Katarzyna Borowińska


Katarzyna Zofia Borowińska, znana także pod pseudonimem „Magda”, to postać znana z czasów II wojny światowej. Urodziła się 12 maja 1923 roku w Warszawie, gdzie spędziła swoje młodzieńcze lata, a tragicznie zakończyła swoje życie 26 września 1944 roku, również w stolicy Polski.

Była polską sanitariuszką oraz łączniczką Armii Krajowej, która w trudnych czasach okupacji prowadziła działalność na rzecz walki o wolność ojczyzny. Jej heroiczna postawa i niezłomna determinacja umożliwiły wielu żołnierzom odniesienie niezbędnej pomocy medycznej. Pośmiertnie odznaczona została awansem na stopień podporucznika, co podkreśla znaczenie jej wkładu w walkę narodowowyzwoleńczą.

Życiorys

Katarzyna Borowińska była córką Bolesława oraz Janiny z Braciszewskich. Jej miejsce zamieszkania w Warszawie to ulica Hoża 38. Jej ojciec, Bolesław, wykonywał zawód felczer w Szpitalu św. Łazarza, zlokalizowanym przy ul. Książęcej 2.

W czasie II wojny światowej, Katarzyna angażowała się w działalność konspiracyjną w ramach ZWZ-AK, gdzie pełniła rolę strzelca. W trakcie niemieckiej okupacji, działała również jako członek konspiracji w Okręgowej Izbie Zdrowia w Warszawie, udzielając pomocy członkom służby zdrowia oraz osobom potrzebującym wsparcia.

Podczas powstania warszawskiego, znana pod pseudonimem „Magda”, Katarzyna pełniła funkcję łączniczki-sanitariuszki w kompanii B-2 batalionu „Bałtyk”, który należał do pułku „Baszta”. Niestety, 26 września 1944 roku zginęła na Mokotowie w trakcie starcia z niemieckimi czołgami przy Stacji Telefonów, nieopodal ulicy Szustra (dzisiaj Dąbrowskiego 30), na rogu ulicy Wiśniowej, mając zaledwie 21 lat.

Po jej śmierci, Katarzyna Zofia Borowińska została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Walecznych. W lutym 1974 roku Ministerstwo Obrony Narodowej pozytywnie zweryfikowało nadanie tego odznaczenia. Ponadto, 19 czerwca 2019 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej wydał postanowienie Nr 112.48.2019, w którym pośmiertnie nadał Katarzynie Borowińskiej pierwszy stopień oficerski podporucznika, uznając jej zasługi w obronności kraju.

Symboliczny nagrobek Katarzyny znajduje się na grobie rodzinnym na Starych Powązkach, w kwaterze 301, natomiast jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w kwaterze A-26 pułku „Baszta” na Powązkach Wojskowych, w jednym z grobów przeznaczonych dla poległych, których identyfikacja nie była możliwa.

Przypisy

  1. Postanowienie Nr 112.48.2019, Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 19.06.2019 r.
  2. Zaświadczenie nrZ., „Wykaz osób odznaczonych Krzyżem Walecznych za czyny bojowe dokonane w okresie II wojny światowej”, 1997 r.
  3. Ajewski 1992, s. 147.
  4. Ajewski 1990, s. 321.
  5. Urbanek 1988, s. 310.
  6. HannaH. Michalska, Słownik uczestniczek walki o niepodległość Polski 1939-1945. Poległe i zmarłe w okresie okupacji niemieckiej, PIW 1988, ISBN 83-06-01195-3.
  7. Komenda Sił Zbrojnych wK.S.Z., Wyciąg z rozkazu, Nr 512/BP, 02.10.1944 r.
  8. Bartelski 1971, s. 529, 573.
  9. KomisjaK. Weryfikacyjna, Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, Zarząd Główny.
  10. Bayer 1985, s. 25.
  11. Encyklopedia Medyków Powstania Warszawskiego.
  12. Katarzyna Borowińska – biogram.

Oceń: Katarzyna Borowińska

Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:21