Wincenty Zbyszewski

---

Życiorys

Wincenty Zbyszewski przyszedł na świat 22 stycznia 1893 roku w Warszawie, jako syn Szymona i Antoniny Kauffman. W swojej młodości rozpoczął służbę wojskową w 34 Pułku Piechoty, który stacjonował w Białej Podlaskiej.

W dniu 3 maja 1926 roku został awansowany na stopień majora, z datą 1 lipca 1925 jako 12. osoba w korpusie oficerów piechoty. Już w październiku tego samego roku objął stanowisko dowódcy III batalionu. Jego kariera w wojsku kontynuowała się, gdy w maju 1927 roku został przeniesiony do 41 Pułku Piechoty w Suwałkach, gdzie pełnił funkcję kwatermistrza.

W marcu 1929 roku został etatowym pracownikiem Powiatowej Komendy Uzupełnień w Kaliszu, gdzie zaczął pełnić obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw oraz zastępcy komendanta. W lipcu tego samego roku jego stanowisko zostało jednak zniesione, a on sam oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII. Ostatecznie z dniem 30 listopada 1929 roku przeszedł w stan spoczynku. W 1934 roku, jako oficer w stanie spoczynku, pozostawał w ewidencji PKU Kalisz, a jego przydział należał do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII, gdzie był przewidziany do użycia w razie wybuchu wojny.

W dniu 28 czerwca 1932 roku Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości przyznał mu Medal Niepodległości, jednak brak wniosku przedstawionego prezydentowi RP wynikał z negatywnej opinii Związku Legionistów w Kaliszu. W dniu 2 kwietnia 1936 roku komitet na nowo rozpatrzył jego wnioski, ale Krzyża Niepodległości tym razem także nie przyznano.

W czasie wrześniowej kampanii 1939 roku, po inwazji ZSRR na Polskę, w okolicznościach, które pozostały nieznane, został wzięty do niewoli przez sowietów. Został umieszczony w obozie w Starobielsku. Niestety, wiosną 1940 roku, w wyniku działań NKWD, został zamordowany w Charkowie. Jego ciało pochowano potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie aż do 17 czerwca 2000 roku mieścił się jeden z oficjalnych Cmentarzy Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje on na Liście Starobielskiej NKWD pod numerem 1171.

Po latach, 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika. Awans ten został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Wincenty Zbyszewski, człowiek o bogatej historii, został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które potwierdzają jego zasługi dla kraju.

• czterokrotny Krzyż Walecznych,
• Medal Niepodległości – przyznany 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”.

---

Oceń: Wincenty Zbyszewski

---