Leszek Andrzej Mroczkowski, znany również pod pseudonimem „Andrzej”, to postać o istotnym znaczeniu w historii Polski, urodzona 8 października 1931 roku w Warszawie.
Jako podpułkownik Wojska Polskiego w stanie spoczynku, Mroczkowski odgrywał aktywną rolę w opozycji antykomunistycznej. Był zaangażowany w działania organizacji WiN, czyli Wolność i Niezawisłość, a także był jednym z członków NSZZ „Solidarność”, ruchu, który znacząco wpłynął na przemiany polityczne w Polsce.
Jego życie zakończyło się 14 stycznia 2021 roku w Bielsku-Białej, pozostawiając po sobie ślad w historii walki o wolność i demokrację w naszym kraju.
Życiorys
Leszek Mroczkowski był postacią o niezwykłym życiorysie, silnie związaną z historią Polski. Jego ojciec, Antoni, a także inne członkowie rodziny, mieli głębokie korzenie w polskiej tradycji wojskowej. Ojciec Mroczkowskiego, żyjący w latach 1896–1945, pełnił rolę ogniomistrza w Wojsku Polskim, uczestnicząc w ważnych wydarzeniach, takich jak wojna polsko-bolszewicka oraz kampania wrześniowa. Matka oraz dwóch starszych braci Mroczkowskiego także związali swoje życie z działalnością Armii Krajowej w czasie okupacji.
W 1948 roku rozpoczął działalność w IV Komendzie Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Wiedział, iż V Komenda Główna była kontrolowana przez Urząd Bezpieczeństwa, co wpływało na jego dalsze działania. Jako zastępca dowódcy oddziału specjalnego, w stopniu sierżanta, Mroczkowski odpowiadał za organizację przerzutu żołnierzy podziemia niepodległościowego na zachód.
W 1951 roku aresztowano go w Jeleniej Górze, co doprowadziło do przewiezienia do WUBP we Wrocławiu. Tam, wielokrotnie przesłuchiwany, Mroczkowski doświadczył brutalnych tortur, zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Osadzony w jednostkowej celi, w 1952 roku Wojskowy Sąd Rejonowy we Wrocławiu skazał go na karę śmierci, jednak po apelacji wyrok został złagodzony do 12 lat pozbawienia wolności. Ostatecznie trafił do Zakładu Karnego we Wronkach, skąd odzyskał wolność w 1957 roku na mocy amnestii.
Później, w 1964 roku, ukończył Liceum Zawodowe w Warszawie, co otworzyło mu nowe możliwości zawodowe. W latach 1959–1969 pracował w Zakładach Przemysłu Odzieżowego Cora w Warszawie. Następnie, od 1970 roku, był związany z Centralnym Szpitalem MON, jednak po roku został zwolniony za sprawą swojej przeszłości w WiN. W latach 1971–1980 pracował w Zakładach Elektronicznych Tewa, a następnie w Zakładzie Materiałów Elektrycznych aż do roku 1987.
Od września 1980 roku Mroczkowski aktywnie angażował się w działalność „Solidarności”, stając się organizatorem hurtowego punktu kolportażu wydawnictw podziemnych. Jego działania obejmowały koordynację dostaw do miast takich jak Kraków, Katowice, Przemyśl, Zakopane i Poznań, a także współorganizację kursów prawnych dla działaczy związkowych. W tym okresie był kilkakrotnie przesłuchiwany oraz poddawany rewizjom. W 1985 roku zaangażował się w głodówkę mającą na celu obronę więźniów politycznych w Krakowie-Bieżanowie.
W latach 1987–1989 pracował w Przedsiębiorstwie Construction w Warszawie. Od lutego 1985 roku był obiektem zainteresowania Służby Bezpieczeństwa. W latach 1989–1992 piastował funkcję prezesa Zarządu w Zakładzie Robót Elektrycznych Eltima Sp. z o.o. w Warszawie oraz stał się członkiem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego od 1990 roku.
Po przejściu na emeryturę w 1992 roku, Mroczkowski angażował się w różne organizacje, a w szczególności był prezesem środowiska „Grupy Kampinos” w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Od 2018 roku sprawował funkcję komendanta Krajowej Komendy Głównej WiN – Zrzeszenia Oficerów i Żołnierzy Oddziałów Partyzanckich RP, co świadczyło o jego ciągłym zaangażowaniu w kwestie dotyczące historii Polski i walki o wolność.
Odznaczenia
Leszek Mroczkowski jest osobą niezwykle uhonorowaną za swoje zasługi na rzecz niepodległości i demokracji w Polsce.
Wśród jego odznaczeń znajdują się następujące wyróżnienia:
- 11 listopada 2009 – Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany za wybitne zasługi na rzecz niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej oraz za działalność na rzecz demokratycznych przemian w kraju,
- 9 grudnia 2015 – Krzyż Wolności i Solidarności, nadany za zasługi w promowaniu niepodległości oraz suwerenności Polski, jak również za respektowanie praw człowieka w czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej,
- Krzyż Armii Krajowej,
- Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej,
- 1997 – Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny”,
- Odznaka „Za Zasługi dla ZKRPiBWP”,
- Krzyż Pamiątkowy Akcji „Burza”,
- Krzyż Walki o Niepodległość „ANTYK” z mieczami.
Awanse oficerskie
Leszek Mroczkowski zdobył szereg awansów oficerskich, co świadczy o jego rozwoju w strukturach wojskowych. Oto jego droga kariery:
- wszystko zaczęło się od stopnia podporucznika w 2001 roku,
- następnie osiągnął stopień porucznika w 2010 roku,
- w 2012 roku awansował na kapitana,
- po czym 24 kwietnia 2014 roku został mianowany majorem,
- a 20 grudnia 2014 roku uzyskał stopień podpułkownika.
Publikacje
Leszek Mroczkowski jest autorem książki, która zasługuje na szczególną uwagę.
– Ostatni list do matki. Wspomnienia Żołnierza Wyklętego. Warszawa: 2017. ISBN 978-83-7859-793-3. Warto zaznaczyć, że publikacja ta nie zawiera numerów stron.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Michał Światopełk-Mirski | Kazimierz Wiśniewski (oficer) | Kazimierz Wasiłowski | Grażyna Zasacka | Antoni Listowski | Danuta Gałkowa | Stanisław Orlewicz | Aleksander Oborski | Stanisław Nilski-Łapiński | Marian Rytka | Roman Szymański (generał) | Mieczysław Daab | Olgierd Stołyhwo | Witold Szaniawski | Julian Eugeniusz Kulski | Józef Sawczuk | Romuald Błaszczyński | Leszek Zabłocki | Zbigniew Galperyn | Bolesław KonarskiOceń: Leszek Mroczkowski