Andrzej Ananicz

---

Życiorys

Wykształcenie i działalność naukowa

W 1974 roku Andrzej Ananicz uzyskał tytuł magistra w dziedzinie turkologii na Uniwersytecie Warszawskim. Oprócz turkologii, jego zainteresowania obejmowały również iranistykę. Na rok 1981 przypada uzyskanie stopnia naukowego doktora nauk filologicznych, którego specjalnością była właśnie iranistyka. Jeszcze w tym samym roku rozpoczął pracę jako pracownik naukowy na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zaczynał jako asystent, a następnie awansował na adiunkta. W swojej karierze akademickiej współpracował z Katedrą Językoznawstwa Ogólnego i Bałtystyki na Wydziale Polonistyki, by później przenieść się na Wydział Orientalistyczny.

Andrzej Ananicz był również poliglotą, opanował języki: angielski, turecki, perski, rosyjski, niemiecki oraz staroosmański. W 1981 roku zaangażował się w zakładanie czasopisma „Obóz”, które koncentrowało się na tematyce krajów Europy Środkowej i Wschodniej, a które stało się pierwszym takim periodykiem w krajach socjalistycznych. Razem z innymi osobami związanymi z Uniwersytetem Warszawskim, w tym z Jerzym Targalskim, Wojciechem Maziarskim i Janem Malickim, uczestniczył w pracy redakcyjnej tego czasopisma, które ukazywało się na rynku wydawniczym w latach 1981–1989, unikając cenzury. Andrzej działał w redakcji do roku 1991.

W 1990 roku wspólnie z Janem Malickim i Tadeuszem Majdą, na Uniwersytecie Warszawskim stworzył Seminarium Problemów Narodowościowych Związku Radzieckiego i Europy Środkowej, które z czasem przekształciło się w Studium Europy Wschodniej. Jego działalność w tym instytucie trwała aż do zakończenia życia. W latach 1982–1983 prowadził lektorat języka polskiego na Indiana University w Bloomington, a w 1989 roku zdobył stypendium na Uniwersytecie Oksfordzkim.

Działalność publiczna

Andrzej Ananicz był także aktywnym uczestnikiem życia publicznego w Polsce. W latach 1980–1991 był członkiem NSZZ „Solidarność”. Następnie, w 1991 roku objął posadę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie pełnił kolejno rolę wicedyrektora Departamentu Europy (1991–1992), dyrektora tego samego departamentu (1992) oraz podsekretarza stanu (1992–1994). Jako członek zespołu negocjacyjnego, zajął się kwestią polsko-rosyjskiego traktatu o przyjaznej i dobrosąsiedzkiej współpracy, który został podpisany w 1992 roku.

W latach 1994–1995 pracował w Kancelarii Prezydenta RP, gdzie ważne były jego kierownicze funkcje, od podsekretarza stanu, przez zastępcę szefa kancelarii ds. międzynarodowych, aż po sekretarza stanu oraz współprzewodniczącego Komitetu Konsultacyjnego Prezydentów Polski i Ukrainy. Zgodnie z relacjami Józefa Oleksego, w 1995 roku był jednym z trzech kandydatów prezydenta Lecha Wałęsy na ministra spraw zagranicznych, lecz ostatecznie premier wybrał Władysława Bartoszewskiego.

W latach 1996-2000 Andrzej Ananicz był wiceprezesem zarządu Fundacji „Instytut Lecha Wałęsy”, a w 1996 i 1997 roku zasiadał w Radzie Polityki Zagranicznej. W latach 1998–2000 aktywnie uczestniczył w Polskiej Fundacji Transformacji Rynkowej „Wiedzieć Jak”. Należał do grona założycieli Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego w 1994 roku oraz członkował w Polskim Towarzystwie Orientalistycznym.

Po powrocie do pracy w MSZ w 1997, objął stanowisko sekretarza stanu, które zajmował do 2001 roku. Dodatkowo, pełnił także rolę wiceprzewodniczącego zespołu negocjacyjnego, prowadzącego sprawy związane z członkostwem Polski w Unii Europejskiej (1998-2001) oraz przewodniczył zespołowi monitorującemu sytuację po atakach terrorystycznych w USA z 11 września 2001.

Po zakończeniu swoich obowiązków w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, od października 2001 do 9 sierpnia 2004 pełnił funkcję ambasadora RP w Turcji. Następnie, od 11 sierpnia 2004 do 24 listopada 2005 kierował Agencją Wywiadu na mocy nominacji premiera Marka Belki. W marcu 2008 roku premier Donald Tusk powierzył mu funkcję szefa agencji, mimo nieprzychylności prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Andrzej Ananicz pełnił te obowiązki aż do 7 czerwca 2008 roku, jednocześnie będąc głównym doradcą premiera Donalda Tuska w Gabinecie Politycznym Prezesa Rady Ministrów. 20 września 2008 roku został dyrektorem Akademii Dyplomatycznej Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. W 2011 roku nastąpił kolejny krok w jego karierze, kiedy objął funkcję ambasadora RP w Pakistanie. Niestety, 8 maja 2015 roku doznał obrażeń w wyniku katastrofy śmigłowca w tym kraju i 16 lipca 2015 roku zakończył swoją misję dyplomatyczną.

Życie prywatne

Andrzej Ananicz był synem Antoniego oraz Sabiny. Pełnił rolę ojca dwóch synów, co z pewnością miało dla niego wielkie znaczenie w życiu rodzinnym. Warto również wspomnieć, że został pochowany nacmentarzu Wojskowym na Powązkach(kwatera 2C/9/2).

Odznaczenia

Andrzej Ananicz, wybitny człowiek wielu zasług, został uhonorowany licznymi odznaczeniami w uznaniu jego wkładu w różne dziedziny życia społecznego i kulturalnego. Do jego najważniejszych odznaczeń należą:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1995 roku,
• Krzyż Wielki Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina, przyznany w 1999 roku, reprezentując Litwę,
• Order Narodowy Zasługi, wręczony przez władze Francji.

---

Oceń: Andrzej Ananicz

---