Stanisław Dutkiewicz (1915–1965)

---

Życiorys

Stanisław Dutkiewicz, syn Adama oraz Florentyny z domu Kapuściarek, rozpoczął swoją edukację w Państwowej Szkole Techniczno-Kolejowej w Warszawie, gdzie uczęszczał w latach 1929–1934. W 1937 roku ukończył Szkołę Podchorążych Saperów, należącą do Centrum Wyszkolenia Saperów w Modlinie, co otworzyło przed nim możliwości służby w wojsku, ze specjalnością saper-miner.

Podczas kampanii wrześniowej, od 1 września do 5 października 1939 roku, walczył jako żołnierz 36. pułku piechoty Legii Akademickiej w II batalionie saperów. Jako kapral podchorąży pełnił funkcję dowódcy drużyny saperskiej. W czasie walk brał udział w obronie takich miejsc jak Wieluń, Pabianice, Łódź oraz w obronie stolicy – Warszawy. Pragmatyzm i determinacja w jego działaniach były szczególnie widoczne w trudnych chwilach, kiedy jego jednostka stawiała opór w obliczu wroga.

W okresie od czerwca 1940 do lipca 1944 roku Dutkiewicz zaangażował się w działalność konspiracyjną, początkowo współpracując z Grupą Operacyjną WP „Edward”, a później uczestnicząc w szeregach Armii Krajowej.

Na tajnych kursach wojskowych prowadził szkolenie saperskie, co było istotne dla podnoszenia umiejętności kolegów z konspiracji. W trakcie powstania warszawskiego walczył w rejonie Powiśla, stawiając opór w obronie gmachu Poczty Głównej na pl. Napoleona. O jego brawurze i odwadze świadczą meldunki dotyczące walk na Powiślu.

Wynika z nich, że:

• podczas odparcia Niemców zajmujących klinikę przy ulicy Karowej 2, zdołał postrzelić przeciwnika w nogę,
• przy ulicy Browarnej 24, ryzykując życie, podczołgał się i używając bosaka, wyciągnął z pola obstrzału już nieżywego strzelca z patrolu III zgrupowania,
• w trakcie ataku nieprzyjaciela na placówkę III zgrupowania przy ul. Dobrej 67, współdziałając z kolegą strzelcem „Janosikiem”, skutecznie powstrzymali atak, eliminując trzech a raniąc kilku żołnierzy niemieckich.

Po zakończeniu powstania, Dutkiewicz został wzięty do niewoli przez Niemców, trafił do Stalagu XI B w Fallingbostel, a później do Oflagu VII A w Murnau, gdzie otrzymał nr jeńca 141119.

Wrzesień 1945 roku przyniósł mu nowe możliwości, ponieważ wstąpił do II Korpusu Polskiego (PSZ), uzyskując przydział do 17. kompanii saperów w stopniu plutonowego podchorążego. W latach 1945-1946 odbywał kurs w Szkole Podoficerskiej, a od 27 kwietnia 1946 roku pełnił funkcję instruktora z przepraw w Ośrodku Wyszkolenia Saperów – Blackshaw Moor Camp 1 w Leek Staffs (Wielka Brytania).

Dutkiewicz zakończył służbę wojskową 18 sierpnia 1947 roku, osiągając stopień sierżanta podchorążego. Po zakończeniu kariery wojskowej podjął pracę w kopalni Oakdale C.T.C. w Blackwood Newport, od sierpnia 1947 roku osiedlając się w Pontypridd – Hopkinstown, gdzie ostatecznie zmarł. Po jego śmierci, został pochowany na cmentarzu w Pontypridd-Glyntaff, przyjmując imię Andre Dutkiewicz.

---

Oceń: Stanisław Dutkiewicz (1915–1965)

---