Jacek Tomaszewski (1927–2016)

---

Życiorys

Jacek Tomaszewski, urodzony w 1927 roku, był synem generała Tadeusza Tomaszewskiego. Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej zaangażował się w harcerstwo, co ukształtowało jego charakter i przyszłe działania. Po inwazji rozpoczął swoją działalność w Grupach Szturmowych Szarych Szeregów, biorąc aktywny udział w akcjach „małego sabotażu”. W trakcie swojej wojennej kariery, należał do batalionów: „Zośka”, z którym uczestniczył w akcji mającej na celu wykolejenie niemieckiego pociągu pospiesznego na trasie Warszawa-Berlin w rejonie Szymanowa, a także „Parasol” od lutego 1944 roku.

Po wybuchu powstania warszawskiego walczył najpierw na Woli oraz w Starym Mieście, gdzie pełnił rolę żołnierza batalionu „Pięść” Zgrupowania „Radosław”. Następnie, po przejściu kanałami do Śródmieścia, włączył się do walki w szeregach oddziału „Łącz 59” – plutonu osłony Komendy Głównej Armii Krajowej. Po zakończeniu zaciętej obrony stolicy, dostał się do niewoli niemieckiej. Przez pewien czas był przetrzymywany, początkowo w Stalagu 344 w Łambinowicach (Lamsdorf), a następnie w Stalagu VII A w Moosburgu, gdzie doczekał się wyzwolenia przez wojska amerykańskie.

Do 1948 roku przebywał w Londynie, w którym to czasie starał się o przyjęcie na studia wyższe, podjęte w ramach Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po powrocie do Polski w czerwcu 1948 roku, podjął pracę w spółdzielni budowlanej. W okolicach roku 1950, z powodu oskarżenia jego przełożonego o nadużycia finansowe, Tomaszewski został aresztowany, a jego sytuacja przyniosła mu trzy miesiące przetrzymywania w warszawskiej „Gęsiówce”.

Ogromną pasją Jacka Tomaszewskiego było myślistwo. W latach 90. XX wieku objął stanowisko przewodniczącego Zarządu Głównego Polskiego Związku Łowieckiego i był jednym z założycieli Klubu Świętego Huberta. Działał aktywnie w środowiskach kombatanckich, zajmując funkcję prezesa Środowiska Batalionu Parasol, a także uczestniczył w strukturach NSZZ „Solidarność”, gdzie pełnił rolę przewodniczącego Komisji Rewizyjnej w warszawskiej dzielnicy Wola.

W uznaniu za swoje zasługi wojenne oraz działalność społeczną, Jacek Tomaszewski zdobył wiele odznaczeń. Wśród nich wyróżniono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych oraz Warszawskim Krzyżem Powstańczym. Oprócz tego, w 1993 roku otrzymał Medal za Zasługi dla Łowiectwa Krakowskiego oraz w 1996 roku odznakę „Zasłużony dla Gospodarki Łowieckiej Województwa Szczecińskiego”.

Życie rodzinne

W 1947 roku, w trakcie swojego pobytu w Wielkiej Brytanii, Jacek Tomaszewski poślubił Bożennę Tazbir, która była nie tylko członkinią ruchu oporu, ale również pełniła rolę łączniczki kanałowej podczas powstania. Ich związek był owocem wspólnych doświadczeń i zaangażowania w walkę o wolność.

Po śmierci Jacek Tomaszewski został pochowany w rodzinnym grobie na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 139-4-20/21. To miejsce spoczynku jest symbolem pamięci o jego wkładzie w historię i życie społeczne.

---

Oceń: Jacek Tomaszewski (1927–2016)

---