Adam Felczyński

Wojsko i służby mundurowe

Adam Jan Felczyński, urodzony 15 lipca 1902 roku w Warszawie, to postać o bogatej historii. Był nie tylko polskim prawnikiem, ale także aktywnym członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, co pokazuje jego oddanie sprawom ojczyzny.

W trakcie swojej kariery wojskowej osiągnął stopień podporucznika rezerwy w żandarmerii Wojska Polskiego, co znacząco podkreśla jego zaangażowanie w służbę wobec kraju.

Jednak życie Felczyńskiego zostało tragicznie przerwane wiosną 1940 roku, gdy stał się jedną z ofiar zbrodni katyńskiej, wydarzenia, które na zawsze wryło się w pamięć narodu polskiego.

Życiorys

Adam Felczyński przyszedł na świat 15 lipca 1902 roku w Warszawie, w rodzinie Adama oraz Franciszki z Łaszkiewiczów. W wieku 16 lat, w 1918 roku, wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, co już na początku jego dorosłego życia pokazuje zaangażowanie w sprawy ojczyzny.

W roku 1920, jako ochotnik, wziął udział w wojnie z bolszewikami, służąc w 4 pułku artylerii polowej. Jego bohaterstwo zostało uhonorowane Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”. Osiągnął również sukces edukacyjny, zdobijając maturę w 1927 roku w Gimnazjum Ziemi Kujawskiej we Włocławku.

Na początku października 1930 roku, do 28 czerwca 1931 roku, uczęszczał na XI Kurs batalionu podchorążych rezerwy piechoty nr 7 w Śremie, gdzie wchodził w skład kompanii ciężkich karabinów maszynowych. Dalsza edukacja poprowadziła go w 1933 roku do Wydziału Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, który ukończył z powodzeniem.

Po ukończeniu studiów, awansował na stopień podporucznika, z datą 1 stycznia 1933 roku, zajmując 1408. miejsce w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Do 1934 roku figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Wilnie Miasto, mając wówczas przydział mobilizacyjny do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie. W 1936 roku przeszedł trzymiesięczny kurs w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu, po którym otrzymał przydział mobilizacyjny do 3 dywizjonu żandarmerii w Grodnie.

W 1938 roku mieszkał już w Wilnie, przy ulicy Zawalnej 30, gdzie pracował w miejscowym sądownictwie. Z końcem sierpnia 1939 roku został zmobilizowany do 3 dywizjonu żandarmerii, obejmując stanowisko dowódcy plutonu pieszego żandarmerii nr 1 w składzie 1 Dywizji Piechoty Legionów. Jego kariera wojskowa miała jednak dramatyczny zwrot podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, kiedy to trafił do niewoli radzieckiej.

Felczyński został uwięziony w obozie w Kozielsku, a wiosną 1940 roku tragicznie zginął z rąk funkcjonariuszy NKWD w Katyniu, gdzie również został pochowany. Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu stał się jego ostatecznym miejscem spoczynku od 28 lipca 2000 roku.

Na szczególne uznanie zasługuje fakt, że 5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go do stopnia porucznika. Ogłoszenie tego awansu miało miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Przypisy

  1. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
  2. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 100, 422.
  3. Rocznik pamiątkowy XI. Kursu Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7 w Śremie 1930-1931, oprac. zb. pod red. Józefa Bendkowskiego, Drukarnia Św. Wojciecha w Poznaniu, s. 47.

Oceń: Adam Felczyński

★★★★★
Średnia ocena:4.79 Liczba ocen:17