Włodzimierz Gołębiewski


Włodzimierz Gołębiewski to postać, której życie obfitowało w różnorodne doświadczenia i osiągnięcia. Urodził się 5 września 1915 roku w Warszawie, w stolicy Polski.

Jego kariera nie ograniczała się jedynie do jednej dziedziny; był oficerem piechoty w Polskich Siłach Zbrojnych, co odzwierciedla jego zaangażowanie w sprawy kraju w trudnych czasach.

Poza działalnością wojskową, Włodzimierz Gołębiewski dał się poznać jako dziennikarz oraz działacz sportowy, co świadczy o jego wszechstronnych zainteresowaniach i pasji do sportu.

Jego życie zakończyło się 19 stycznia 1977 roku w Poznaniu, pozostawiając po sobie w dorobku życiowym znaczący wpływ na wiele dziedzin.

Życiorys

Włodzimierz Gołębiewski był niezwykle zasłużonym człowiekiem, który przeszedł przez wiele wydarzeń swojego życia. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Przed wybuchem II wojny światowej wziął udział w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy, odbywając go przy 15 pułku piechoty w Dęblinie. Po rozpoczęciu działań wojennych w kampanii wrześniowej, udało mu się przedostać do Francji, gdzie jako aspirant został przypisany do dowództwa III batalionu 1 pułku Grenadierów Warszawy. W czasie wojny brał udział w kampanii francuskiej w 1940 roku.

Po dramatycznych wydarzeniach i ucieczce z kotła lotaryńskiego, Gołębiewski dotarł do Szkocji. W listopadzie 1941 roku zastał przydzielony do 2 batalionu strzelców, który w tamtym okresie stacjonował w Cupar. W tym czasie awansował kolejno na stopnie podporucznika i porucznika.

W kwietniu 1946 roku, zanim jego jednostka przeszła demobilizację, wrócił do Polski. Po powrocie rozpoczął pracę w banku, równolegle publikując swoje pierwsze artykuły w prasie sportowej, m.in. w Przeglądzie Sportowym od marca 1947 roku. W lipcu 1949 roku rozpoczął karierę jako sprawozdawca sportowy w Trybunie Ludu, gdzie szybko awansował na stanowisko kierownika działu sportowego, które piastował aż do przejścia na emeryturę w 1976 roku.

W obszarze swojej specjalizacji skoncentrował się na kolarstwie. Jako organizator z ramienia Trybuny Ludu, odpowiedzialny był za przeprowadzenie znanego z wydarzenia, jakim był Wyścig Pokoju. Od 1961 roku pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiego Związku Kolarskiego, a w latach 1965-1977 był jego prezesem. Ponadto, wiceprezysował Międzynarodowej Federacji Kolarstwa Amatorskiego (FIAC) oraz przewodniczył Międzynarodowemu Stowarzyszeniu Organizatorów Wyścigów Kolarskich (AIOCC). Jako członek dyrektoriatu Międzynarodowej Unii Kolarskiej (UCI) przyczynił się do wielu sukcesów polskich kolarzy, takich jak Ryszard Szurkowski.

Gołębiewski był także współautorem kilku książek, wśród których można wymienić „Królowie ringu i bieżni” (napisanej z Juliuszem Stroynowskim) (1956), „Olimpijskie fanfary” (również z J. Stroynowskim) (1957) oraz „Wyścig Pokoju” (1967), gdzie pełnił rolę redaktora.

Na zakończenie, warto dodać, że Włodzimierz Gołębiewski spoczywa na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze A15-8-23.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 18.11.2019 r.]

Oceń: Włodzimierz Gołębiewski

Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:21