Ulica Fryderyka Chopina w Warszawie

---

Historia

„W 1891 roku dokonano istotnych zmian na miejscu alei ogrodu znanego jako Dolina Szwajcarska, a w 1895 roku ulica otrzymała brukowaną nawierzchnię. Tegoroczne nadanie oficjalnej nazwy ulicy przyjęło fonetyczną wersję nazwiska znanego kompozytora – „ulica Szopena”.

Na przełomie XIX i XX wieku ulica zyskała nowe życie dzięki komfortowym kamienicom o różnorodnych, eklektycznych dekoracjach fasad. W tym czasie była zamieszkiwana przez zamożnych obywateli. W Dolinie Szwajcarskiej powstał bogato zdobiony pałacyk Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego.

W 1896 roku, pod adresem numer 13, zbudowana została piętrowa willa według projektu Fryderyka Dietricha, która powstała z inicjatywy przedsiębiorcy Adolfa Szmidta, znanego również z realizacji ul. Dowcip. Po drugiej stronie, najprawdopodobniej według planów Edwarda Goldberga, wzniesiono dwie okazałe kamienice. Jedna z nich została ozdobiona motywami neogotyckimi z akcentami rokoka, a druga przyjęła styl neogotyku angielskiego.

W latach 1899–1902, pod numerem 2 zrealizowano projekt willi hrabiego Zygmunta Rzyszczewskiego. Autorem tego przedsięwzięcia był François Arveuf; willa, która została zrujnowana podczas II wojny, została odbudowana w zupełnie nowym kształcie.

W latach 1903–1904, na rogu ulicy i Alei Ujazdowskich, powstała kamienica projektu Maurycego Spokornego. Budowla, która stanęła na terenach nabytych od Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego, została zaprojektowana przez Dawida Landego i uznawana jest za jedno z najwybitniejszych dzieł architektury secesyjnej w Polsce. Jej elewacje przyozdabiał subtelny detal, a od strony Alej Ujazdowskich znalazły się alegoryczne rzeźby Sława i Wiedza, wykonane przez Stanisława Romana Lewandowskiego. Po 1910 roku w kamienicy mieszkał i tworzył znakomity architekt Czesław Przybylski.

W 1939 roku część zabudowy ulicy uległa zniszczeniu w pobliżu Alej Ujazdowskich. Tragiczne straty przyniósł także rok 1944. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku, rozebrano resztki wypalonych kamienic, w tym cenną, lecz mało uszkodzoną kamienicę Maurycego Spokornego. Jedynie willa Władysława Kieślańskiego, znajdująca się pod numerem 2a i wzniesiona w 1900 roku, przetrwała – najprawdopodobniej według projektu Ludwika Panczakiewicza. W 1949 roku została ona przekształcona na Ambasadę Norwegii. Zachowały się również 9 charakterystycznych dla Warszawy słupów oświetleniowych, znanych jako „pastorały”.

Na początku lat 50. zabudowę ulicy wzbogacono o tzw. mały dom partii, pierwotnie siedzibę Komitetu Centralnego PPR/PZPR (1948–1952), a później Komitetu Warszawskiego PZPR (1952–1989). Obecnie w tym budynku znajdują się Sąd Okręgowy oraz wydziały Ministerstwa Sprawiedliwości. Przed budynkiem, w 2005 roku odsłonięto pomnik Stefana Roweckiego „Grota”, zaprojektowany przez Zbigniewa Mikielewicza.

Pozostałością po Dolinie Szwajcarskiej jest również miniaturowy ogródek z tarasami oraz fontanną, zaprojektowany w 1951 roku przez architektów Zygmunta Stępińskiego i J. Dworakowską.

W listopadzie 2012 roku Rada Warszawy postanowiła zmienić pierwotnie nadaną nazwę ulicy z Szopena na Fryderyka Chopina.”

Ważniejsze obiekty

Ulica Fryderyka Chopina w Warszawie to miejsce, które kryje w sobie wiele interesujących obiektów. Poniżej przedstawiamy listę niektórych z nich:

• budynek dawnego Komitetu Warszawskiego PZPR (nr 1),
• Ambasada Węgier (nr 2),
• Pomnik Stefana Roweckiego „Grota” (nr 3),
• Ambasada Finlandii (nr 4/8),
• Ambasada Rumunii (nr 10).

---

Oceń: Ulica Fryderyka Chopina w Warszawie

---