Jan Rybka

---

Życiorys

Jan Rybka był synem Władysława oraz Kamilli z Wojakowskich. Po ukończeniu matury w 1916 roku w Szkole Filologicznej im. Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie, zyskał możliwość podjęcia studiów na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej.

Po wydarzeniach związanych z odzyskaniem niepodległości przez Polskę, zgłosił swoją gotowość do służby wojskowej 10 listopada 1918 roku. Przydzielono go do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej. Już od 1 stycznia 1919 roku brał udział w działaniach na froncie wojny polsko-ukraińskiej. 23 maja tamtegoż roku przeszedł przeszkolenie w Oficerskiej Szkole Aeronautycznej w Poznaniu, co zaowocowało jego dalszą karierą wojskową.

Po zakończeniu szkolenia, od 23 października pracował jako referent w sekcji organizacyjnej Departamentu III Żeglugi Powietrznej, jednak w wyniku zwiększonego zapotrzebowania na oficerów lotnictwa, 11 czerwca 1920 roku został przypisany do II baonu aeronautycznego, wszedłszy tym samym do walki w wojnie polsko-bolszewickiej.

W strukturach tej jednostki pełnił rolę dowódcy plutonu, a następnie kompanii oraz baonu. 2 sierpnia 1920 roku wyróżnił się w walkach w rejonie Kozak i Bindug. Po tragicznym wydarzeniu związanym ze śmiercią dowódcy batalionu, objął kierownictwo i z powodzeniem przeprowadził kontratak przeciwko oddziałom Armii Czerwonej, co doprowadziło do ich odwrotu na drugi brzeg Bugu. Za to heroiczną akcję został uhonorowany Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari.

W dniu 17 listopada 1920 roku, Jan Rybka został mianowany adiutantem szefa aeronautyki. Po pewnym czasie, bo 2 listopada 1921 roku, uzyskał urlop, aby dokończyć przerwane studia. W lipcu 1924 roku, w wyniku reorganizacji Wojsk Balonowych, doszło do jego przeniesienia z II baonu aeronautycznego do 4 pułku lotniczego w Toruniu, przy jednoczesnym odkomenderowaniu na Politechnikę Warszawską.

We wrześniu 1925 roku został przeniesiony do korpusu oficerów inżynierii i saperów, a także wcielony do batalionu mostowego, pozostając „na odkomenderowaniu na studiach”. Ukończył studia w 1926 roku, otrzymując dyplom inżyniera dróg i mostów, a 1 marca 1926 roku przeniesiono go do kadry oficerów korpusu saperów z przydzieleniem do Centralnych Zakładów Zaopatrzenia Saperów. W dniu 12 kwietnia 1927 roku awansował na kapitana, osiągając 11. lokatę w korpusie oficerów inżynierii i saperów oraz kontynuował służbę w 5 Okręgowym Szefostwie Budownictwa w Krakowie.

Ostatecznie, 31 grudnia 1929 roku, Jan Rybka przeszedł w stan spoczynku. Po zakończonym okresie służby, rozpoczął pracę w Ministerstwie Robót Publicznych, a potem działał jako kierownik Powiatowego Zarządu Drogowego w Sierpcu. W 1934 roku, jako oficer stanu spoczynku, był zarejestrowany w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Powiat i pozostawał w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I.

Dalsze losy Jana Rybki pozostają nieznane.

Ordery i odznaczenia

Jan Rybka, dzięki swojej nienagannej służbie w Wojsku Polskim, otrzymał atrybuty, które odzwierciedlają jego oddanie i odwagę.

Wśród przyznanych mu odznaczeń znalazły się:

• Srebrny Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 400, przyznany 19 września 1922,
• Krzyż Walecznych.

---

Oceń: Jan Rybka

---