Piotr Andrzejewski

---

Życiorys

Wykształcenie

W 1964 roku Piotr Andrzejewski ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Oprócz tego zdobył również absolutorium z historii sztuki na tej samej uczelni. Po zakończeniu studiów, odbył aplikację sądową oraz adwokacką, a w 1971 roku rozpoczął swoją praktykę adwokacką.

Działalność opozycyjna w PRL

Andrzejewski aktywnie współpracował z opozycją demokratyczną, a w 1980 roku objął stanowisko pierwszego konsultanta prawnego Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego z siedzibą w Hucie Katowice. Jako pełnomocnik MKS, był autorem wniosku o rejestrację NSZZ „Solidarność” w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie.

W okresie stanu wojennego pełnił rolę obrońcy w wielu procesach politycznych działaczy NSZZ „Solidarność”, w tym uczestniczył w pierwszym procesie stanu wojennego dotyczącego pracowników Instytutu Badań Jądrowych z Żerania. Jego działalność skutkowała wytoczeniem mu ośmiu spraw dyscyplinarnych, które uzasadniano rzekomym „naruszeniem wolności słowa”. W wyniku jednej z tych spraw, przez rok był pozbawiony prawa do wykonywania zawodu.

Od 1983 roku Andrzejewski był członkiem Komitetu Helsińskiego, a później stał się członkiem założycielem Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Podejmował inicjatywy związane z powtórną rejestracją zakładowych komitetów założycielskich NSZZ „Solidarność” i reprezentował około 40 takich komitetów w sądach.

Działalność po 1989

W 1989 roku, podczas wyborów parlamentarnych, Andrzejewski zasiadał w Państwowej Komisji Wyborczej jako przedstawiciel Komitetu Obywatelskiego. Na jesieni tego samego roku po raz pierwszy został senatorem, ubiegając się o głosy z rekomendacji KO w województwie piotrkowskim w wyborach uzupełniających po zmarłym Grzegorzu Białkowskim.

W Senacie I kadencji działał w wielu komisjach, w tym w Komisji Praw Człowieka i Praworządności oraz Nadzwyczajnej do spraw górnictwa. W 1991 roku, z ramienia Wyborczej Akcji Katolickiej, ponownie został senatorem, pełniąc funkcję dyrektora generalnego i likwidatora Państwowej Jednostki Organizacyjnej Radio i Telewizja.

W kolejnych kadencjach senackich, Andrzejewski uczestniczył w różnych komisjach, a w 2001 roku bezskutecznie starał się o reelekcję z ramienia Klubu Służby Niepodległości. Po czteroletniej przerwie, w 2005 roku powrócił do Senatu jako bezpartyjny kandydat z ramienia Prawa i Sprawiedliwości. W 2007 roku zdobył mandat senatorski po raz szósty, otrzymując 156 498 głosów.

W V, VI oraz VII kadencji pełnił liczne funkcje, w tym przewodniczył Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz członkiem Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich. W 2011 roku, pomimo prób ponownego objęcia mandatu z ramienia PiS, nie uzyskał reelekcji. Po wyborach w 2015 roku, Andrzejewski został wybrany członkiem Trybunału Stanu, a następnie powołano go na wiceprzewodniczącego tej instytucji w 2019 i 2023 roku.

Odznaczenia i wyróżnienia

Piotr Andrzejewski otrzymał liczne odznaczenia i wyróżnienia, które potwierdzają jego zasługi w różnych dziedzinach. Wśród nich znajduje się Krzyż Kawalerski, przyznany w 2004 roku, Krzyż Oficerski z 2011 roku oraz Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski, który przyznano mu w 2020 roku.

Dodatkowo, w 2008 roku uhonorowany został Medalem „Pro Memoria”, a w 1996 roku odebrał litewski Medal Pamiątkowy 13 Stycznia. W 1988 roku, Piotr Andrzejewski zdobył również nagrodę duńskiej Fundacji Paula Lauritzena, za swoją działalność na rzecz praw człowieka.

W latach 2016 oraz 2021 był członkiem Kapituły Orderu Odrodzenia Polski, co wskazuje na jego znaczący wkład w działalność w tym zakresie oraz zaufanie, którym go obdarzono.

---

Oceń: Piotr Andrzejewski

---