Jerzy Kahané, który przyszedł na świat 27 maja 1901 roku w Warszawie, to postać, która w znaczący sposób wpisała się w historię Polski. Jako duchowny Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, był nie tylko liderem duchowym, ale również aktywnym działaczem polskim na Górnym Śląsku oraz Pomorzu.
Jego działalność nie ograniczała się wyłącznie do spraw religijnych; był również redaktorem, angażującym się w ważne kwestie społeczne i kulturalne swojego czasu. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie – zmarł 11 lipca 1941 roku w Pirnie, stając się ofiarą brutalnych działań narodowego socjalizmu, który doprowadził do wielu tragedii w historii Europy.
Życiorys
Jerzy Kahané był wybitnym duchownym oraz nauczycielem, który ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie. W 1921 roku, jako ochotnik, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w 21 pułku piechoty. Po zakończeniu wojny, w 1927 roku, skończył studia na Wydziale Teologii Ewangelickiej na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie 28 stycznia 1928 roku został ordynowany na duchownego.
Jako katecheta działał w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Działdowie, gdzie zarazem wspierał pracę parafii w różnych miejscowościach, takich jak Mława, Stara Iwiczna oraz Radzymin. W latach 1929–1931 pełnił funkcję administratora polskich zborów ewangelickich w Bydgoszczy, Grudziądzu, gdzie był współorganizatorem parafii, Tczewie (utworzonej w 1930 roku we współpracy z Henrykiem Kliemem) oraz Toruniu.
Od 1 listopada 1931 roku do 31 maja 1933 roku był pomocniczym kapelanem wyznania ewangelicko-augsburskiego Okręgu Korpusu Nr I, a 1 grudnia 1931 roku uzyskał stopień kapelana w rezerwie duchowieństwa ewangelicko-augsburskiego. Następnie objął stanowisko prefekta w Katowicach oraz prowadził zajęcia w gimnazjum w Chorzowie.
Był zaangażowany w działalność Towarzystwa Polaków Ewangelików na Górnym Śląsku i pisał artykuły do „Ewangelika Górnośląskiego”, przyczyniając się do wsparcia polskiej mniejszości w Kościele Ewangelicko-Unijnym. W 1937 roku został proboszczem parafii w Gdyni, gdzie prowadził intensywną działalność kościelną, nawiązując bliskie relacje z ks. Danielem Cederbergiem, duszpasterzem marynarzy szwedzkich. Był także zaangażowany w przygotowania do budowy świątyni, planując udostępnić ją katolikom.
Na łamach bydgoskiego „Przeglądu Ewangelickiego” publikował liczne artykuły dotyczące polskiego Wybrzeża i zarządzał polskimi zbiorami w Tczewie oraz Starogardzie Gdańskim. W 1938 roku był współzałożycielem Towarzystwa Ewangelików Polaków im. ks. Krzysztofa Celestyna Mrongowiusza w Wolnym Mieście Gdańsku, gdzie wznowił odprawianie nabożeństw w języku polskim 11 listopada.
W trakcie niemieckiej okupacji, w listopadzie 1939 roku, Kahané został wysiedlony do Warszawy. W lutym 1940 roku został aresztowany przez Gestapo i osadzony w obozach Stutthof oraz Sachsenhausen. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie, kiedy został zamordowany w komorze gazowej w Zamku Sonnenstein podczas transportu inwalidów. Jego symboliczna mogiła znajduje się na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 25, grób 13).
Jerzy Kahané był żonaty z Dagmarą z d. May, która zmarła w 1988 roku w Toruniu. Była ona córką ks. Leona Witolda Maya (1874–1940), seniora diecezji piotrkowskiej, który padł ofiarą niemieckiej brutalności w obozie w Dachau w 1940 roku.
Przypisy
- śp. Jerzy Kahané
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 407.
- Rej 2000 ↓, s. 147.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Stanisław Czopowicz | Karol Wolfram | Janusz Frankowski | Henryk Piotr Kossowski | Jan Blumowicz | Edward Wende (duchowny) | Tadeusz Jarosz (duchowny) | Zofia Czarnecka | Leopold Otto | Władysława Papis | Janusz Tarnowski | Jakub Trockenheim | Piotr Pawlukiewicz | Bolesław Rosiński | Jerzy Stahl | Wiesław Kądziela | Alfred Figaszewski | Ignacy Skorupka | Roman Pawłowski (ksiądz) | Marian Józef RyxOceń: Jerzy Kahané