Stefan Blank-Weissberg

---

Życiorys

Stefan Blank-Weissberg przyszedł na świat 23 marca 1900 roku w Warszawie, w rodzinie Franciszka i Ludwiki. W wieku czternastu lat rozpoczął swoją wojskową karierę, wstępując do Legionów Polskich. Z dniem 1 grudnia 1919 roku, jako podoficer byłych Legionów Polskich, został mianowany podporucznikiem Wojsk Łączności. W tym okresie służył w 1 Pułku Telegraficznym, a następnie w Dywizji Litewsko-Białoruskiej oraz 7 Dywizji Piechoty. Ukończył Szkołę Podchorążych Polskiej Organizacji Wojskowej oraz Szkołę Telegraficzną. W 1921 roku znalazł się w rezerwie.

Dnia 8 stycznia 1924 roku, zaakceptowano jego awans do stopnia porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 oraz 99. lokatą w korpusie oficerów rezerwy łączności. Wówczas miał przydział w rezerwie do 2 Pułku Łączności w Jarosławiu, a w 1934 roku – do Centrum Wyszkolenia Łączności w Zegrzu.

Po zakończeniu służby wojskowej, Blank-Weissberg zdecydował się na kontynuację nauki, studiując nauki przyrodnicze na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1921 roku równolegle pracował jako asystent w Państwowym Muzeum Przyrodniczym. Dodatkowo, w 1923 roku przez rok był związany z Instytutem Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego. Następnie przeniósł się do Wilna, gdzie kontynuował kształcenie na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego oraz pracował w Zakładzie Zoologii, uzyskując tam w 1924 roku stopień doktora.

W 1926 roku powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę w Zakładzie Parazytologii Państwowego Zakładu Higieny. Od roku 1930 przez cztery lata był starszym asystentem w Zakładzie Zoologii Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a później awansował na adiunkta w świeżo utworzonym Zakładzie Pszczelarstwa SGGW. Po czterech latach objął kierownictwo tego zakładu, rozpoczynając jednocześnie prowadzenie wykładów. Działalność w obszarze pszczelarstwa obejmowała również funkcję sekretarza generalnego Centralnego Związku Pszczelarzy RP, a także współpracę jako ekspert z Ministerstwem Rolnictwa oraz innymi organizacjami entomologicznymi i pszczelarskimi.

W sierpniu 1939 roku został zmobilizowany, a podczas kampanii wrześniowej pełnił dowództwo nad służbą telegraficzną w obszarze wschodniej Lubelszczyzny. Po inwazji ZSRR na Polskę, w niewyjaśnionych okolicznościach trafił do sowieckiej niewoli i przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku, tragicznie zginął z rąk funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, a jego ciało zostało potajemnie pochowane w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach. Tam, od 17 czerwca 2000 roku, znajduje się oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Jego nazwisko widnieje na Liście Starobielskiej NKWD pod poz. 56.

Upamiętnienie

W dniu 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło dokonał pośmiertnego mianowania Stefana Blank-Weissberga na stopień kapitana. To wyjątkowe wyróżnienie miało miejsce w kontekście uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”, które odbyły się 9 listopada 2007 roku w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

Stefan Blank-Weissberg otrzymał kilka istotnych odznaczeń, które potwierdzają jego wkład w historię i walkę o niepodległość Polski.

• Krzyż Niepodległości – przyznany 16 marca 1937 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”, który zastąpił wcześniej nadany Medal Niepodległości z dnia 25 stycznia 1933 roku,
• Krzyż Walecznych.

Publikacje

Stefan Blank-Weissberg jest autorem wielu znaczących publikacji, które przyczyniły się do rozwoju wiedzy w różnych dziedzinach. Oto niektóre z jego ważniejszych prac:

• „Barcie i kłody w Polsce” /1937/,
• „Pływak z uwzględnieniem chrabąszcza i niektórych innych chrabąszczy krajowych” /1928/,
• „Znaczenie temperatur skrajnych w ekologii i biogeografii” /1932/.

---

Oceń: Stefan Blank-Weissberg

---