrowersyjne poglądy poza sferą muzyki również zyskały mu rozgłos w opinii publicznej. Dwukrotnie, w 2011 oraz 2013 roku, odmówił przyjęcia odznaczenia państwowego za zasługi na rzecz wolności.

Dyskografia

Dyskografia Kazika Staszewskiego obejmuje szereg znaczących albumów, które zyskały uznanie w polskiej muzyce. Poniżej przedstawiona jest lista jego najważniejszych wydawnictw:

• Spalam się (1991),
• Spalaj się! (1993),
• Oddalenie (1995),
• 12 groszy (1997),
• Melassa (2000),
• Melodie Kurta Weill’a i coś ponadto (2001),
• Piosenki Toma Waitsa (2003),
• Czterdziesty pierwszy (2004),
• Los się musi odmienić (2005),
• Silny Kazik pod wezwaniem (2008),
• Wiwisekcja (2015, oraz Kwartet ProForma),
• Tata Kazika kontra Hedora (2017, oraz Kwartet ProForma),
• Utwory odnalezione (2018),
• Zaraza (2020).

Filmografia

Filmografia Kazika Staszewskiego obejmuje szereg znakomitych produkcji, które przyczyniły się do jego uznania w polskim przemyśle filmowym. Poniżej przedstawiamy niektóre z najważniejszych tytułów, w jakich brał udział:

• Bułgarski Pocisk (1999),
• Wściekłe pięści Węża (2006),
• Sarnie żniwo, czyli pokusa statuetkowego szlaku (2006),
• Pod gradobiciem pytań (2005),
• Historia polskiego rocka (2009),
• Beats of Freedom – Zew wolności (2009, film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota),
• Jarocin. Po co wolność (2016, film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Marek Gajczak).

Aktor

• 1993 – Tata Kazika jako Kazik,
• 1994 – Na ulicy Kazika jako Kazik,
• 1999 – Bułgarski pocisk,
• 2000 – Dzieci Jarocina jako Kazik,
• 2005 – Rozdroże cafe jako Kazik,
• 2005 – Pod gradobiciem pytań jako Karmnik Staniszewski (głos) (gościnnie),
• 2006 – Sarnie żniwo, czyli pokusa statuetkowego szlaku jako Kurier,
• 2006 – Chasing the Acids – w pogoni za Acid Drinkers jako Kazik,
• 2006 – Wściekłe pięści Węża jako Andrzej „Bad girl”.

---

Oceń: Kazik Staszewski

---