Eugeniusz Dreszer przyszedł na świat 14 września 1895 roku, a jego życie zakończyło się tragicznie 25 grudnia 1914 roku. Był on żołnierzem I Brygady Legionów Polskich, która odegrała istotną rolę w dążeniu Polaków do niepodległości.
Za swoje męstwo oraz poświęcenie na polu bitwy został odznaczony Orderem Virtuti Militari, co podkreśla jego niezwykłą odwagę i wkład w walkę o wolność ojczyzny.
Życiorys
Eugeniusz Dreszer, urodzony jako syn Juliusza i Natalii z domu Piechowskiej, miał jednego brata, Jerzego, który żył w latach 1900–1969. Jerzy był inżynierem oraz porucznikiem rezerwy Wojska Polskiego. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), uczestniczył w obronie Lwowa, brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz polsko-bolszewickiej, a także w działalności konspiracyjnej w czasie II wojny światowej, zauważając swoje zaangażowanie w działania piłsudczykowskie. Był również więźniem niemieckich obozów koncentracyjnych. Eugeniusz był stryjecznym bratem gen. Gustawa Orlicz-Dreszera.
Eugeniusz Dreszer zakończył edukację w Szkole Handlowej w Radomiu. Następnie, po ukończeniu gimnazjum we Lwowie, przystąpił do egzaminu maturalnego, który zdał w 1913 roku. Rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Należał do Związku Strzeleckiego, gdzie stał się organizatorem baonu na obrzeżach Lwowa. Poza tym, zasiadał w Związku Walki Czynnej, gdzie zakończył kurs oficerski i zyskał doświadczenie jako wykładowca i instruktor.
W obliczu wybuchu wojny, Eugeniusz był aktywnie zaangażowany w organizację mobilizacji w lwowskim okręgu. 27 sierpnia wyruszył z baonem do Krakowa, a już 10 września, jako część baonu uzupełnienia, został skierowany do działań z I Brygadą Legionów Polskich w celu połączenia z 1 pułkiem piechoty. W początkach października, Emmanuel został oddelegowany do prac organizacyjnych w Zagłębiu Dąbrowskim, gdzie zajmował się werbunkiem w Zawierciu, Częstochowie, a ostatecznie w Łodzi, gdzie pracował jako adiutant Mieczysława Ryś-Trojanowskiego.
Razem z dowódcą, dołączył do Legionów, w których to podczas bitwy pod Krzywopłotami dowodził 2 kompanią IV baonu. Po reorganizacji Brygady, Eugeniusz został przypisany do II baonu 5 pułku piechoty bez konkretnych funkcji. Podczas bitwy pod Łowczówkiem, po tragicznej śmierci Kazimierza Kuby-Bojarskiego, objął dowództwo I baonu 1 pułku piechoty. Niestety, 25 grudnia odniósł śmiertelne rany, a jego życie zakończyło się w niewoli rosyjskiej.
Za swoje odważne działania, Eugeniusz Dreszer został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.
Przypisy
- Marek Gałęzowski, Dreszer Eugeniusz Stefan [w:] idem, My idziemy w zórz świtanie... Sylwetki oficerów Legionów Polskich poległych i zmarłych w walce o niepodległość w latach 1914–1916, Warszawa: IPN, 2019 r., s. 61-62.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Henryka Martyniak | Teodor Pajewski | Jerzy Ciszewski (1916–1983) | Henryk Hebda | Stefan Blank-Weissberg | Jan Gralewski (kurier) | Franciszek Leszczyński (oficer) | Jacek Mackiewicz | Stanisław Bem | Edward Capałła | Bronisław Piekarski | Kazimierz Pogorzelski | Aleksandr Urniżewski | Jan Maruszewski | Stanisław Płonczyński | Jan Gabarski | Mirosław Panufnik | Zygmunt Bronisław Sawicki | Tadeusz Zawadziński | Bohdan MincerOceń: Eugeniusz Dreszer