Marian Józef Ryx to niezwykle ważna postać w polskim Kościele katolickim. Urodził się 10 grudnia 1853 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył 1 czerwca 1930 roku w Krakowie. Jako duchowny rzymskokatolicki, pełnił znaczące funkcje, w tym był rektorem seminarium duchownego w Sandomierzu w latach 1895–1907.
Ryx wyróżniał się również jako biskup diecezjalny sandomierski, pełniąc tę rolę w latach 1910–1930. Jego działalność i wpływ na rozwój diecezji sandomierskiej są doceniane do dziś.
Życiorys
Marian Józef Ryx przyszedł na świat 10 grudnia 1853 roku w Warszawie, jako syn Kazimierza i Józefy, z domu Szyling. Swą edukację rozpoczął w gimnazjum w Radomiu, a w roku 1873 rozpoczął duchową formację w seminarium duchownym w Sandomierzu. Dwa lata później, w 1876 roku, przeniósł się do Petersburga, gdzie studiował w Akademii Duchownej. To właśnie tam, w 1880, uzyskał tytuł magistra teologii.
25 lipca 1879 roku w Sandomierzu został wyświęcony na prezbitera przez biskupa Michała Juszyńskiego. Następnie pełnił funkcję rektora kościoła św. Józefa w Sandomierzu, a od 1886 roku był proboszczem parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Wierzbicy. Już w 1880 rozpoczął wykłady w sandomierskim seminarium, a później, w latach 1895–1907, piastował urząd rektora tej uczelni. W 1892 roku otrzymał godność kanonika sandomierskiego, a rok 1903 przyniósł mu tytuł oficjała. Po odejściu ordynariusza Stefana Aleksandra Zwierowicza, od 10 stycznia 1908 roku zarządzał diecezją sandomierską.
7 kwietnia 1910 roku papież Pius X powołał go na biskupa diecezjalnego diecezji sandomierskiej. Święcenia biskupie otrzymał 19 czerwca 1910 roku w Petersburgu, a dokonał ich arcybiskup metropolita mohylewski Wincenty Kluczyński, przy asyście biskupa pomocniczego mohylewskiego Stefana Denisewicza oraz biskupa diecezjalnego kieleckiego Augustyna Łosińskiego. Rządy w diecezji objął 3 lipca 1910 roku, a jednym z jego najważniejszych osiągnięć było przeprowadzenie pierwszego synodu diecezjalnego w 1923 roku.
Pod jego przewodnictwem zorganizowane zostało niższe seminarium duchowne, zainicjowano odnowienie katedry sandomierskiej, a także utworzono 13 nowych parafii oraz znacznie powiększono liczbę dekanatów z 7 do 21. Choć sporadycznie uczestniczył w zjazdach Episkopatu Polski, nie angażował się w żadne prace komisji tego gremium. W 1918 roku udzielił sakry biskupowi pomocniczemu sandomierskiemu Pawłowi Kubickiemu, a w 1912 roku reprezentował diecezję na kongresie eucharystycznym w Wiedniu.
Zmarł 1 czerwca 1930 roku w Krakowie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w podziemiach katedry w Sandomierzu.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Roman Pawłowski (ksiądz) | Ignacy Skorupka | Alfred Figaszewski | Wiesław Kądziela | Jerzy Stahl | Bolesław Rosiński | Piotr Pawlukiewicz | Jakub Trockenheim | Janusz Tarnowski | Jerzy Kahané | Jan Salamucha | Jerzy Stanisław Musiał | Małgorzata Borkowska | Alfred Hugon Figaszewski | Matylda Getter | Jan Andrzej Kłoczowski | Jan Kazimierz Siedlecki | Cezary Smuniewski | Jan Bereza | Aleksander SchoeneichOceń: Marian Józef Ryx