Alfred Hugon Figaszewski

---

Życiorys

Ksiądz Alfred Figaszewski przyszedł na świat 21 października 1899 roku, jako syn Alfreda Karola, który żył w latach 1870–1941. Ukończywszy w 1918 roku warszawskie Gimnazjum im. Mikołaja Reja, Figaszewski podjął naukę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Jednakże nie długo cieszył się możliwością nauki, ponieważ już 11 listopada 1918 roku zaciągnął się jako ochotnik do 36 pułku piechoty Legii Akademickiej.

Rok później, w obliczu konfliktu w Galicji Wschodniej, uczestniczył w walkach z Ukrainą. Po uzyskaniu wykształcenia w technice telefonicznej we Lwowie, osiągnął stopień kaprala, a następnie pełnił rolę instruktora w batalionie zapasowym swojego pułku. Od 6 sierpnia do 1 października 1919 roku, Figaszewski był uczniem 17. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej, a po jej ukończeniu został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie. Pracował również jako działacz plebiscytowy na Mazurach do lipca 1920 roku i w czasie wojny polsko-bolszewickiej zasłynął w obronie Warszawy.

W 1921 roku zapisał się na Wydział Teologii Ewangelickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Lata 1926–1927 spędził w Europie, m.in. w Strasburgu, gdzie uczestniczył w wykładach prowadzonych przez Paula Sabatiera. W Francji aktywnie działał w Kole Studentów Polaków. Latem 1927 roku organizował kolonie dla młodzieży w Magny-en-Vexin, a także miał okazję zwiedzić wydziały teologiczne na uniwersytetach w Montpellier, Bazylei oraz Wiedniu, a w drodze powrotnej do kraju odwiedził Czechosłowację.

W 1930 roku ukończył studia teologiczne, a 5 października tego samego roku został ordynowany na pastora Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Natychmiast po tym rozpoczął posługę na Górnym Śląsku, gdzie z zaangażowaniem krzewił wartości patriotyczne wśród polskich ewangelików. Jako duchowny pełnił również funkcję prefekta szkół średnich. W roku 1931 został awansowany na kapelana pomocniczego jednostek wojskowych na tym obszarze, a w następnym roku współtworzył i redagował tygodnik ewangelicki „Ewangelik Górnośląski”. Niestety, jego posługa na Śląsku związana była z opresjami ze strony niemieckich luteran, co zmusiło go do odejścia z tamtych terenów celem zachowania jedności i pokoju wśród ewangelików.

W dniu 11 grudnia 1935 roku został powołany do służby czynnej jako kapelan zawodowy, a jego zadaniem było kierowanie duszpasterstwem wojskowym wyznania ewangelicko-augsburskiego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu. Dzięki jego staraniom powstał kościół ewangelicko-augsburski w Brześciu, za co otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi. W roku 1939, w obliczu pogarszającego się stanu zdrowia, udał się na kurację do Ciechocinka. Niestety, zmarł w szpitalu w Warszawie 1 sierpnia 1939 roku w wieku 39 lat. Pogrzeb odbył się 4 sierpnia 1939 roku na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie (sektor Al34-1-5).

Według niepotwierdzonych informacji, po śmierci Figaszewski miał być pośmiertnie awansowany do stopnia starszego kapelana. Był mężem Marii z Chałasińskich (1903–1962), a ich syn, Alfred Figaszewski (1924–2020), również podążył śladami ojca, zostając ewangelickim duchownym.

Ordery i odznaczenia

Alfred Hugon Figaszewski był odznaczany licznymi wyróżnieniami za swoje zasługi.

• Złoty Krzyż Zasługi, który został przyznany pośmiertnie, miał miejsce 3 sierpnia 1939 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany dwukrotnie, po raz pierwszy 11 listopada 1936 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę,
• Odznaka Honorowa „Orlęta”,
• Odznaka pamiątkowa 36. pułku piechoty Legii Akademickiej.

---

Oceń: Alfred Hugon Figaszewski

---