Kazimierz Kobylański

Polityka i administracja

Kazimierz Kobylański, znany także pod pseudonimami "Inżynier", "Jerzy" oraz "Markowski", to postać o niezwykle bogatym dorobku w historii Polski. Urodził się 1 lutego 1892 roku w Warszawie, gdzie również spędził swoje życie, a zmarł 11 maja 1978 roku.

Był to nie tylko utalentowany inżynier mechanik, ale także wpływowy przedsiębiorca i menedżer, który przysłużył się rozwojowi wielu sektorów przemysłowych. W trakcie swojej kariery pełnił również rolę przedstawiciela Stronnictwa Narodowego w Radzie Jedności Narodowej, co znacząco podkreśla jego zaangażowanie w politykę i działania na rzecz państwowości polskiej.

Kobylański był także członkiem sztabu Narodowej Organizacji Wojskowej, co dowodzi jego aktywności oraz wpływu na ważne wydarzenia historyczne naszego kraju. Jego życie i działalność są odzwierciedleniem skomplikowanych losów Polski w XX wieku.

Życiorys

Kazimierz Kobylański był synem Samuela i Marii z Łabędzkich. Swoje wykształcenie rozpoczął w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców, a w 1910 roku ukończył eksternistycznie maturę w Lwowie. Następnie podjął studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej. W trakcie nauki aktywnie działał w Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie” oraz pełnił funkcję członka zarządu akademickiego stowarzyszenia „Kuźnica”.

W listopadzie 1918 roku brał udział w walkach o Lwów, a podczas letnich miesięcy 1920 roku ponownie stawił czoła wrogowi w czasie wojny polsko-bolszewickiej. W 1921 roku uczestniczył w akcjach plebiscytowych dotyczących Górnego Śląska. W tym samym czasie był współwłaścicielem i dyrektorem rodzinnej fabryki „Gerlach” w Drzewicy. Był również aktywnym uczestnikiem Stronnictwa Narodowego.

Po wybuchu II wojny światowej oraz agresji Niemiec i ZSRR na Polskę w 1939 roku, Kobylański włączył się w działalność konspiracyjną. Pełnił funkcję szefa Oddziału IV (Zaopatrzenia) w Komendzie Głównej Narodowej Organizacji Wojskowej i działał w podziemnych strukturach narodowych. Był również członkiem Rady Jedności Narodowej oraz reprezentantem swojego Stronnictwa.

19 marca 1945 roku został aresztowany przez NKWD razem z innymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego w wyniku prowokacji związanej z rzekomymi rozmowami o nowym rządzie. Przeszedł proces moskiewski, gdzie w czerwcu 1945 roku został uniewinniony.

Po powrocie do kraju, podpisując memoriał skierowany do Bolesława Bieruta 23 sierpnia 1945 roku, wyrażał swoje oczekiwania dotyczące legalizacji Stronnictwa Narodowego w Polsce, współpracując z innymi politykami, w tym z Szymonem Poradowskim. Sygnatariusze mieli na celu dotarcie do podziemia zbrojnego z apelem o zaprzestanie walk i wsparcie dla ich działań legalizacyjnych.

Władze KRN jednak nie odpowiedziały na memorandum, a część jego sygnatariuszy została aresztowana. W odpowiedzi, działacze Stronnictwa złożyli protest w ambasadach Wielkiej Brytanii oraz Stanów Zjednoczonych, wzywając do interwencji w sprawie zwolnienia aresztowanych. Podkreślali, iż sytuacja w Polsce wymagała konsultacji trzech mocarstw, ponieważ decyzje podjęte na konferencji w Jałcie nie były realizowane.

Kobylański został po raz pierwszy aresztowany przez UB we wrześniu 1945, ale udało mu się uzyskać wolność 11 listopada tego samego roku. Jednak w lipcu 1947 roku został ponownie aresztowany i skazany na 8 lat więzienia przez Wojskowy Sąd Rejonowy. Udało mu się opuścić więzienie 24 grudnia 1954 roku. Ostatecznie spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 22-6-1/2/3).

Bibliografia, linki

Wśród ważnych źródeł dotyczących Kazimierza Kobylańskiego można wymienić:

  • Marek Łatyński, Nie paść na kolana. Szkice o opozycji lat czterdziestych, Londyn 1985, Wyd. Polonia Book Fund, ISBN 0-902352-36-9,
  • Zbigniew Stypułkowski, Zaproszenie do Moskwy, Wyd. III. Warszawa 1991, Wyd. Editions Spotkania ISBN 83-85195-06-8,
  • Maciej Eckardt, Nieudana próba (tu też tekst memoriału z 23 sierpnia 1945),
  • Kobylański Kazimierz (1892-1978) ps. „Inżynier”, „Jerzy”, „Markowski”. Muzeum AK w Warszawie. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-29)].

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: GERLACHOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 02.11.2019 r.]
  2. Marek Łatyński, Nie paść na kolana..., s. 251.
  3. Pełny tekst memoriału w: Karol Popiel Od Brześcia do Polonii, Londyn 1967, wyd. Odnowa ss 157–159. Szczegółowe omówienie kwestii: Marek Łatyński, Nie paść na kolana. Szkice o opozycji lat czterdziestych, Londyn 1985, Wyd. Polonia Book Fund, ISBN 0-902352-36-9, s. 249–251

Oceń: Kazimierz Kobylański

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:16