Ignacy Dudrewicz

---

Życiorys

Ignacy Dudrewicz był synem wybitnego lekarza pediatry, Jana Dudrewicza (1804–1894), oraz Matyldy z domu Carnée. W jego rodzinie znaczące role odgrywali także jego bracia. Leon (1839–1905) również został pediatrą, a nawet założył i był ordynatorem w szpitalu dla dzieci w Warszawie, natomiast Władysław (1835–1872) pracował jako chemik oraz był profesorem w Szkole Głównej Warszawskiej.

Ignacy rozpoczął swoją edukację w jednym z warszawskich gimnazjów, jednakże od 1854 roku kontynuował naukę w seminarium duchownym, a dwa lata później przeniósł się do Akademii Duchownej w Warszawie, którą ukończył jako kandydat teologii. W 1860 roku przyjął święcenia kapłańskie. Po ich otrzymaniu, rozpoczął pracę jako duszpasterz, pełniąc funkcje w Grójcu oraz Brzezinach.

W 1862 roku, dzięki nominacji arcybiskupa Zygmunta Felińskiego, objął stanowisko sekretarza kurii metropolitalnej oraz rektora kościoła św. Józefa w Warszawie. Od 1864 roku dodatkowo pełnił rolę katechety w Warszawskim Instytucie Muzycznym, co przyczyniło się do jego wszechstronnej działalności dydaktycznej.

W 1878 roku objął probostwo na Pradze, przejmując dodatkowo funkcję dziekana warszawskiego. Duchowny szczególnie wyróżnił się jako pomysłodawca budowy pięknego gotyckiego kościoła św. Floriana, który został zaprojektowany przez Józefa Piusa Dziekońskiego. W 1884 roku został kanonikiem kolegiaty w Łowiczu, a od tego czasu pełnił zaszczytną funkcję prałata dziekana. W 1893 roku uzyskał kanonię w kapitule metropolitalnej warszawskiej oraz od 1904 roku zyskał prałaturę scholastyka.

Ignacy Dudrewicz cieszył się doskonałą opinią w swojej społeczności jako wzorowy duszpasterz, który był znany ze swojego poświęcenia, energii i zaangażowania w pracę.

Zmarł 30 maja 1914 roku, a jego życie znalazło swój kres na cmentarzu, gdzie został pochowany na warszawskich Powązkach.

---

Oceń: Ignacy Dudrewicz

---