Feliks Teodor Gloeh, który przyszedł na świat 20 listopada 1885 roku w Warszawie, zapisał się w historii jako wybitny duchowny Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce. Jego życie i działalność połączone były z wieloma ważnymi rolami w życiu religijnym i społecznym kraju.
Wojskowy kapelan ewangelicko-augsburski w Wojsku Polskim, Gloeh pełnił znaczącą funkcję w czasie, gdy świat przechodził wiele zmian. Jako duchowny, jego obecność w armii miała kluczowe znaczenie dla żołnierzy wyznania ewangelicko-augsburskiego.
Oprócz działalności duszpasterskiej, Feliks Gloeh był również dyrektorem Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, gdzie miał wpływ na kształcenie młodzieży. Dzięki jego kierownictwu, placówka ta zyskała renomę oraz skutecznie wspierała rozwój uczniów.
Jego życie zakończyło się 6 października 1960 roku w Warszawie, jednak jego wkład w życie wspólnoty ewangelickiej oraz edukację pozostaje w pamięci mieszkańców.
Życiorys
Feliks Teodor Gloeh, syn Ludwika Gloeh i Ludwiki z Buffów, był postacią wyróżniającą się w historii Polski. Był starszym bratem Ottona, który służył jako major saperów w Wojsku Polskim i zmarł w 1923 roku. Jego edukacja rozpoczęła się w Warszawie, a już w 1905 roku, jako gimnazjalista, brał udział w antycarskich protestach. Po zakończeniu szkoły średniej, zdecydował się na studia filozoficzne i teologiczne, ucząc się w miastach takich jak Halle, Berlin i Dorpati.
W 1913 roku objął posadę wikarego w Warszawie oraz zarząd nad parafią luterańską w Mławie i jej filią w Lipinach. Po zakończeniu I wojny światowej, od 1918 do 1922 roku, podejmował się dozoru nad gminą ewangelicko-augsburską w Żyrardowie. W międzyczasie, w latach 1915–1930, angażował się w nauczanie religii ewangelickiej w gimnazjum M. Reja, co świadczyło o jego oddaniu sprawie edukacji.
Wielką rolę odegrał podczas wojny z bolszewikami, gdzie walczył jako ochotnik z wielkim patriotyzmem. 9 grudnia 1929 roku przeszedł do rezerwy duchowieństwa wojskowego w stopniu proboszcza, z datą starszeństwa przypadającą na 1 czerwca 1919 roku. W tym czasie zajął się również działalnością dziennikarską jako redaktor Głosu Ewangelickiego, co było wyrazem jego zaangażowania w sprawy społeczne i narodowe.
W 1920 roku, aktywnie popierał przyłączenie Mazur i Warmii do Polski, stając na czele Zrzeszenia Plebiscytowego Ewangelików Polskich, które wspierało polską opcję w Prusach Wschodnich. Po pewnym czasie, w 1922 roku, objął stanowisko redaktora Gazety Mazurskiej w Działdowie. Jako członek władz Zrzeszenia Ewangelików Polskich, w latach 1922-1939, wziął udział w założeniu luterańskiego kościoła wojskowego, przejmując cerkiew byłego Keksholmskiego Pułku Lejb Gwardii w Warszawie.
Po wybuchu II wojny światowej, Gloeh ewakuował się do Łucka, lecz szybko powrócił do Warszawy, aby podjąć pracę jako urzędnik w fabryce swojego brata. 1 listopada 1930 roku, przeszedł na zawodowego duchownego wojskowego, uzyskując tytuł proboszcza z datą starszeństwa z 1 lipca 1919 roku, zdobywając pierwszą lokatę w duchowieństwie wojskowym wyznania ewangelicko-augsburskiego. Był szefem Głównego Urzędu Duszpasterstwa tego wyznania, a w 1936 roku awansował na stopień seniora.
Po zakończeniu wojny instrumentalnie zajął się kierowaniem Wojskowym Urzędem Duszpasterstwa Ewangelicko-Augsburskiego przy Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego, pełniąc tę funkcję do lutego 1947 roku. Po zakończeniu aktywnej służby, w 1948 roku przeszedł na emeryturę, jednak kontynuował pracę w edukacji, sprawując w latach 1947-1950 funkcję dyrektora Liceum im. M. Reja. Pomimo zajęć pedagogicznych, dalej angażował się w duszpasterstwo w parafiach luterańskich w Starej Iwicznej i Górze Kalwarii między 1950 a 1956 rokiem.
Feliks Teodor Gloeh został uhonorowany medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za pomoc Żydom w czasie II wojny światowej. Zmarł i został pochowany na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie, w alei 9-1-5, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii Polski.
Ordery i odznaczenia
Feliks Teodor Gloeh odegrał istotną rolę w historii, a jego życie i osiągnięcia zostały uhonorowane licznymi wyróżnieniami. Poniżej przedstawiamy odznaczenia, które otrzymał:
- złoty Krzyż Zasługi, przyznany 18 marca 1932 roku,
- Medal Niepodległości,
- tytuł Sprawiedliwego wśród Narodów Świata, nadany w 1984 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Mieczysław Kwiecień | Waldemar Wojdecki | Ignacy Dudrewicz | Adam Wyrębowski | Mateusz Matuszewski | Jan Mauersberger | Czesław Falkowski | Jerzy Modzelewski | Henryk Hilchen | Jędrzej Kitowicz | Jan Dekert (biskup) | Małgorzata Kordowicz | Mieczysław Żywczyński | Zygmunt Choromański | Jan Chrzciciel Albertrandi | Jan Twardowski | Teofil Jagodziński | Jerzy Grzybowski (działacz społeczny) | Alicja Lenczewska | Wacław Majewski (duchowny)Oceń: Feliks Teodor Gloeh