Ambasada Norwegii w Polsce

---

Siedziba

Przed I wojną światową

W czasach rozbiorowych a przed wybuchem I wojny światowej, Norwegia prowadziła działalność konsularną w Warszawie. Jej reprezentacja początkowo miała swoją siedzibę przy ul. Królewskiej 29, gdzie konsulat rozpoczął swoją działalność w 1880 roku. W następnych latach lokalizacja kilkakrotnie się zmieniała, m.in. w 1883 roku na ul. Marszałkowską 64, chociaż obiekt ten już nie istnieje. W kolejnych latach, konsulat mieścił się również w różnych lokalizacjach, m.in. przy ulicy Senatorskiej 24, a w późniejszych latach, na przykład w pałacu J. G. Blocha (1888-1905) u zbiegu ul. Marszałkowskiej 154. Jednakże, te budynki również nie przetrwały do dzisiaj. W międzyczasie Norwegia łaskawie podniosła rangę swojego przedstawicielstwa do poziomu konsulatu generalnego.

W Gdańsku również istniał konsulat, którego siedziba znajdowała się przy Brotbänkergasse 14 (dziś ul. Chlebnicka) w 1907 roku, oraz przy Langermarkt 38, ob. Długi Targ (1909-1920). Warto zaznaczyć, że w okresie Unii szwedzko-norweskiej (1814-1905) Gdańsk miał już swoje przedstawicielstwo, które reprezentowało oba państwa.

W okresie międzywojennym

Dynamika stosunków dyplomatycznych między Norwegią a Polską zmieniła się w 1919 roku, kiedy to nawiązano oficjalne relacje. Pierwsze przedstawicielstwo Norwegii działało jako Misja Norwesko-Handlowa w hotelu Bristol przy Krakowskie Przedmieście 42/44 w 1920 roku. Następnie poselstwo przeniosło się na ulicę Hipoteczną 1 (1920-1922) oraz do kamienicy H. Kołobrzega-Kolberga przy al. Ujazdowskich 17 (1923). W 1924 roku, Norwegowie korzystali z lokalu w hotelu Europejskim na Krakowskim Przedmieściu 13. W latach 1925-1927, norewskie poselstwo znajdowało się w kamienicy Poszepnego przy ul. Marszałkowskiej 79, a obecnie w pałacu Wołowskiego przy ul. Foksal/Pierackiego 3 (1928−1939).

W trakcie wojny polsko-bolszewickiej, kiedy to Warszawa znajdowała się w poważnym niebezpieczeństwie, personel poselstwa został okresowo ewakuowany do Poznania na początku sierpnia 1920 roku. W tym czasie działalność kontynuował konsulat w Gdańsku, który również zmieniał swoje adresy – m.in. w latach 1909-1920 siedzibą był Langermarkt 38 oraz Stadtgraben 5 (1921-1922) przy siedzibie firmy Wilhelm Ganswindt.

Konsulat funkcjonował także w Hundegasse 89, ob. ul. Ogarna w latach 1925-1934 oraz przy Langermarkt 31 (1935-1939).

Po II wojnie światowej

Po zakończeniu II wojny światowej, relacje dyplomatyczne zostały reaktywowane w 1945 roku na szczeblu poselstw. Pierwsza siedziba poselstwa znajdowała się w hotelu Polonia w al. Jerozolimskich 45 (1946-1950), w pokojach 317, 319 i 320. Poseł mieszkał w hotelu Bristol przy ul. Krakowskie Przedmieście 42-44 (1948). W 1950 roku z kolei przedstawicielstwo przeniesiono na ulicę Chopina 2a (projekt architektoniczny: Jan Bogusławski), w odbudowanym pałacyku Kisiel-Kiślańskiego (projekt: Ludwik Panczakiewicz), który w latach 1926−1939 był siedzibą reprezentacji Turcji.

W 1957 roku, Norwegia zdecydowała o podniesieniu rangi swoich przedstawicielstw do poziomu ambasad. W kwietniu 2018 roku ambasadę przeniesiono do nowego budynku, którym stał się biurowiec Focus przy al. Armii Ludowej 26.

Jednocześnie Sekcja Wizowa miała siedzibę przy ul. Kubickiego 5 od 1991 roku. W poprzednich latach Biuro Radcy Handlowego zmieniało swoje lokalizacje, m.in. przy Błękitnym Wieżowcu przy pl. Bankowym 2 (1993), przy ul. Srebrnej 16 (2001), a obecnie funkcjonuje w Warta Tower przy ul. Chmielnej 85/87 (2003-). Dodatkowo w latach 1945–1964 Norwegia miała konsulat w Gdyni, z siedzibą m.in. w budynku Dworca Morskiego przy ul. Polskiej (1945-1954); natomiast w 1991 roku konsulat zainaugurowano w Szczecinie przy al. Niepodległości 17.

---

Oceń: Ambasada Norwegii w Polsce

---