Witold Jan Orłowski, urodzony 30 kwietnia 1918 roku w Warszawie, to postać, która zapisuje się w historii polskiej medycyny jako znakomity okulista. Jego wkład w dziedzinę medycyny, w szczególności w okulistykę, był nieoceniony.
Niestety, Orłowski zmarł 8 października 1988 roku w Poznaniu, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo wiedzy oraz doświadczenia. Jako profesor medycyny, kształcił wiele pokoleń lekarzy, wpływając na rozwój tej specjalności w Polsce.
Życiorys
W czasie II wojny światowej Witold Jan Orłowski służył w Armii Krajowej, gdzie jego heroiczne postawy były częścią powstania warszawskiego. Osiągnął stopień podpułkownika Wojska Polskiego, co podkreśla jego zaangażowanie w walkę o wolność. Studia lekarskie rozpoczął w latach 1936–1939 na Akademii Medycznej w Warszawie, a ukończył je w 1950 roku na Uniwersytecie Łódzkim.
W latach 1947–1950 pracował jako asystent w łódzkiej Klinice Okulistycznej. Następnie, w latach 1951–1964, jego kariera kontynuowała się na oddziale okulistycznym Wojskowego Szpitala Okręgowego w Warszawie, gdzie w 1955 roku objął stanowisko ordynatora. W tym samym roku również związał się z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą.
Uzyskanie stopnia doktora w 1952 roku na podstawie pracy naukowej „Zespół arachnoiditis optico-chiasmatica” oraz habilitacja w 1961 roku, na podstawie oceny dorobku naukowego oraz rozprawy „Z nowszych zagadnień anestezji w chirurgii oka”, były kamieniami milowymi w jego karierze naukowej. W 1965 przeniósł się do Poznania, gdzie do 1988 roku pełnił funkcję kierownika Katedry i Kliniki Okulistycznej Akademii Medycznej. Funkcję kierownika poznańskiej katedry przejęła po nim Krystyna Pecold.
W 1982 roku został członkiem szwajcarskiego Klubu Julesa Gonina w Lozannie, który skupia specjalistów badających siatkówkę. Ponadto, od 1984 roku zasiadał w Komitecie Patofizjologii Klinicznej Polskiej Akademii Nauk, oraz w Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej ds. Kadr Naukowych przy Prezydium Rady Ministrów.
Od 1947 roku był także związany z Polskim Towarzystwem Okulistycznym, a w latach 1983–1986 pełnił rolę przewodniczącego zarządu głównego tego towarzystwa. Jego wkład w rozwój okulistyki był niewątpliwy, ponieważ pełnił funkcję redaktora naczelnego czasopisma naukowego Klinika Oczna od 1956 do 1981 roku, które jest oficjalnym pismem PTO. W 1985 roku wyróżniono go honorowym członkostwem Deutsche Ophthalmologische Gesellschaft, co stanowiły pierwszy przypadek przyznania takiego wyróżnienia polskiemu specjaliście w dziedzinie okulistyki.
Witold Jan Orłowski był także autorem wielu znaczących prac naukowych, w tym opracowania „Objawy oczne w eponimach pediatrycznych” z 1968 roku, redaktorem 3-tomowego podręcznika „Okulistyka współczesna” oraz autorem „Encyklopedii objawów okulistycznych w zespołach układowych”, wydanej przez PZWL w 1973 roku. Jego zainteresowania badawcze i kliniczne obejmowały schorzenia siatkówki.
Dodatkowo interesował się filatelistyką. Witold Jan Orłowski został odznaczony wieloma medalami i wyróżnieniami, w tym Krzyżem Partyzanckim, Medalem za Warszawę 1939-1945, Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945, brązowym Medalem Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny oraz Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Przypisy
- Polskie Towarzystwo Okulistyczne. Polskie Towarzystwo Okulistyczne. [dostęp 14.01.2017 r.]
- Ehrenmitglieder. Deutsche Ophthalmologische Gesellschaft. [dostęp 19.03.2015 r.]
- a b c d Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny. Warszawa: Interpress, 1987, s. 490. ISBN 83-223-2339-5.
- Wydana w formie monografii przez PZWL w 1959 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Andrzej Stankiewicz (okulista) | Adam Zamenhof | Elżbieta Ołdak | Kazimierz Gerkowicz | Lech Norbert Markiewicz | Wiktor Feliks Szokalski | Wacław Minakowski | Edward Loth | Władysław Melanowski | Adam Bogumił Helbich | Witold Friedensberg | Stanisław Andrzejewski (toksykolog) | Jerzy Hołowiecki | Andrzej Kalewski | Wiktor Bohdan Szostak | Stanisław Kohn | Stanisław Słonimski | Katarzyna Filipowicz-Polańska | Irena Koprowska | Bolesław Ryszard GepnerOceń: Witold Jan Orłowski