Stefan Dziewulski


Stefan Dziewulski to postać niezwykle ważna w historii polskiego prawa i ekonomii. Urodził się 4 września 1876 roku w stolicy Polski, Warszawie, a zmarł 10 marca 1941 roku w tym samym mieście.

Był nie tylko uznawanym prawnikiem, ale również wybitnym ekonomistą oraz cenionym wykładowcą akademickim. Jego wkład w rozwój wiedzy w tych dziedzinach był nieoceniony.

Stefan Dziewulski pełnił również rolę redaktora i wydawcy czasopism „Ekonomista” oraz „Prawo i Ekonomia”, co pozwoliło mu na wpływ na myśl prawniczą i ekonomiczną swojego czasu.

Dodatkowo, jako profesor Wolnej Wszechnicy Polskiej, przyczynił się do kształcenia wielu pokoleń studentów, a jego nauczanie miało istotny wpływ na rozwój polskiej wiedzy akademickiej. Był także przywódcą Ligi Państwowości Polskiej, z czym wiązało się jego zaangażowanie w sprawy społeczno-polityczne kraju.

Życiorys

Stefan Dziewulski przyszedł na świat 4 września 1876 roku w Warszawie. Był synem przyrodnika Eugeniusza Klemensa Dziewulskiego (1842–1889) oraz Anieli, z domu Krauze. Wśród jego braci znalazł się fizyk Wacław Michał Dziewulski oraz astronom Władysław Dziewulski (1878–1962), obaj profesorowie Uniwersytetu Wileńskiego.

W latach 1903–1928 pracował jako redaktor i wydawca w czasopiśmie „Ekonomista”, a później do 1930 roku był związany z „Prawem i Ekonomią”. Był także założycielem oraz pierwszym sekretarzem Polskiego Towarzystwa Ekonomistów i Statystyków.

Podczas studiów rozpoczął prywatną praktykę adwokacką, w ramach której zajmował się obroną więźniów politycznych. Ożenił się z Antoniną z Natansonów, z którą doczekał się syna Stanisława (1906–1990) – urbanisty, oraz córki Marii (1909–2006) – kompozytorki i teoretyczki muzyki. W 1909 roku zakupił w Warszawie zniszczony Pałacyk księcia Lubomirskiego, a w roku następnym wybudował w jego miejscu okazałą willę, znaną dzisiaj jako Pałacyk Dziewulskich. W tym samym roku jego żona nabyła majątek w Sannikach, gdzie małżeństwo przeprowadziło gruntowną przebudowę pałacu według projektu architekta Henryka Marconiego.

W okresie poprzedzającym I wojnę światową wchodził w krąg naukowców związanych z Marcelem Handelsmanem. Podczas wojny istniała także możliwość, że był członkiem Ligi Państwowości Polskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przez pewien czas pełnił funkcję podsekretarza stanu, a następnie kierował Ministerstwem Skarbu Państwa oraz Ministerstwem Pracy i Polityki Socjalnej.

W ramach Głównego Urzędu Statystycznego zainicjował powstanie dwóch ważnych wydziałów: Wydziału Statystycznego oraz Wydziału Asekuracyjnego, który z czasem przekształcił się w Powszechny Zakład Ubezpieczeń Wzajemnych, będący prekursorem dzisiejszego Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń. W 1927 roku uzyskał profesurę na Wolnej Wszechnicy Polskiej, gdzie do 1939 roku prowadził wykłady z zakresu historii doktryn ekonomicznych.

Stefan Dziewulski zmarł 10 marca 1941 roku w Warszawie. Został pochowany w grobowcu rodzinnym znajdującym się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 35-1-10,11).

Bibliografia podmiotu

Stefan Dziewulski był szanowanym autorem, którego dorobek obejmuje wiele dzieł zarówno o charakterze naukowym, jak i popularyzatorskim. Jego badania koncentrowały się na historii ekonomii, ruchu spółdzielczym oraz bieżącej polityce gospodarczej Polski. W skład jego twórczości wchodzi również istotny cykl rozbudowanych biogramów dotyczących polskich i zagranicznych ekonomistów, które były publikowane w renomowanym czasopiśmie „Ekonomista” oraz w formie książkowej.

Dokonał znaczącego wkładu jako redaktor i wydawca, prowadząc prace nad pierwszym tomem monografii przedstawiającej historię Warszawy, która ujrzała światło dzienne w 1913 roku. Wśród jego publikacji można wymienić:

  • Polska myśl ekonomiczna na Wszechnicy Wileńskiej (1920),
  • Polska szkoła ekonomiczna (1927),
  • Linie wytyczne polityki gospodarczej Polski (1930),
  • Wykłady z ekonomii politycznej (1930).

Przypisy

  1. Marek JerzyM.J. Minakowski, Stefan Dziewulski [online], Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), 18.09.2017 r. [dostęp 18.09.2017 r.]
  2. a b c d e f g Dziewulski Stefan, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 17.09.2017 r.]
  3. a b c d e f Dziewulski Stefan [online], WIEM, darmowa encyklopedia, 2017 [dostęp 17.09.2017 r.]
  4. HugoH. Steinhaus, Mathematician for All Seasons: Recollections and Notes, Vol. 2 (1945–1968), Birkhäuser, 08.02.2016 r., ISBN 978-3-319-23102-0 [dostęp 17.09.2017 r.]
  5. DorotaD. Zaremba, Pałac w Sannikach: historia odzyskana [pdf], „Mazowsze. Studia regionalne”, 7, 2011, s. 163-173 [dostęp 27.12.2017 r.]
  6. PeterP. Brock, John D.J.D. Stanley, PiotrP. Wróbel, Nation and History: Polish Historians from the Enlightenment to the Second World War, University of Toronto Press, 2006, s. 277, 375, ISBN 978-0-8020-9036-2 [dostęp 17.09.2017 r.]
  7. Jerzy Z. Pająk, Historia placówki werbunkowej Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego w Radomiu według Stanisława Radonia, [w:] „Między Wisłą a Pilicą”, 2004, t. 5, s. 339.
  8. Cmentarz Stare Powązki: EUGENIUSZ DZIEWULSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 18.09.2017 r.]
  9. a b c AndrzejA. Boczek, Dziewule 1441-1933 [online], Dziewule 1441, 2017 [dostęp 17.09.2017 r.]
  10. M.P. z 1927 r. nr 100, poz. 245 „za zasługi położone na polu społecznem i ekonomicznem”.

Oceń: Stefan Dziewulski

Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:9