Bronisław Bojarski de Bojary Czarnota

Wojsko i służby mundurowe

Bronisław Czarnota de Bojary Bojarski to postać, która zapisała się w historii Polski jako generał dywizji Wojska Polskiego. Urodził się 6 października 1853 roku w Warszawie, gdzie również zmarł 25 lutego 1923 roku.

Jego życie i kariera wojskowa są świadectwem niezwykłych wydarzeń, które miały miejsce w okresie, gdy Polska zmagała się z wyzwaniami militarno-politycznymi. Generał Bojarski odgrywał istotną rolę w przekształceniu Wojska Polskiego w dawnych czasach, a jego osiągnięcia mogą stanowić inspirację dla przyszłych pokoleń.

Życiorys

Bronisław Bojarski de Bojary Czarnota był przedstawicielem rodziny szlacheckiej, która posługiwała się herbem Sas. Był synem Ludwika i Idy z de Whit’hów. Po ukończeniu Nikołajewskiej Szkoły Kawalerii w Petersburgu rozpoczął swoją karierę wojskową. Od 1876 roku służył w 13 Włodzimierskim Pułku Ułanów Jego Imperatorskiej Wysokości Wielkiego Księcia Michała. Natychmiast po rozpoczęciu służby awansował od korneta do podpułkownika w 1895 roku. W trakcie swojej służby dowodził wieloma szwadronami, w tym 5, a później 1 szwadronem tego pułku.

4 kwietnia 1900 roku Bojarski objął dowództwo Krymskiego Dywizjonu, który był pododdziałem kwalerii stacjonującym w Symferopolu, w którego skład wchodzili Tatarzy krymscy. Dzień 22 marca 1901 przyniósł mu nowe wyzwania, ponieważ został dowódcą 9 Jelizawietgradzkiego Pułku Dragonów. W 1907 roku awansowany został na generała majora, z datą starszeństwa przypadającą na 16 stycznia 1917. Równocześnie otrzymał stanowisko dowódcy 1 brygady 8 Dywizji Kawalerii, której kwatera znajdowała się w Tyraspolu, wówczas w guberni besarabskiej.

Niecałe pół roku po awansie, 24 sierpnia, Bojarski został przeniesiony na stanowisko dowódcy 2 brygady tej samej dywizji, która stacjonowała w Odessie i składała się z jednego pułku huzarów. 9 października 1912 roku przeszedł na stan spoczynku w stopniu generała lejtnanta, uzyskując równocześnie prawo do noszenia munduru oraz pobierania pensji. Jednak 27 sierpnia 1913 znowu został aktywowany, otrzymując przydział do Ministerstwa Imperatorskiego Dworu.

Pomimo swojej wcześniejszej emerytury, z dniem 10 lipca 1916 roku ponownie przeszedł w stan spoczynku. W latach 1917-1918 walczył w I Korpusie Polskim w Rosji, a 3 grudnia 1918 roku formalnie wstąpił do Wojska Polskiego, uzyskując stopień generała porucznika i przydzielony do Rezerwy Personalnej. W dniu 28 maja 1919 roku objął funkcję przewodniczącego Komisji Odbioru Materiałów Armii Polskiej we Francji, później pełnił rolę przewodniczącego Komisji Likwidacyjnej tej armii.

1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku jako generał porucznik. Zmarł 25 lutego 1923 roku w Warszawie po długiej chorobie. Ceremonia pogrzebowa miała miejsce 28 lutego 1923 roku, a jego ciało spoczęło w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 95-1-22).

Ordery i odznaczenia

Bronisław Bojarski de Bojary Czarnota to postać wyróżniająca się wśród wielu ze względu na swoje liczne osiągnięcia oraz odznaczenia, które zdobył w trakcie swojej kariery. Jego zasługi zostały docenione przez różne instytucje i rządy, co znajduje odzwierciedlenie w przyznanych mu odznakach.

  • wielka wstęga Orderu „Korony Rumunii”,
  • krzyż wielki Orderu Korony Włoch,
  • Order Medżydów II klasy,
  • Legia Honorowa,
  • Order św. Anny II klasy – 1899,
  • Order św. Włodzimierza III klasy – 1906,
  • Order św. Stanisława (Rosja) I klasy – 1910.

Te odznaczenia świadczą o jego wkładzie oraz znaczeniu w różnych aspektach życia społecznego i politycznego. Każdy z tych honorów nosi ze sobą historię i kontekst, które odzwierciedlają nie tylko osobiste osiągnięcia Bronisława Bojarskiego, ale również znaczenie, jakie miały one w szerszej perspektywie historycznej.

Przypisy

  1. Zbigniew Judycki "Mazowszanie w świecie, część III" Niepodległość i Pamięć 23/1 (53), 365-443, 2016 r.
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 71 z 28.06.1919 r., poz. 2284.
  3. Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 2 z 15.01.1921 r.
  4. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 10 z 11.12.1918 r.
  5. 21.02.1906 r. dywizjon przeformowany został w pułk dragonów, a 31.12.1907 r. przemianowany na Krymski Konny Pułk.
  6. 6.12.1907 r. oddział przemianowany został na 3 Jelizawietgradzki Pułk Huzarów.
  7. W latach 1882–1907 oddział nosił nazwę: 38 Włodzimierski Pułk Dragonów Jego Imperatorskiej Wysokości Wielkiego Księcia Michała. Do 1914 stacjonował w Mińsku Mazowieckim.
  8. Cmentarz Stare Powązki: MICHAŁ CZARNOTA DE BOJARY BOJARSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 24.11.2017 r.]
  9. a b c d e Wspomnienie pośmiertne

Oceń: Bronisław Bojarski de Bojary Czarnota

★★★★★
Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:20