Henryk Hilchen

---

Życiorys

Henryk Hilchen przyszedł na świat jako syn Teodora i Józefy z Wężyk-Rudzkich. Był trzecim dzieckiem w rodzinie, mając za młodszego brata Feliksa Hilchena. Po ukończeniu gimnazjum klasycznego w Kielcach, podjął dalszą naukę w liceum handlowym w Warszawie. W 1901 roku rozpoczął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej, jednak ze względu na strajki szkolne w 1905 roku przeniósł się na Politechnikę Lwowską, gdzie ostatecznie ukończył naukę. Następnie kontynuował edukację na Uniwersytecie we Fryburgu, gdzie zdobył dyplom z wydziału prawnego oraz tytuł doktora nauk politycznych i ekonomicznych. W trakcie studiów interesował się także filozofią tomistyczną.

Podczas swojego kształcenia angażował się w różne organizacje studenckie, między innymi w „Zjednoczeniu” Studentów Politechniki Warszawskiej, w Bratniej Pomocy na Politechnice Lwowskiej oraz w korporacjach studenckich „Filarecja” i „Sarmatia” we Fryburgu. Dodatkowo kształcił się w zakresie prawa na Uniwersytecie w Petersburgu, gdzie był jednym z założycieli polskiej Korporacji Akademickiej Sarmatia. W latach 1910–1912 przebywał jako alumn w Seminarium Duchownym w Warszawie. Następnie, w latach 1912–1915, pracował jako wikariusz w parafiach w Dobrem, Łowiczu, Łodzi oraz w Jadowie.

W latach 1916–1917 pełnił funkcję sekretarza generalnego Stowarzyszenia Robotników Chrześcijańskich w Warszawie, a także redaktora gazety stowarzyszeń chrześcijańskich „Pracownik Polski”. W 1919 roku został radnym miastem stolicy. 16 lipca 1919 roku zameldował się w Poznaniu na ul. Św. Marcina 70, gdzie wykonywał obowiązki kapelana Szkoły Podchorążych Artylerii, jak również współredaktora „Przewodnika Społecznego”. W latach 1920–1922 kształcił się w Angelicum w Rzymie, mając zaszczyt być spowiednikiem przyszłego papieża Piusa XI oraz honorowym szambelanem papieskim. Po powrocie do kraju znowu objął funkcję prefekta szkół warszawskich.

Od 1929 roku sprawował urząd proboszcza w Lesznie, a w latach 1931–1945 zarządzał parafią Matki Boskiej Częstochowskiej w Warszawie. W 1939 roku był jednym z dwunastu zakładników, którzy zostali wskazani Niemcom w celu zabezpieczenia porządku w mieście na mocy aktu kapitulacji z dnia 28 września. Tuż przed wybuchem powstania warszawskiego zgodził się na ukrycie części akt staropolskich z AGAD w wieży swojego kościoła, co przyczyniło się do ich ocalenia od zniszczenia w trakcie walk (sam kościół uległ zniszczeniu).

Od 1945 do 1947 roku był proboszczem w Międzyrzeczu, a następnie, w latach 1947–1952, pełnił tę funkcję w Słupsku. W 1952 roku otrzymał nominację na proboszcza w Tarczynie, jednak z powodu postępującego paraliżu nie zdołał przyjąć tej pozycji. Zmarł 20 sierpnia 1956 roku w Warszawie. Ostatecznie spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 189-6-12/13).

Ordery i odznaczenia

Henryk Hilchen został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami w uznaniu za swoje wkłady i zasługi. Oto niektóre z nich:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 listopada 1938 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 21 kwietnia 1937 roku.

---

Oceń: Henryk Hilchen

---