Wacław Franciszek Minakowski, urodzony 9 marca 1913 roku w Warszawie, a zmarły 6 lutego 1994 roku w Olsztynie, był uznawanym polskim biochemikiem oraz lekarzem weterynarii.
Pełnił on także funkcję profesora w Wyższej Szkole Rolniczej, a później w Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Jego wkład w rozwój nauki oraz edukację w dziedzinie weterynarii i biochemii jest nie do przecenienia.
Życiorys
Wacław Minakowski przyszedł na świat 9 marca 1913 roku w Warszawie, w rodzinie Wacława Eliasza Minakowskiego (1874–1954) oraz Zofii z Nowakowskich (1876–1964), która była jego drugą żoną. Najstarszy z synów, miał również przyrodniego brata, pilota Władysława Minakowskiego (1902–1952). W młodzieńczych latach spędził czas w Przemyślu, gdzie jego ojciec pracował jako cywilny pracownik wojska w stopniu kapitana.
Studia na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu Warszawskiego odbywał w latach 1932–1939, a w tym okresie dwukrotnie pełnił funkcję prezesa Akademickiego Stowarzyszenia Charytatywnego „Pomoc Bliźniemu”. W styczniu 1939 roku podjął pracę jako asystent w Zakładzie Higieny Zwierząt i Paszoznawstwa UW. W trakcie drugiej wojny światowej służył jako lekarz weterynarii, pracując najpierw w Grodzisku, a później w Rejowcu Lubelskim. Po wojnie, jesienią 1945 roku, wrócił do Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1949 roku dokonał przełomowego odkrycia, ujawniając jako pierwszy na świecie przeciwkrzepliwe właściwości kwasu acetylosalicylowego (powszechnie znanego jako aspiryna), co opublikował w Polskim Tygodniku Lekarskim (nr 42 i 43). W 1952 roku obronił doktorat. Z uwagi na złożoną sytuację rodzinną, powiązaną z wykonaniem wyroku śmierci na jego bracie Władysławie, który był ofiarą politycznego procesu, w 1953 roku przyjął ofertę pracy w Olsztynie.
W Olsztynie zorganizował Katedrę Biochemii w Wyższej Szkole Rolniczej (dzisiejsza Akademia Rolniczo-Techniczna, a obecnie Uniwersytet Warmińsko-Mazurski). W 1959 roku otrzymał stopień naukowy docenta, a już w 1969 roku tytuł profesora nadzwyczajnego. Prowadził wykłady z biochemii na kilku wydziałach, takich jak Rybacki, Zootechniczny, Mleczarski oraz Weterynaryjny, gdzie przeszkolił około 20 tysięcy studentów. Był dziekanem Wydziału Zootechnicznego przez dwie kadencje, przez sześć lat.
Wacław Minakowski jest również autorem uznanego podręcznika akademickiego pod tytułem Biochemia kręgowców, wydanego przez PWN w Warszawie w 1981 roku. Po jego śmierci, w 1994 roku, dzieło to było wznawiane, powracając do druku w latach 1998 i 2005 jako praca zbiorowa pod redakcją Wacława Minakowskiego oraz Stanisława Weidnera.
Był członkiem Komitetu Nauk Zootechnicznych Polskiej Akademii Nauk oraz Komitetu Biochemii i Biofizyki PAN. Dodatkowo, należał do grona założycieli Ośrodka Badań Naukowych im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie.
Życie prywatne
W dniu 23 czerwca 1941 roku w Warszawie, Wacław Minakowski zawarł związek małżeński z Zofią Radzicką (1914–1991), która była prapraprawnuczką znanego posła na Sejm Czteroletni, Józefa Radzickiego (ok. 1736–1793). Warto podkreślić, że w rodzinie Minakowskich występują ciekawe osobistości. Jego zięciem został prof. dr hab. Stanisław Weidner (ur. 1947), a jednym z wnuków jest dr Marek Minakowski (ur. 1972).
Przypisy
- a b c Marek Jerzy Minakowski: Wacław Franciszek Minakowski. [w:] Wielka Genealogia Minakowskiego [on-line]. sejm-wielki.pl, 23.04.2017 r. [dostęp 23.04.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Edward Loth | Władysław Melanowski | Adam Bogumił Helbich | Marek Sanecki | Zdzisław Michalski (lekarz) | Adam Torbicki | Aleksander Pruszczyński | Maurycy Bornsztajn | Barbara Szurig-Werner | Gustaw Fritsche | Wiktor Feliks Szokalski | Lech Norbert Markiewicz | Kazimierz Gerkowicz | Elżbieta Ołdak | Adam Zamenhof | Andrzej Stankiewicz (okulista) | Witold Jan Orłowski | Witold Friedensberg | Stanisław Andrzejewski (toksykolog) | Jerzy HołowieckiOceń: Wacław Minakowski