Józef Lex

Lex był synem Józefa oraz Krystyny z Gerlitzów. Swoją edukację rozpoczął w Liceum Warszawskim, gdzie uczęszczał w latach 1804-1809. Po zakończeniu nauki zdecydował się na wojaże zagraniczne, które miały duży wpływ na jego rozwój. Po powrocie do Polski w roku 1811, związał się z wojskowością, wstępując do Szkoły Elementarnej Artylerii i Inżynierii (saperskiej). Ukończył ją w 1812 roku, a jego pierwszy przydział miał miejsce na front rosyjski w czasie kampanii napoleońskiej.

W ramach swoich obowiązków, brał udział w bitwie nad Berezyną, kierując budową mostów. Wyróżnił się podczas walki pod Lipskiem, gdzie został ranny i za swoje zasługi otrzymał odznaczenia, w tym ordery Virtuti Militari oraz Legii Honorowej. W 1815 roku dołączył do armii Królestwa Kongresowego i pełnił funkcję adiutanta generała Malletskiego, awansując na kapitana w 1818 roku.

Oprócz zdolności wojskowych, Józef Lex był również uzdolniony artystycznie. Współpracował z innymi artystami, którzy w warszawskiej rezydencji hrabiego Aleksandra Chodkiewicza zajmowali się litografią. W roku 1819 objął kierownictwo wojskowego zakładu litograficznego, gdzie stworzył akwarele mundurowe dla Rocznika Wojskowego. Za swoją twórczość otrzymał złoty pierścień od cara Mikołaja I.

W trakcie powstania listopadowego, jako major, Lex współpracował przy tworzeniu planów bitew. Po zakończeniu powstania, zrezygnował z kariery wojskowej na rzecz pracy cywilnej, angażując się w działania Heroldii Królestwa Polskiego. Na emeryturę przeszedł w 1848 roku i uzyskał szlachectwo z herbem Prawomyśl. Był mężem Teresy Chmielewskiej, która zmarła 19 marca 1867 roku w Warszawie. W 1820 roku został członkiem loży wolnomularskiej Bracia Polacy Zjednoczeni.

Józef Lex został pochowany na Starych Powązkach w Warszawie, w kwaterze 4-1-10/11, pozostawiając po sobie nie tylko dziedzictwo wojskowe, lecz również artystyczne.