Ulica Aleksandra Fredry w Warszawie

---

Historia

Ulica, o której mowa, jest stosunkowo krótka i rozciąga się od ulicy Wierzbowej, kończąc się w Ogrodzie Saskim. Proces jej wytyczenia miał miejsce w 1876 roku, na obszarze należącym niegdyś do posesji pałacu Brühla. Pierwotnie nazywana Brylowską, od roku 1879 przyjęła imię Pawła Kotzebue, który był namiestnikiem Królestwa Polskiego oraz de facto pierwszym generał-gubernatorem w Warszawie. Aktualna nazwa ulicy została nadana w październiku 1916 roku.

Już w pierwszym okresie istnienia ulicy, pod numerem 10, wzniesiona została kamienica Bachrachów, której projektantem był Jan Kacper Heurich. W tym samym czasie, pod numerem 12, powstał gmach Hotelu Brühlowskiego, należącego do Isera Cohena; monumentalny projekt hotelu stworzył Witold Lanci. Elewacja główna tego budynku wychodziła na Ogród Saski, podczas gdy krótsza strona sąsiadowała z ulicą Niecałą.

Po stronie nieparzystej ulicy zlokalizowana była elewacja ogrodowa pałacu Brühla, wzniesionego w latach 1639-1642 dla Jerzego Ossolińskiego. W latach 1885-1886 pałac zyskał nowe wejście od strony ulicy Fredry, które prowadziło do biur urzędu telegraficznego. Równocześnie, w latach 1896-1897, pod numerem 6 zbudowano budynek Banku Zachodniego; mimo niewielkich nieścisłości przy odbudowie elewacji, podczas remontu w 1995 roku przywrócono jego reprezentacyjny, neostylowy wystrój.

W tym samym okresie, przed rokiem 1897, pod numerem 8 powstał gmach Banku Dyskontowego, który został zaprojektowany przez Kazimierza Löewego. Prace budowlane prowadziło Warszawskie Biuro Architektoniczno Budowlane, kierowane przez Karola Kozłowskiego.

Ulica Fredry, dzięki obecności banków, telegrafu, hotelu oraz Ogrodu Saskiego, zyskała ekskluzywny charakter, typowy dla wielkomiejskich obszarów; wznoszone w tym rejonie kamienice obfitowały w mieszkania na najwyższym poziomie. Znaczące zmiany w krajobrazie ul. Fredry miała adaptacja pałacu Brühla na siedzibę Ministerstwa Spraw Zagranicznych w latach 1932-1936. Pod nadzorem Bohdana Pniewskiego do odrestaurowanego pałacu dobudowano willę, w której rezydował minister Józef Beck. Willa zyskała również ogród, stworzony na koszt części Ogrodu Saskiego. Przed wybuchem II wojny światowej, w 1939 roku, zdążono jeszcze gruntownie zmodernizować hotel Brühlowski, zapewniając mu wysoki standard.

W maju 1940 roku okupacyjne władze niemieckie zmieniły nazwę ulicy na Parkstrasse. W 1944 roku na ul. Fredry doszło do zniszczenia czterech kamienic przez Niemców, którzy wysadzili w powietrze zarówno pałac Brühla, jak i willę ministra Becka. Po zakończeniu wojny, w latach 1945-1946, zburzono mury hotelu Brühlowskiego oraz kamienicy Bachrachów; niestety, ocalałe kamienice nr 2 i 4 również zostały usunięte, mimo że były w dobrym stanie zachowania pod koniec lat 40.

Ważniejsze obiekty

W ramach ulicy Aleksandra Fredry w Warszawie znajduje się wiele interesujących obiektów, które warto poznać. Na szczególną uwagę zasługują następujące miejsca:

• Gmach Banku Zachodniego, mieszczący się pod numerem 6,
• Budynek Banku Dyskontowego, który obecnie jest siedzibą Biblioteki Materiałów Orkiestrowych Polskiego Wydawnictwa Muzycznego i znajduje się pod numerem 8,
• Scena przy Wierzbowej, która należy do Teatru Narodowego i zlokalizowana jest przy ulicy Wierzbowej 3.

---

Oceń: Ulica Aleksandra Fredry w Warszawie

---