Henryk Hartenberg

---

Życiorys

Henryk Hartenberg był synem rzemieślnika krawieckiego, Maurycego Hartenberga oraz Felicji z domu Gottfryd. Swoje wczesne lata spędził w Warszawie, gdzie w latach 30. XX wieku pracował jako kuśnierz, co miało znaczący wpływ na jego późniejsze życie.

Działalność polityczna

W latach 1931–1938 aktywnie uczestniczył w działaniach Komunistycznego Związku Młodzieży Polski. Równocześnie, w okresie 1931–1939, był członkiem Związku Zawodowego „Igła”. Angażował się również w Międzynarodową Organizację Pomocy Rewolucjonistom, wspierając działania lewicowe. Po wybuchu II wojny światowej, Hartenberg zdecydował się na wyjazd do ZSRR, a od 1941 roku przebywał w Kujbyszewie, gdzie został zmobilizowany do Armii Czerwonej, uczestnicząc w walkach w różnych oddziałach.

W latach 1943–1946 pełnił funkcję oficera Ludowego Wojska Polskiego, a po zakończeniu wojny przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej. Od grudnia 1948 roku był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jego aktywność polityczna obejmowała szereg wysokich stanowisk w strukturach partyjnych. W latach 1946–1948 zasiadał w egzekutywie Komitetu Powiatowego PPR w Kamiennej Górze, kierując Wydziałem Organizacyjnym KP PPR do 1948 roku, a następnie KP PZPR do 1950. Pracował jako sekretarz organizacyjny Komitetu Powiatowego PZPR w Bolesławcu oraz jako I sekretarz Komitetu Dzielnicowego Śródmieście-Prawa we Wrocławiu.

Jego kariera w partii obejmowała również aktywności w Komitecie Miejskim we Wrocławiu oraz w łódzkich strukturach partyjnych, aż w końcu w 1970 roku przeszedł na emeryturę związaną z działalnością partyjną. Wykształcenie zdobył na Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie, co umożliwiło mu dalszą karierę w polityce.

Działalność literacka

Karierę literacką rozpoczął w latach 50., debiutując w prasie jako poeta przypuszczalnie w 1958 lub 1961 roku. W 1961 roku opublikował swoje pierwsze fraszki: „Dla kariery” oraz „Łódzkim snobom” w „Głosie Robotniczym”, gdzie regularnie publikował wiersze do 1985 roku z pewnymi przerwami.

Jego twórczość literacka znalazła uznanie wśród czytelników, co zaowocowało publikacjami w takich czasopismach jak „Odgłosy”, „Płomyk”, „Poezja”, „Tygodnik Kulturalny”, oraz „Fakty i Myśli”. Hartenberg brał aktywny udział w organizacjach takich jak Towarzystwo Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Liga Obrony Kraju, a także Stowarzyszenie „Wisła–Odra”. Był również członkiem zarządu łódzkiego oddziału Związku Literatów Polskich i Związku Patriotów Polskich w ZSRR w latach 1943–1946.

Po zakończeniu pełnej działalności literackiej, spoczął na cmentarzu komunalnym Zarzew w Łodzi, pozostawiając trwały ślad w polskiej kulturze i literaturze.

Publikacje

Henryk Hartenberg, uznawany za jednego z wybitniejszych poetów drugiej połowy XX wieku, ma na swoim koncie szereg znaczących publikacji, które w przemyślany sposób ukazują jego twórczy widnokrąg. Poniżej przedstawiamy listę jego książek:

• Cień ptaka. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1964),
• Prawo plemienia. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1967),
• Szybkie życie. Opowiadania (Wydawnictwo Łódzkie 1971),
• Stromy jest czas. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1974),
• Dzień po dniu. Poezje 140 (Państwowy Instytut Wydawniczy 1977),
• Wyjście z ciemności. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1979),
• Pożar w chmurach. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1983),
• Znaki pamięci. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1986),
• Misterium. Poezje (Wydawnictwo Łódzkie 1988),
• Etiudy wieczorne. Poezje (Państwowy Instytut Wydawniczy 1989).

Wszystkie te dzieła odzwierciedlają nie tylko jego osobiste przeżycia, ale również szeroką refleksję nad naturą i rzeczywistością, w której tworzył.

Odznaczenia

Henryk Hartenberg był uhonorowany wieloma odznaczeniami, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w życie kraju oraz o jego zaangażowaniu w różnorodne dziedziny. Wśród wyróżnień, które otrzymał, znajdują się:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1959 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1980 roku.

---

Oceń: Henryk Hartenberg

---