Kazimierz Leśniewski

Wojsko i służby mundurowe

Kazimierz Leśniewski, urodzony 28 października lub 9 listopada 1897 roku w Warszawie, to postać o wielkim znaczeniu w historii Polski. Zmarł on 2 maja 1957 roku w tym samym mieście.

Był on major artylerii w Wojsku Polskim, a swoją działalność na rzecz odzyskania niepodległości wyróżniał się jako działacz niepodległościowy. Za swoją odwagę i poświęcenie został odznaczony prestiżowym Orderem Virtuti Militari, co stanowi świadectwo jego zasług oraz oddania dla kraju.

Życiorys

Kazimierz Leśniewski przyszedł na świat 9 listopada 1897 roku w stolicy, Warszawie. Pochodził z rodziny o wojskowych tradycjach; jego ojciec, Józef, był generałem porucznikiem Wojska Polskiego (1867–1921), a matka, Helena z Wróblewskich (1868–1920). Wśród rodzeństwa miał młodszego brata Adama (1896–1920), który również służył w armii, a pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Ukończył pięć klas w Gimnazjum gen. Pawła Chrzanowskiego.

W 1913 roku rodzina Leśniewskich przeniosła się do Groznego, gdzie ojciec Kazimierza objął dowództwo 82. pułku piechoty. Młody Kazimierz kontynuował tam swoją edukację w szkole realnej, zdobywając wykształcenie średnie. 1 lipca 1916 roku wstąpił do armii rosyjskiej jako ochotnik (ros. Вольноопределяющийся), walcząc z Niemcami w szeregach 2. Grenadierskiej Brygady Artylerii. Po zakończeniu służby w armii rosyjskiej 1 października 1917 r. dołączył do I Korpusu Polskiego w Rosji.

Pełnił służbę w sztabie 3. Dywizji Strzelców Polskich, dowodzonej przez jego ojca, a następnie w oddziale konnych zwiadowców 11. pułku strzelców polskich. Po demobilizacji korpusu wrócił do Warszawy i rozpoczął pracę jako pracownik rolny w okolicach Skierniewic. 9 grudnia 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. W latach 1921–1924 był odkomenderowany z macierzystego dywizjonu na studia w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.

W międzyczasie, 3 maja 1922 roku, został zweryfikowany w stopniu porucznika, uzyskując starszeństwo od 1 czerwca 1919 roku i 161. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W 1923 roku otrzymał półdyplom Wyższej Szkoły Handlowej. Następnie, w 1924 roku, wrócił do 1. dak, gdzie pełnił obowiązki adiutanta i dowodził baterią. 31 marca 1924 roku prezydent RP przyznał mu stopień kapitana ze starszeństwem od 1 lipca 1923 roku oraz 117. lokatą w korpusie oficerów artylerii. Z dniem 30 września 1928 roku został przeniesiony na stanowisko instruktora baterii artylerii konnej w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii.

W grudniu 1932 roku przeniesiono go do 26. pułku artylerii lekkiej w Skierniewicach, a w czerwcu kolejnego roku do 23. Dywizji Piechoty w Katowicach na stanowisko II oficera sztabu. W lutym 1934 roku objął stanowisko zastępcy zarządcy zapasu w Zapasie Młodych Koni w Jarosławiu. W latach 1935–1939 pełnił służbę w Komisji Remontowej nr 1 w Warszawie na stanowisku zastępcy przewodniczącego komisji. Został awansowany na stopień majora z datą starszeństwa 19 marca 1939 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów artylerii.

Od 7 września 1939 roku przebywał w Ośrodku Zapasowym Artylerii Konnej nr 1 w Mińsku Mazowieckim. 15 września wstąpił do Grupy gen. Leona Billewicza, a 20 września przekroczył granicę i został internowany na Węgrzech. Po wojnie, od 15 grudnia 1944 roku, był przetrzymywany w niewoli niemieckiej, najpierw w Stalagu XVII A, później w Oflagu III A Luckenwalde. Po uwolnieniu 26 czerwca 1945 roku wrócił do Warszawy, a 4 lipca został zrehabilitowany w Departamencie Personalnym MON. Następnego dnia zarejestrował się w Rejonowej Komendzie Uzupełnień Warszawa Praga.

31 lipca 1945 roku został zmobilizowany do służby w Departamencie Poboru i Uzupełnień MON, gdzie objął obowiązki w Referacie IV Remontu Koni. Zmarł 2 maja 1957 roku w Warszawie, a jego miejsce spoczynku to Cmentarz Wojskowy na Powązkach (kwatera A29, rząd 3, grób 27).

Kazimierz Leśniewski był żonaty z Zofią Antoniną z Zawadzkich (1901–1971), z którą doczekał się dwóch córek: Teresy (ur. 29 sierpnia 1929) oraz Anny Zofii (1939–2009), po mężu Bujalską.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Leśniewski, jako wybitna postać, został odznaczony szeregiem prestiżowych nagród za swoje zasługi i osiągnięcia. Wśród jego odznaczeń wymienia się:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3092, przyznany 3 lutego 1922,
  • Krzyż Walecznych,
  • Medal Niepodległości, przyznany 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany w 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Medal Zwycięstwa.

Przypisy

  1. Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 14.08.2023 r.]
  2. Wyszukaj grób. Zarząd Cmentarzy Komunalnych Warszawa. [dostęp 14.08.2023 r.]
  3. Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 535.
  4. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 862.
  5. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 167.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11.11.1938 r., s. 35.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26.01.1934 r., s. 15.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28.06.1933 r., s. 126.
  9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XVI, XXI, 187, 816.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 09.12.1932 r., s. 422.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 435.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24.07.1928 r., s. 223.
  13. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 746.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 02.04.1924 r., s. 175.
  15. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 720.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 18.02.1922 r., s. 105.
  17. Kolekcja 3 ↓, s. 9.
  18. Kolekcja 3 ↓, s. 5, 9.
  19. Kolekcja ↓, s. 4.
  20. Kolekcja 3 ↓, s. 5.
  21. Kolekcja 2 ↓, s. 31.
  22. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 203.
  23. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 822.
  24. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 801.
  25. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 326, 484, 801, 822.

Oceń: Kazimierz Leśniewski

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:13