Alfons Piorunowski

---

Życiorys

Alfons Piorunowski urodził się 2 sierpnia 1897 roku w stolicy Polski, Warszawie, w rodzinie o nazwisku Ożarkowskich. Jego rodzicami byli Aleksander i Wiktoria. Edukację rozpoczął w Szkole Handlowej w Pruszkowie, a szóstą klasę zakończył w Gimnazjum Mariana Rychłowskiego w Warszawie, gdzie uczył się do 1916 roku. Następnie kontynuował naukę na Wydziale Budowlanym Szkoły Przemysłowo-Technicznej Jana Dal-Trozzo w Warszawie.

W 1915 roku, w czasie I wojny światowej, postanowił ochotniczo wstąpić do batalionu warszawskiego Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). W marcu 1916 roku rozpoczął kształcenie w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie. Po ukończeniu kursu objął stanowisko komendanta Okręgu I POW w Pruszkowie oraz był zastępcą Komendanta Obwodu XI POW.

W listopadzie 1918 roku, jako dowódca kompanii w Obwodzie XV POW, brał udział w rozbrajaniu niemieckich żołnierzy w Warszawie. Tuż po tym wydarzeniu wstąpił do 2 pułku piechoty Legionów. W pierwszej połowie 1919 roku kontynuował kształcenie w Szkole Podchorążych Piechoty w Warszawie, a następnie powrócił do swojego pułku. Od sierpnia 1919 roku pracował jako oficer wywiadowczy w sztabie 2. Dywizji Piechoty Legionów, a od października tego roku był dowódcą szkoły dla „wywiadowców frontowych i dywersyjnych” w tej samej dywizji.

W sztabie zajmował się sprawami dotyczącymi „defensywy”, a w listopadzie 1919 roku piastował funkcję komendanta Stacji Kontrolnej L.5, stacjonującej w Smolewiczach. Od marca 1920 roku pełnił obowiązki referenta stacji kontrolnych w Oddziale II sztabu Frontu Litewsko-Białoruskiego. Z kolei od lipca 1920 roku dowodził konnym oddziałem wywiadowczym w grupie mjr. Mariana Zyndram-Kościałkowskiego. W październiku tego samego roku został oficerem Oddziału II sztabu Wojska Litwy Środkowej.

W grudniu 1920 roku Piorunowski objął stanowisko dowódcy szwadronu żandarmerii polowej szefostwa Służby Bezpieczeństwa Wojska Litwy Środkowej w Wilnie, a od kwietnia 1921 roku pełnił rolę inspektora wyszkolenia w Komendzie Głównej Związku Bezpieczeństwa Kraju w Wilnie. Wkrótce został przeniesiony do rezerwy, pozostając przydzielonym do 2 pułku piechoty Legionów.

16 listopada 1923 roku został awansowany na oficera zawodowego w stopniu porucznika, z datą nadania przyznania z 1 listopada 1923 roku i 2239,5 lokatą w korpusie oficerów piechoty. W styczniu 1924 roku rozpoczął pracę w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Suwałkach jako oficer instrukcyjny. W tym samym roku przeniesiono go do 6. pułku piechoty Legionów w Wilnie, z którego zasiadał w PKU Suwałki.

We wrześniu 1924 roku został odkomenderowany do Ekspozytury Nr 1 Oddziału II Sztabu Generalnego. Następnie w październiku tego roku powrócił do macierzystego pułku, jednocześnie pozostając w Ekspozyturze. Po odbyciu kursu w 3 pułku Saperów Wileńskich, trwającego od listopada 1924 do września 1925 roku, wrócił do 6. pp Leg. na stanowisko dowódcy plutonu, a później dowodził kompanią.

Od lipca 1928 roku Piorunowski służył w Komendzie Placu w Wilnie jako referent ds. dyscypliny i bezpieczeństwa. Przed wybuchem II wojny światowej był zatrudniony w Samodzielnym Referacie Informacyjnym przy Dowództwie Okręgu Korpusu nr III w Grodnie, a od 22 grudnia 1934 roku pełnił funkcję kierownika SRI DOK nr III w Grodnie.

W okresie okupacji, na początku, działał w Związku Odbudowy Rzeczypospolitej. Z kolei od kwietnia 1942 roku był szefem Wydziału II Komendy Okręgu Warszawa Armii Krajowej. Po odwołaniu w wrześniu 1943 roku, pozostawał w dyspozycji Komendy Głównej Armii Krajowej. 22 kwietnia 1944 roku objął stanowisko kierownika komórki „Kasyno”, odpowiedzialnej za bezpieczeństwo Oddziału II Komendy Głównej, poza kontrwywiadem.

Jego losy kończą się tragicznie, gdyż zaginął w trakcie powstania warszawskiego.

Awanse

W życiu Alfonsa Piorunowskiego, ważnym aspektem były jego awanse wojskowe, które miały miejsce na różnych etapach jego kariery. Oto chronologia jego stopni wojskowych:

• plutonowy – przed listopadem 1918 roku,
• podporucznik – 1919,
• porucznik,
• kapitan – 1923,
• major – 3 maja 1944 roku.

Ordery i odznaczenia

Alfons Piorunowski jest znaną postacią, która otrzymała szereg wyróżnień i medalów za swoje zasługi. Oto jego osiągnięcia w zakresie odznaczeń:

• Krzyż Niepodległości – przyznany 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – zdobyty 3 października 1944,
• Srebrny Krzyż Zasługi – przyznany 19 marca 1935 „za zasługi w służbie wojskowej”,
• Krzyż Zasługi Wojsk Litwy Środkowej – odznaczenie z 3 marca 1926.

---

Oceń: Alfons Piorunowski

---