Witold Szaniawski

---

Życiorys

Witold Szaniawski urodził się w rodzinie arystokratycznej, której herb nosił nazwę Junosza. Jego dziadkowie byli właścicielami majątku w Babicach, w pobliżu Lutomierska, natomiast jego ojciec, Feliks, zarządzał majątkiem w Śwityczach, położonym w okolicach Wysokiego Litewskiego. W 1936 roku ukończył edukację, zdając maturę w Gimnazjum Księży Marianów na warszawskich Bielanach. Następnie, w latach 1937-1939, był uczniem Szkoły Podchorążych Kawalerii, która mieściła się w Grudziądzu. W tym samym roku został przydzielony do 7 pułku Ułanów Lubelskich im. gen. Kazimierza Sosnkowskiego, który stacjonował w Mińsku Mazowieckim.

W czasie II wojny światowej, w kampanii wrześniowej 1939 roku, pełnił funkcję dowódcy I plutonu w 2 szwadronie swojego pułku kawalerii. Walczył w kluczowych bitwach, takich jak te pod Szczukami i Suchowolą. Po klęsce Mazowieckiej Brygady Kawalerii, w trakcie nocnej potyczki pod Suchowolą, która miała miejsce z 23 na 24 września 1939 roku, powrócił do Mińska Mazowieckiego. Podczas okupacji niemieckiej zaangażował się w działalność konspiracyjną.

W październiku 1939 roku objął stanowisko leśniczego w Osinach, które położone były w gminie Somianka. Równocześnie, operując pod pseudonimem „Luśnia”, pełnił ważną rolę jako komendant Ośrodka III – Wyszków w ramach Obwodu „Rajski Ptak” Okręgu „Białowieża”. Witold był jednym z inicjatorów i współzałożycieli konspiracyjnego 7 pułku ułanów w Armii Krajowej, działającego pod kryptonimem „Jeleń”. W tej strukturze dowodził II „Nadbużańskim” dywizjonem, który składał się z dwóch szwadronów – 2 i 5, operujących na terenie Ośrodka Wyszków. Wziął również udział w akcji „Burza”.

W 1944 roku doszło do jego deportacji do ZSRR, gdzie wcielono go do 4 Zapasowego pułku kawalerii w Hrubieszowie. W trakcie walk z UPA na terenie Sołokiji, w pobliżu Bełza, odniósł rany. Po aresztowaniu przez NKWD, a później przez UB 15 kwietnia 1945 roku, został skazany na karę śmierci, którą zamieniono na 10 lat pozbawienia wolności. W latach 1945-1954 przebywał w więzieniu w Wronek. Po opuszczeniu zakładu karnego, w okresie od 1954 do 1986 roku, Witold Szaniawski pracował dla firmy „Inco-Veritas” i został zrehabilitowany w 1994 roku.

Od 1999 roku przez jedną kadencję pełnił rolę członka (sekretarza) Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari. Był również przewodniczącym Koła Żołnierzy 7 Pułku Ułanów Lubelskich z siedzibą w Warszawie oraz Honorowym Prezesem Towarzystwa Pamięci 7 Pułku Ułanów Lubelskich w Mińsku Mazowieckim. Witold Szaniawski zmarł, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie został pochowany 29 września 2003 roku.

Ordery i odznaczenia

W uznaniu za wybitne osiągnięcia oraz odwagę w służbie narodowej, Witold Szaniawski otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń. Wśród nich można wymienić:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1999),
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13129,
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Krzyż Walecznych,
• Krzyż Partyzancki,
• Krzyż Kampanii Wrześniowej,
• Medal Wojska Polskiego,
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”,
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Krzyż Armii Krajowej.

Te odznaczenia świadczą o jego odwadze oraz zaangażowaniu w obronę Ojczyzny.

Upamiętnienie

W 1996 roku Witold Szaniawski został uhonorowany tytułem Honorowego Obywatela Mińska Mazowieckiego. To wyróżnienie odzwierciedla jego znaczący wkład w życie lokalnej społeczności.

Na mocy uchwały Rady Miejskiej w Wyszkowie z dnia 25 czerwca 2009 roku, podjętej na wniosek Kapituły Orderu Wojennego Virtuti Militari, rondo znajdujące się na skrzyżowaniu ulicy Pułtuskiej oraz alei Marszałka J. Piłsudskiego w Wyszkowie otrzymało imię podpułkownika Witolda Szaniawskiego. To upamiętnienie przypomina mieszkańcom o dokonaniach tego wybitnego człowieka.

---

Oceń: Witold Szaniawski

---