Stanisław Andrzejewski był wybitnym polskim lekarzem, który zapisał się w historii jako specjalista w dziedzinie radiotoksykologii. Urodził się 14 lutego 1919 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się 1 maja 1983 roku.
Jako profesor Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi, Andrzejewski przyczynił się do rozwoju wiedzy w dziedzinie medycyny, a jego prace naukowe miały duże znaczenie dla kraju.
Życiorys
W roku 1943 Stanisław Andrzejewski z powodzeniem zdał maturę na tajnych kompletach w Tarnowie, co stanowiło ważny krok w jego edukacji. Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, które zakończył w 1950 roku. Jego droga naukowa kontynuowała się w 1961, kiedy to obronił rozprawę doktorską na temat „Wpływ cynku na przemianę węglowodanową”. Po kolejnych latach pracy i badań, uzyskał stopień doktora habilitowanego, prezentując pracę tajną z zakresu patologii ogólnej, a jego dorobek naukowy przyczynił się do nadania mu tytułu profesora nadzwyczajnego w 1975 roku.
Po zakończeniu studiów, Andrzejewski odbył służbę wojskową, w trakcie której awansował do stopnia pułkownika. W 1953 roku objął stanowisko kierownika Gabinetu Sanitarnej Obrony Przeciwchemicznej i Toksykologii w Wojskowym Centrum Wyszkolenia Medycznego w Łodzi. Po utworzeniu Wojskowej Akademii Medycznej, przejął kierownictwo Zakładu Ochrony Radiologicznej i Toksykologii, co stanowiło kolejny etap jego kariery naukowej i zawodowej.
W swoich badaniach koncentrował się na toksykologii, zwłaszcza w kontekście wojskowym, analizując skutki działania bojowych środków trujących. Jego prace obejmowały również badania dotyczące tolerancji histaminy oraz szkodliwości oddziaływania węglowodorów aromatycznych na organizm człowieka. Przyczynił się do publikacji 125 artykułów w polskich i zagranicznych czasopismach. Również angażował się w przygotowanie przyszłych specjalistów, prowadząc pięć prac doktorskich oraz dwie habilitacyjne. Szkoląc wielu lekarzy w dziedzinie radiotoksykologii wojskowej, odgrywał kluczową rolę w kształtowaniu przyszłych ekspertów tego obszaru.
Andrzejewski aktywnie uczestniczył w światowej oraz Europejskiej Unii Toksykologicznej, a także w polskich towarzystwach naukowych, takich jak Polskie Towarzystwo Toksykologiczne, w którym pełnił funkcję członka zarządu głównego, a także w Polskim Towarzystwie Badań Radiacyjnych, Polskim Towarzystwie Biochemicznym i Polskim Towarzystwie Fizjologicznym.
Ordery i odznaczenia
W dorobku Stanisława Andrzejewskiego znajdują się liczne nagrody i odznaczenia, które świadczą o jego wybitnych osiągnięciach. Do najważniejszych wyróżnień zalicza się:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955),
- medale resortowe Ministerstwa Obrony Narodowej.
Przypisy
- M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 – Uchwała Rady Państwa z dnia 13.01.1955 r. nr 0/114 – na wniosek Ministra Zdrowia.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Witold Friedensberg | Witold Jan Orłowski | Andrzej Stankiewicz (okulista) | Adam Zamenhof | Elżbieta Ołdak | Kazimierz Gerkowicz | Lech Norbert Markiewicz | Wiktor Feliks Szokalski | Wacław Minakowski | Edward Loth | Jerzy Hołowiecki | Andrzej Kalewski | Wiktor Bohdan Szostak | Stanisław Kohn | Stanisław Słonimski | Katarzyna Filipowicz-Polańska | Irena Koprowska | Bolesław Ryszard Gepner | Hanna Maria Cerańska-Goszczyńska | Wojciech FeleszkoOceń: Stanisław Andrzejewski (toksykolog)