Bolesław Rosiński

Rosiński ukończył Seminarium Duchowne w Warszawie w 1907 roku, uzyskując święcenia kapłańskie. Po tym etapie rozpoczął studia z zakresu antropologii na renomowanych uczelniach, takich jak uniwersytet w Monachium, Wolna Wszechnica Polska oraz Uniwersytet Lwowski. W 1921 roku obronił pracę doktorską pod tytułem Charakterystyka antropologiczna ludności powiatu pułtuskiego pod kierunkiem prof. Jana Czekanowskiego, co stanowiło zwieńczenie jego studiów.

W latach 1921-1939 Rosiński pracował w Zakładzie Antropologiczno-Etnologicznym Uniwersytetu Lwowskiego. Początkowo był starszym asystentem, a następnie awansował na docenta i profesora tytularnego. Po wybuchu II wojny światowej, od 1939 do 1946 roku, pełnił funkcję kierownika Instytutu Medycznego we Lwowie. W 1946 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę jako profesor w Katedrze Antropologii Uniwersytetu Warszawskiego. Dodatkowo, w latach 1956-1964 był również związany z Akademią Teologii Katolickiej, gdzie uczył filozofii przyrody.

Był aktywnym członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, a od 1948 roku pełnił funkcję członka korespondenta, a od 1949 roku członka zwyczajnego. Rosiński często uczestniczył w międzynarodowych kongresach poświęconych antropologii, co pozwoliło mu na wymianę wiedzy oraz doświadczeń z innymi ekspertami w dziedzinie.

W swojej pracy naukowej skupiał się na antropologii ras, genetyce populacyjnej oraz antropologii rozwojowej. Wniósł wiele istotnych danych do badań nad antropogenezą oraz systematyzacją białej rasy człowieka. Jego badania obejmowały także dziedziczenie cech w dużych populacjach oraz wpływ cech antropologicznych na dobór małżeński.

Bolesław Rosiński został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 94-3-4/5), gdzie spoczywa jako jeden z wybitnych przedstawicieli polskiej myśli naukowej i duchowej.