Aleksandr Urniżewski

Wojsko i służby mundurowe

Aleksandr Siergiejewicz Urniżewski, znany także jako Александр Сергеевич Урнижевский, to postać, która z pewnością zasługuje na uwagę w kontekście historii wojskowości oraz emigracji. Urodził się w 1888 roku w Warszawie, a jego życie obejmowało bardzo interesujący okres, aż do jego śmierci 4 stycznia 1966 roku w Chalifert.

Był rosyjskim pułkownikiem, który pełnił rolę wojskowego lidera w trudnych czasach. Jako żołnierz, Aleksandr Urniżewski zyskał uznanie jako oficer Rosyjskiego Korpusu Ochronnego, który odegrał istotną rolę w czasie II wojny światowej.

Życiorys

Ukończył korpus kadetów, a w 1909 roku pojął wiedzę w michajłowskiej szkole artyleryjskiej. Jego kariera wojskowa rozwinęła się podczas I wojny światowej, kiedy to służył w lejbgwardii 2 Artyleryjskiego Dywizjonu Moździerzy. Następnie przeszedł do 2 Brygady Artylerii, gdzie awansował do stopnia pułkownika. W 1918 roku dołączył do wojsk Białych pod dowództwem Antona Denikina, gdzie służył w Mieszanej Gwardyjskiej Brygadzie Artylerii.

Później objął dowództwo nad baterią lejbgwardii 2 Artyleryjskiego Dywizjonu Moździerzy. W listopadzie 1920 roku, w trakcie ewakuacji sił Białych z Krymu, dotarł do Gallipoli. Po tej trudnej podróży osiedlił się na emigracji w Bułgarii, gdzie ukończył liceum W. P. Kuźminej w Sofii. Jednak szybko przeniósł się do Francji, co oznaczało nowy rozdział w jego życiu. W 1938 roku powrócił do Sofii, gdzie zaangażował się w działalność Narodowej Organizacji Rosyjskich Wywiadowców (NORR).

Po zajęciu Jugosławii przez niemieckie wojska w kwietniu 1941 roku, Urniżewski zaciągnął się do nowo utworzonego Rosyjskiego Korpusu Ochronnego. Po zakończeniu wojny osiedlił się ponownie w Francji, gdzie kontynuował życie na emigracji.

Oceń: Aleksandr Urniżewski

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:17