Józef Szczepkowski to postać, która z pewnością zasługuje na uwagę w historii polskiej muzyki. Urodził się 21 stycznia 1849 roku w Warszawie, a jego życie zakończyło się tragicznie 2 maja 1909 roku w tym samym mieście. Szczepkowski znany jest przede wszystkim jako baryton operowy, który zdobył uznanie zarówno w kraju, jak i za granicą.
Jego wkład w rozwój polskiej sceny operowej jest nie do przecenienia, a talent artystyczny pozostawił ślad w pamięci wielu miłośników opery.
Życiorys
Józef Szczepkowski, który przyszedł na świat w 1849 roku, to postać związana z polską muzyką. Był synem znanego śpiewaka Józefa Szczepkowskiego (1817–1894) oraz Marianny z d. Bełcikowskiej. W jego rodzeństwie znalazła się również śpiewaczka Anastazja Szczepkowska. Po ukończeniu gimnazjum filologicznego w Warszawie, zahartował się w sztuce muzycznej u znakomitych nauczycieli gry na fortepianie, takich jak Józef Jarecki oraz Emanuel Kania. Ponadto, studiował harmonię pod okiem Karola Augusta Freyera i rozwijał swoje umiejętności wokalne u Adama Ziółkowskiego.
Jego talent nie pozostał niezauważony. Zyskał stypendium Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego, co otworzyło mu drogę do kariery artystycznej. W 1873 roku zadebiutował na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie, odgrywając rolę Hrabiego Luny w operze „Trubadur” Giuseppe Verdiego. Od roku 1874 występował jako solista w tym teatrze, kreując wiele znakomitych partii barytonowych, wśród których warto wymienić Marcina w „Verbum nobile”, Janusza w „Halce”, czy Alfreda w „Traviacie”.
Jednak kariera artystyczna Szczepkowskiego nie była pozbawiona kontrowersji. W 1875 roku podjął decyzję o samodzielnym zatrudnieniu się w Operze Kijowskiej, co skutkowało zawieszeniem go przez dyrekcję Warszawskich Teatrów Rządowych na okres kilku miesięcy. Niestety, ze względu na problemy zdrowotne, musiał zakończyć swoją karierę sceniczną w 1886 roku, kierując się ku pracy pedagogicznej oraz pisarstwu muzycznemu. Współpracował z redakcją „Echa Muzycznego, Teatralnego i Artystycznego”.
Choć w 1890 roku powrócił na scenę Teatru Wielkiego jako Jontek w „Halce” oraz Edgar w „Łucji z Lammermooru”, to negatywne recenzje wstrzymały jego dalsze występy. Od 1900 roku zaczął prowadzić zajęcia jako wykładowca śpiewu w Warszawskim Instytucie Muzycznym. Jego twórczość obejmowała także komponowanie pieśni oraz miniatur fortepianowych.
Szczepkowski był żonaty z Bronisławą Ziółkowską od 1877 roku. Po śmierci w 1909 roku, został pochowany w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Powązkowskim.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Dorota Naruszewicz | Kamil Kulczycki | Pezet | Jerzy Zalewski | Kamila Kamińska | Jerzy Karaszkiewicz | Edward Żebrowski (reżyser) | Aleksander Rodziewicz | Małgorzata Walewska | Marta Berowska | Tamara Sorbian | Karol Płudowski | Piotr Stramowski | Saul Goskind | Aleksander Gawroński | Antek Smykiewicz | Kafar (raper) | Stanisława Nowicka (1905–1990) | Zofia Kucówna | Tadeusz GoskOceń: Józef Szczepkowski (1849–1909)