Bolesław Konarski

---

Życiorys

Bolesław Konarski przyszedł na świat 2 lutego 1891 roku w Warszawie, w rodzinie Franciszka i Julii z Dytkowskich. Jego ojciec zmarł w 1913 roku. W młodości uczęszczał do warszawskiego gimnazjum rządowego, jednak został z niego usunięty za swój udział w strajku szkolnym. Następnie ukończył Szkołę Wawelberga oraz Rotwanda w Warszawie, a także Instytut Elektrotechniki w Tuluzie.

Podczas pierwszej wojny światowej, w roku 1915, powrócił do kraju i rozpoczął karierę zawodową w kolejnictwie. Wkrótce został powołany do Armii Imperium Rosyjskiego i wysłany do Rumunii, gdzie służył w oddziałach techniczno-hydraulicznych. Po wybuchu rewolucji rosyjskiej, przebywając w Jassach, brał udział w założeniu Związku Polaków Wojskowych, a później objął stanowisko w zarządzie tej organizacji. Współpracował również przy tworzeniu II Korpusu Polski w Rosji, reprezentując interesy polskie przed rumuńskimi władzami, i uczestniczył w szlaku bojowym korpusu. Po klęsce pod Kaniowem znalazł się w Kijowie, gdzie objął funkcję kierownika do spraw finansowych OWA, będąc głównym skarbnikiem oraz członkiem Komendy Głównej.

W Wojsku Polskim służył od 1921 roku aż do 1933 roku, a za zasługi w służbie wojskowej, w dniu 1 czerwca 1919 roku, awansowano go na majora. Pracował w Wojskowym Centralnym Zakładzie Gospodarczym oraz w Departamencie Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych. 2 listopada 1923 roku został przydzielony z rezerwy do Departamentu Intendentury MSWojsk, a równocześnie skierowany na roczny kurs doszkalający w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Po ukończeniu kursu 1 listopada 1924 roku, zajął stanowisko referenta w Departamencie Przemysłu Wojennego MSWojsk.

1 marca 1926 roku objął stanowisko szefa wydziału II administracyjnego w Departamencie Przemysłu Wojennego, a 25 sierpnia 1927 roku został przeniesiony z korpusu oficerów intendentów do korpusu oficerów uzbrojenia, nadal zajmując się sprawami związanymi z departamentem przemysłu wojennego. W kwietniu 1928 roku zwolniono go z zajmowanego stanowiska, co pozwoliło mu na podjęcie pracy w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Z dniem 1 kwietnia 1929 roku przeniesiono go do Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Uzbrojenia, gdzie pełnił funkcję szefa wydziału zakupów. Prezydent RP przyznał mu stopień podpułkownika 2 grudnia 1930 roku, co związało się z awansem i nowym przypisaniem w korpusie oficerów uzbrojenia.

W październiku 1931 roku stał się szefem wydziału ogólnego w Departamencie Uzbrojenia MSWojsk, a we wrześniu 1933 roku przeniesiono go do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych. Na koniec, 30 kwietnia 1934 roku, przeszedł w stan spoczynku. Pełnił również funkcję wicedyrektora Polskiego Radia.

Po wybuchu drugiej wojny światowej oraz sowieckiej ofensywie na Polskę, 17 września 1939 roku, został w nieznanych okolicznościach aresztowany przez władze radzieckie. Trafił do obozu w Starobielsku, gdzie wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Jego ciało potajemnie pogrzebano w zbiorowej mogile w Piatichatkach. Dziś, od 17 czerwca 2000 roku, znajduje się tam oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Bolesław Konarski figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod numerem 1619.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował Bolesława Konarskiego na stopień pułkownika. To ważne wydarzenie miało miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości pod hasłem „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W ramach działań mających na celu upamiętnienie ofiar zbrodni katyńskiej, zorganizowano akcję „Katyń… pamiętamy” / „Katyń… Ocalić od zapomnienia”. W jej ramach przy Zespole Szkół w Czarnej, zasadzono Dąb Pamięci, dedykowany Bolesławowi Konarskiemu.

Ordery i odznaczenia

Bolesław Konarski został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które świadczą o jego wkładzie w walkę o niepodległość oraz zasługi wojenne. Oto niektóre z odznaczeń, które otrzymał:

• Krzyż Niepodległości – przyznany 17 marca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi – nadany 10 listopada 1928,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Srebrne Palmy Oficera Akademii – 1928,
• Medal Zwycięstwa – przyznany w 1921.

---

Oceń: Bolesław Konarski

---