Katarzyna Zofia Borowińska, znana także pod pseudonimem „Magda”, to postać znana z czasów II wojny światowej. Urodziła się 12 maja 1923 roku w Warszawie, gdzie spędziła swoje młodzieńcze lata, a tragicznie zakończyła swoje życie 26 września 1944 roku, również w stolicy Polski.
Była polską sanitariuszką oraz łączniczką Armii Krajowej, która w trudnych czasach okupacji prowadziła działalność na rzecz walki o wolność ojczyzny. Jej heroiczna postawa i niezłomna determinacja umożliwiły wielu żołnierzom odniesienie niezbędnej pomocy medycznej. Pośmiertnie odznaczona została awansem na stopień podporucznika, co podkreśla znaczenie jej wkładu w walkę narodowowyzwoleńczą.
Życiorys
Katarzyna Borowińska była córką Bolesława oraz Janiny z Braciszewskich. Jej miejsce zamieszkania w Warszawie to ulica Hoża 38. Jej ojciec, Bolesław, wykonywał zawód felczer w Szpitalu św. Łazarza, zlokalizowanym przy ul. Książęcej 2.
W czasie II wojny światowej, Katarzyna angażowała się w działalność konspiracyjną w ramach ZWZ-AK, gdzie pełniła rolę strzelca. W trakcie niemieckiej okupacji, działała również jako członek konspiracji w Okręgowej Izbie Zdrowia w Warszawie, udzielając pomocy członkom służby zdrowia oraz osobom potrzebującym wsparcia.
Podczas powstania warszawskiego, znana pod pseudonimem „Magda”, Katarzyna pełniła funkcję łączniczki-sanitariuszki w kompanii B-2 batalionu „Bałtyk”, który należał do pułku „Baszta”. Niestety, 26 września 1944 roku zginęła na Mokotowie w trakcie starcia z niemieckimi czołgami przy Stacji Telefonów, nieopodal ulicy Szustra (dzisiaj Dąbrowskiego 30), na rogu ulicy Wiśniowej, mając zaledwie 21 lat.
Po jej śmierci, Katarzyna Zofia Borowińska została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Walecznych. W lutym 1974 roku Ministerstwo Obrony Narodowej pozytywnie zweryfikowało nadanie tego odznaczenia. Ponadto, 19 czerwca 2019 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wydał postanowienie Nr 112.48.2019, w którym pośmiertnie nadał Katarzynie Borowińskiej pierwszy stopień oficerski podporucznika, uznając jej zasługi w obronności kraju.
Symboliczny nagrobek Katarzyny znajduje się na grobie rodzinnym na Starych Powązkach, w kwaterze 301, natomiast jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w kwaterze A-26 pułku „Baszta” na Powązkach Wojskowych, w jednym z grobów przeznaczonych dla poległych, których identyfikacja nie była możliwa.
Przypisy
- Postanowienie Nr 112.48.2019, Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 19.06.2019 r.
- Zaświadczenie nrZ., „Wykaz osób odznaczonych Krzyżem Walecznych za czyny bojowe dokonane w okresie II wojny światowej”, 1997 r.
- Ajewski 1992, s. 147.
- Ajewski 1990, s. 321.
- Urbanek 1988, s. 310.
- HannaH. Michalska, Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945. Poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej, PIW 1988, ISBN 83-06-01195-3.
- Komenda Sił Zbrojnych wK.S.Z., Wyciąg z rozkazu, Nr 512/BP, 02.10.1944 r.
- Bartelski 1971, s. 529, 573.
- KomisjaK. Weryfikacyjna, Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, Zarząd Główny.
- Bayer 1985, s. 25.
- Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego.
- Katarzyna Borowińska – biogram.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Leonard Samborski | Wincenty Zbyszewski | Artur Francuz | Jerzy Kamler | Witold Wincenty Lisowski | Edward Malbrocki | Alfons Wojtkielewicz | Tadeusz Wrześniewski | Bolesław Sierzputowski | Bronisław Kwaskowski | Henryk Ostrowski (harcmistrz) | Walerian Zamiara | Alina Rossman | Ludwik Ziobrowski | Bronisław Witecki | Leszek Missala | Sławomir Modzelewski | Alfons Piorunowski | Julian Kozłowski | Kazimierz LeśniewskiOceń: Katarzyna Borowińska