Ulica Kacza w Warszawie

---

Historia

Ulica Kacza, znana również z historycznego kontekstu, została wytyczona w 1770 roku. Działo się to w rozwidleniu ulic Wolność oraz Żytniej, na terenach, które wcześniej należały do zakonu brygidek. Jej zakończenie oznaczały Okopy Lubomirskiego, które rozciągały się wzdłuż obecnej ulicy Okopowej. Początkowa zabudowa Kaczej składała się wyłącznie z drewnianych domów, a pierwsze murowane budowle zaczęły się pojawiać dopiero pod koniec XIX wieku.

Właścicielami nieruchomości przy ulicy byli głównie chrześcijanie. W pobliżu znajdowała się dzielnica żydowska, jednak w roku 1914 na 22 działki jedynie jedna należała do osoby żydowskiej. Mieszkańcami Kaczej w tamtych czasach byli z reguły ubodzy rzemieślnicy, robotnicy oraz handlarze. Zmiany zachodzące na przełomie wieków przyniosły budowę pierwszych wielopiętrowych kamienic, które zlokalizowane były głównie na końcowej części ulicy.

Choć wysokość tych budynków dochodziła do czterech kondygnacji, ich fasady cechowały się mało wyrafinowanym wystrojem. Dodatkowo, wzdłuż ulicy funkcjonowały obiekty przemysłowe. W latach 1895–1935 powstały pierwsze zabudowania dla warsztatu mechanicznego braci Bernat, który zajmował się produkcją urządzeń dla browarów. Na tej samej działce, od lat dwudziestych XX wieku istniała Krajowa Wytwórnia Przewodników i Sznurów Telefonicznych.

W 1935 roku wytwórnia ta została zastąpiona przez fabrykę chemiczno-farmaceutyczną Towarzystwo Akcyjne „Franciszek Karpiński”, której siedziba znajdowała się przy ulicy Wolność. W roku 1936 zatwierdzono plan nadbudowy budynku przy Kaczej, według projektu Józefa Napoleona Czerwińskiego. Największą fabryką działającą przy tej ulicy była Fabryka Przewodników Elektrycznych oraz Walcownia Metali Towarzystwa Przemysłowego „Kabel” S.A. Została założona w 1920 roku przy Kaczej 9/11 i w szczytowym momencie zatrudniała aż 350 osób.

W tym czasie działały również mniejsze przedsiębiorstwa, takie jak Fabryka Artykułów Elektrotechnicznych „Lukwar”, Fabryka Kosmetyków i Perfumerii Towarzystwa „Casimi” oraz Wytwórnia Silników i Warsztaty Mechaniczne „Henryk Liefeldt i Stanisław Schiffner”, z głównym adresem na Wolność 5. Warto zauważyć, że w 1939 roku ulica Kacza uniknęła poważnych zniszczeń, jednak cała jej zabudowa została zniszczona podczas powstania warszawskiego.

Do końca XX wieku przetrwały jedynie niektóre obiekty, w tym te przewidziane do rozbiórki, takie jak fabryka „Kabel”, rozbierana etapami od lat osiemdziesiątych oraz kamienica Gnatkiewiczów z 1913 roku pod numerem 21.

---

Oceń: Ulica Kacza w Warszawie

---