Andrzej Kunert


Andrzej Krzysztof Kunert, urodzony 12 października 1952 roku w Warszawie, to postać wyróżniająca się na polskiej scenie akademickiej jako historyk. Jego osiągnięcia zostały uwieńczone uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego nauk humanistycznych w 2010 roku.

W latach 2010–2016 pełnił funkcję sekretarza Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, co podkreśla jego zaangażowanie w kwestie pamięci historycznej oraz ochrony dziedzictwa narodowego.

Życiorys

Andrzej Kunert, uznany historyk, rozpoczął swoją edukację w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie, gdzie ukończył naukę w 1971 roku. Po tym kroku związał się z Uniwersytetem Warszawskim, na którym studiował na Wydziale Historycznym, a tytuł magistra uzyskał w 1976 roku, jednocześnie przygotowując pracę pn. „Wojskowe Sądownictwo Specjalne Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1940–1945”.

Karierę zawodową rozpoczął w połowie lat 70., pracując w redakcji Słownika Biograficznego Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego. W latach 1984–1990 pełnił rolę redaktora w Instytucie Wydawniczym PAX, a później został redaktorem naczelnym Wydawnictwa Bellona. Jego ścieżka zawodowa obejmowała również pracę w Muzeum Wojska Polskiego, gdzie znacząco przyczynił się do badań nad historią wojskowości.

W roku 2007 został współwłaścicielem firmy odpowiedzialnej za działalność wydawniczą oraz organizację wystaw. Działał jako konsultant w popularnych cyklach dokumentalnych emitowanych przez Discovery Historia, w tym „Wielka wojna na wschodzie” oraz „Wrzesień 1939”. W Bibliotece Narodowej, kierował Pracownią Badań nad Książką i Kulturą Polską za Granicą oraz pełnił funkcję redaktora naukowego serii „Instytucje kultury polskiej za granicą i ich zbiory”.

W 1993 roku objął prezesurę Fundacji Archiwum Polski Podziemnej 1939–1956. Po złożeniu rozprawy pn. „Kazimierz Moczarski (1907–1975). Zarys biografii” pod przewodnictwem Włodzimierza Sulei, uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Uniwersytecie Zielonogórskim w 2002 roku. Jego zaangażowanie w badania biograficzne jest kontynuowane poprzez współpracę z Polskim Słownikiem Biograficznym. W 2010 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na tej samej uczelni.

Andrzej Kunert był aktywnym członkiem konwentu Ruchu Stu oraz współzałożycielem Niezależnego Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej w 1989 roku. W 1990 roku wstąpił do Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, a 16 kwietnia 2010 roku, po śmierci Andrzeja Przewoźnika, został sekretarzem tego gremium, pełniąc tę funkcję aż do 1 sierpnia 2016 roku, kiedy Rada została rozwiązana.

Jego działalność obejmowała także zaangażowanie w projekty upamiętniające, m.in. budowę pomnika żołnierzy bolszewickich w Ossowie oraz pomnika ofiar katastrofy smoleńskiej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Był także członkiem Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych oraz przewodniczącym Kapituły Honorowej Nagrody im. Danuty Siedzikówny „Inki” i członkiem jury Nagrody Historycznej im. Kazimierza Moczarskiego.

Ponadto, Andrzej Kunert był pracownikiem Katedry Historii Wojskowości Akademii Obrony Narodowej w Warszawie, a jego wkład w miejskie sprawy został zauważony w 2019 roku, kiedy to dołączył do Zespołu Nazewnictwa Miejskiego w Urzędzie m.st. Warszawy.

Odznaczenia i wyróżnienia

W roku 2006 Andrzej Kunert został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi za swoje zasługi w propagowaniu wiedzy dotyczącej historii Polski, jak również za osiągnięcia w nauce oraz badaniach. Dwa lata później, w 2009, otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w dokumentowaniu i upamiętnianiu prawdy o współczesnej historii kraju, zwłaszcza dotyczącej dziejów Polskiego Państwa Podziemnego.

Rok 2006 był dla niego znaczący także dzięki przyznaniu Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Medalu „10 lat Instytutu Pamięci Narodowej” w 2010 roku. W 1985 Kunert został laureatem Nagrody Młodych im. Włodzimierza Pietrzaka, a w 2006 roku uhonorowano go nagrodą Kustosza Pamięci Narodowej.

W 2011 roku wyróżniono go Medalem „Dziedzictwo Kresów Wschodnich”, przyznanym przez Stowarzyszenie Rodzin Osadników Wojskowych i Cywilnych Kresów Wschodnich. Przez swoje osiągnięcia stał się również laureatem Konkursu im. H. Szwankowskiej – Varsanianów organizowanego przez Towarzystwo Miłośników Historii oraz Biblioteki m.st. Warszawy w latach 2012/2013 i 2014/2015.

W 2014 roku odebrał Medalion Pieta Miednoje 1940, który został mu przyznany przez Warszawskie Stowarzyszenie Rodzina Policyjna 1939 roku.

Wybrane publikacje

Andrzej Krzysztof Kunert to autor wielu znaczących publikacji, które obejmują różnorodne tematy związane z historią Polski. Jego prace dostarczają cennych informacji i spostrzeżeń na temat czasów II wojny światowej oraz konspiracji warszawskiej. Poniżej znajduje się przegląd wybranych tytułów:

  • Spiska 14: aresztowanie generała „Grota” – Stefana Roweckiego, Andrzej Chmielarz, Andrzej Krzysztof Kunert, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983, ISBN 83-06-01022-1, ISBN 978-83-06-01022-0,
  • Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939–1944, Instytut Wydawniczy „Pax”, Warszawa 1987, ISBN 83-211-0739-7, ISBN 83-211-0758-3,
  • Rzeczpospolita Walcząca. Wrzesień-grudzień 1939. Kalendarium, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1993,
  • Rzeczpospolita Walcząca. Powstanie Warszawskie 1944. Kalendarium, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1994,
  • Ilustrowany przewodnik po Polsce podziemnej: 1939–1945, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-12101-7,
  • Rzeczpospolita Walcząca. Styczeń-grudzień 1940. Kalendarium, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1997,
  • Posłowie i senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny (red. nauk.), Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 1998,
  • Władysław Bartoszewski – życie i twórczość, Rytm, Warszawa 1999,
  • Ilustrowany przewodnik po Polsce stalinowskiej: 1944–1956 T. 1 (współautor: Dariusz Baliszewski), Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, ISBN 83-01-12906-9,
  • Generał Tadeusz Bór-Komorowski w relacjach i dokumentach, Rytm, Warszawa 2000,
  • Żydzi polscy w służbie Rzeczypospolitej 1939–1945. Wybór źródeł (opr.), Adiutor, Warszawa 2002,
  • Józef Feliks Gawlina – Biskup Polowy Polskich Sił Zbrojnych, Adiutor, Warszawa 2002,
  • Rozkazy Naczelnych Wodzów Polskich Sił Zbrojnych 1939–1945 (opr.), Adiutor, Warszawa 2002,
  • Rzeczpospolita Walcząca. Styczeń-grudzień 1941. Kalendarium, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2002,
  • Polskie wigilie wojenne 1939–1945, Adiutor, Warszawa 2003,
  • Kronika Powstania Warszawskiego, Edipresse Polska, Warszawa 2004,
  • Katyń – ocalona pamięć, Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 978-83-247-1892-4,
  • Wielka ilustrowana encyklopedia Powstania Warszawskiego (trzytomowa), Bellona, Warszawa.

Przypisy

  1. Varsaviana konkurs im. Hanny Szwankowskiej [online], Towarzystwo Miłośników Historii [dostęp 08.05.2023 r.]
  2. Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. mkidn.gov.pl. [dostęp 04.04.2022 r.]
  3. Dr hab. Andrzej Krzysztof Kunert, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 22.04.2022 r.]
  4. Wchodzą w życie przepisy noweli ustawy o IPN dot. likwidacji ROPWiM. parlamentarny.pl, 01.08.2016 r. [dostęp 01.08.2016 r.]
  5. Nagroda Historyczna Moczarskiego 2017. Dziesięć nominowanych książek. wyborcza.pl, 13.10.2017 r. [dostęp 15.10.2017 r.]
  6. Jarosław Osowski. Obronili Krowią, przywrócili Kłopot. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 02-03.03.2019 r.
  7. Nagrody im. Danuty Siedzikówny „Inki” wręczone. Ich Patronka zidentyfikowana przez IPN. fundacjaak.pl. [dostęp 11.11.2015 r.]
  8. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1971. wne.uw.edu.pl. [dostęp 04.09.2021 r.]
  9. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25.09.2009 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 298) – pkt 1.
  10. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 01.09.2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 809) – pkt 23.
  11. Uroczyste wręczenie habilitacji sekretarzowi Rady OPWiM. radaopwim.gov.pl, 25.10.2010 r. [dostęp 10.12.2010 r.]
  12. Biuro Edukacji Publicznej IPN przyznało medale. onet.pl, 20.12.2010 r. [dostęp 20.12.2010 r.]
  13. Honorowy Medalion Pamięci Pieta Miednoje 1940 r.. panstwowa.policja.pl. [dostęp 23.01.2020 r.]
  14. Podstawowe informacje na temat Ruchu 100. ruch100.org.pl. [dostęp 30.12.2011 r.]
  15. Komunikat o powstaniu Komitetu Historycznego Badania Zbrodni Katyńskiej. „Zeszyty Katyńskie”. 1, s. 4, 1990. Warszawa. [dostęp 07.12.2014 r.]
  16. Andrzej Kunert sekretarzem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. gazeta.pl, 16.04.2010 r. [dostęp 16.04.2010 r.]
  17. Prezydium Rady. radaopwim.gov.pl. [dostęp 10.12.2010 r.]
  18. a b Kustosz Pamięci Narodowej. ipn.gov.pl. [dostęp 16.04.2010 r.]
  19. Nota biograficzna. W: Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939–1944. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1987.
  20. 3.09.2011 r., Warszawa.. radaopwim.gov.pl, 03.09.2011 r. [dostęp 28.07.2012 r.]

Oceń: Andrzej Kunert

Średnia ocena:4.65 Liczba ocen:11