Karol Płudowski

---

Życiorys

Karol Płudowski, artysta o bogatym dorobku, zrodził się w rodzinie z tradycjami walki o wolność narodową oraz sprawiedliwość społeczną. Jego ojciec, edytor i dziennikarz, pisał wiersze i eseje, a będąc studentem, pełnił funkcję sekretarza redakcji czasopisma Głos wolnych. W trakcie październikowych przemian w 1956 roku jego zaangażowanie przejawiało się w współpracy z czasopismem Po prostu oraz wydawaniu broszur w ramach tzw. Biblioteczki Po prostu. Jego matka, będąca tłumaczem gości zagranicznych, również miała znaczący wpływ na jego życie.

W 1970 roku zdał egzamin maturalny w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych, a następnie studiował na Wydziale Psychologii i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1971–1982. W okresie urlopu dziekańskiego (1977/1978) ukończył Szkołę Oficerów Rezerwy. Podczas studiów aktywnie angażował się w życie społeczne, będąc pomysłodawcą i współzałożycielem studenckiego klubu „Mini Klub”. W 1974 roku zadebiutował jako śpiewak w grupie turystycznej „Jery”, która składała się z studentów UW.

W tym zespole, obok Karola, występowały takie osobistości jak Hanna Basista, Ewa Gaworska czy Anna Woyda, natomiast w trakcie Giełdy Piosenki Turystycznej w Szklarskiej Porębie do zespołu dołączyli: rodzeństwo Barbara i Jan Sobolewscy oraz Stanisław Szczyciński. W jego dalszych projektach artystycznych, jako lidera i założyciela, znalazły się zespoły takie jak „Znienacka”, do której należeli: Iwona Piastowska, Sławomir „Waza” Noszczyk, Dariusz Prądzyński oraz Anna Sołtyńska, a także „Zdarza się”. W latach 80. XX wieku Karol współpracował z różnymi muzykami, takimi jak Wojciech Czemplik (skrzypce, później Stare Dobre Małżeństwo) oraz Jacek Wolski (Osjan, gitara solowa).

Po ogłoszeniu stanu wojennego w 1982 roku, artysta, będąc na etapie pisania pracy magisterskiej, porzucił studia, by aktywnie uczestniczyć w ruchu studenckim, który w tamtych czasach był związany z muzyką turystyczną. Odegrał także znaczącą rolę w organizacji koncertów oraz turystyki kwalifikowanej, w której uprawiał piesze wędrówki oraz sporadycznie żeglarstwo. Uczestniczył w rajdach z różnymi klubami turystycznymi, na przykład z uniwersyteckim klubem turystycznym „Unikat” czy Studenckim Kołem Przewodników Beskidzkich.

Jako utalentowany bard, tworzył nie tylko swoje własne piosenki, ale również interpretował utwory innych autorów, w tym pieśni ludowe (głównie z tradycji łemkowskiej, ukraińskiej i rosyjskiej). Jego największym przeboje to piosenka Taka piosenka, napisana w 1979 roku, która od tamtej pory była wykonywana na wielu festiwalach piosenki turystycznej i studenckiej. Utwór ten został jednak skradziony przez zespół discopolowy Bayer Full, co doprowadziło do postępowania cywilnego, które zakończyło się na korzyść Płudowskiego.

„Moje utwory często pod prostą lub żartobliwą formą nacechowane są głęboką (jak mniemam) refleksją nad ludzkim życiem i losem. Chcą patrzeć odważnie w twarz problemom, nie zapominając o tym, że żyjemy przecie w najpiękniejszym ze światów.”

Karol Płudowski

Dopiero w 2006 roku artysta ukończył swoją przerwaną edukację, pisząc i broniąc pracę magisterską pod kierunkiem prof. Ireny Wojnar, na temat Studenckiego Ruchu Piosenki Turystycznej. Współpracował z Programem III, a w szczególności z Januszem Deblessem, tworząc audycje serii „Gitarą i piórem”. Organizował liczne imprezy kulturalne, w tym autorski cykl Gdzie góry chmurom dłoń podają oraz etniczną imprezę Łemkowska Biesiada.

W dniu 26 listopada 2010 roku, jego talent został dostrzegnięty i uhonorowany nagrodą publiczności na 28. Międzynarodowym Festiwalu Bardów „OPPA” za wykonanie autorskiej piosenki Do bardów. W czerwcu 2012 roku, nakładem Stowarzyszenia Literacko-Muzycznego „Ballada”, ukazał się śpiewnik z akordami gitarowymi artysty, zawierający jego utwór Taka piosenka, zarejestrowany w Studio 33 w Gdańsku, gdzie realizacją dźwięku zajmował się gitarzysta zespołu Bez Jacka, Mariusz Wilke.

Ogólna tematyka piosenek Karola Płudowskiego

W twórczości Karola Płudowskiego obecne są różnorodne tematy odnoszące się do autorefleksji. Artysta podejmuje trudne pytania, takie jak: kim jestem, jaką drogę powinienem wybrać, oraz jaką rolę mam wypełnić w tym świecie. Przykłady takich utworów to „Kiedyś”, „Do przyjaciół”, „Wiosna 1980” czy „Świerszcz za kominem”. W jego tekstach można dostrzec także autobiograficzne akcenty, co można zauważyć w piosenkach „Kiedyś”, „Esban”, „Na przyjazd do Łodzi” oraz „Carpe diem”.

Punktem odniesienia, a zarazem wiara, w sensie nie religijnym, jest Natura. To do niej powinniśmy zmierzać i czerpać inspirację, ponieważ język natury może otworzyć nam drzwi do samopoznania oraz zrozumienia otaczającego nas świata. Utwory takie jak „Leśna rozmowa”, „Spacer po wiatrołomie” czy „Pośród świata” ilustrują tę ideę. Istotnym przesłaniem jest także niezłomna radość oraz prosta mądrość, które tkwią w każdym z nas, co podkreśla utwór „Pośród świata”.

W piosenkach Płudowskiego można zauważyć również wątki moralizatorskie. Autor pragnie odgrywać rolę przewodnika, który wskazuje słuchaczom właściwą drogę i zwraca uwagę na nieetyczne postawy we współczesnym społeczeństwie. Współczesne pytania egzystencjalne, takie jak „jak żyć”, są poruszane w utworach takich jak „Taka piosenka”, „Piosenka uliczna”, „Carpe diem” oraz „Spacer po wiatrołomie”.

Jako bard, Karol Płudowski stawia na znaczenie społecznej roli artystów, krytykując wielu, którzy noszą ten tytuł, za gnuśność myśli oraz manipulację emocjami. Zwraca uwagę na cynizm i „chochołowy” styl myślenia, które nie przystoją bardom. W jego oczach bard powinien pełnić funkcję drogowskazu, pomagając ludziom w odnajdywaniu wartościowych celów oraz budząc ich sumienia. Niestety, wielu bardów koncentruje się na krytykowaniu swoich kolegów, co Płudowski wyraża w utworze „Do bardów”.

Wpływ na innych artystów

Harcerski zespół wokalno-instrumentalny Wołosatki zainspirował się twórczością Karola Płudowskiego, sięgając po jego znaną kompozycję, zatytułowaną Piosenka uliczna.

---

Oceń: Karol Płudowski

---