Ryszard Kierczyński

---

Życiorys

Ryszard Kierczyński przyszedł na świat w rodzinie, na czele której stali Tomasz (zm. 1934) oraz Bronisława (zm. 1956) Kieliszczyków. Młodzieńcze lata spędził w Warszawie, gdzie w 1919 roku ukończył szkołę średnią, a następnie podjął studia w zakresie socjologii na Wolnej Wszechnicy Polskiej. Jego zaangażowanie w działalność harcerską, gdzie pełnił rolę drużynowego w warszawskich drużynach, było widoczne już od najmłodszych lat. W trakcie studiów wstąpił do organizacji Bratnia Pomoc, gdzie w 1923 roku został członkiem zarządu oraz w 1924 roku objął stanowisko prezesa zarządu BP na WWP. W 1921 roku wziął również czynny udział w III powstaniu śląskim, ochotniczo wyjeżdżając na Górny Śląsk.

W 1924 roku dołączył do Instytutu Reduty, gdzie pozostał do 1926 roku. Już w roku 1925 występował ze swoim teatrem w miastach takich jak Białystok, Wilno oraz Dyneburg (wówczas Dźwińsk). Jego kariera artystyczna przybrała na sile, a w sezonie 1926/1927 występował w Teatrze Miejskim w Łodzi. Właśnie od września 1927 roku, Kierczyński zaczął posługiwać się nazwiskiem Kierczyński, które stało się jego artystycznym markiem.

W latach 1927–1929 występował z zespołem Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, a w latach 1929–1931 grał w lwowskim Teatrze Miejskim. Jego kariera nabierała tempa, a w roku 1931 zagościł w warszawskim Teatrze Melodram, aby następnie, w latach 1931–1934, występować w Teatrze Narodowym oraz Letnim w Warszawie. Okres 1934–1937 to czas jego działalności w Teatrze Polskim w Poznaniu, zaś w sezonie 1937/1938 występował w Teatrze Miejskim w Bydgoszczy, a w sezonie 1938/1939 powrócił do Teatru Polskiego w Poznaniu.

Podczas II wojny światowej pracował jako kelner w artystycznej kawiarni „Gospoda Włóczęgów” oraz czynnie angażował się w ruch oporu. Kierczyński nie odpuścił sobie występów w jawnych teatrach warszawskich, takich jak Wesoła Banda (1940–1941), Komedia (1943) czy Nowe Miniatury (1943). Po wojnie, w sezonie 1945/1946, ponownie związał się z Teatrem Nowym w Poznaniu, a od 1946 do 1949 roku występował w Miejskich Teatrach Dramatycznych w Warszawie. W późniejszym okresie, od 1949 do 1953 roku, był członkiem zespołu Teatru Narodowego, w 1953 roku zagościł w Teatrze Nowej Warszawy, a w sezonie 1953/1954 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie.

W latach 1954–1957 Kierczyński wrócił do Warszawy, występując w Teatrze Ateneum, a w 1957 roku powrócił do Teatru Młodej Warszawy. Lata 1957–1968 to jego występy w Teatrze Klasycznym. Dodatkowo już od 1950 roku brał udział w słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, zdobywając dodatkowe uznanie wśród słuchaczy.

19 stycznia 1955 roku, na wniosek Ministra Kultury i Sztuki, został uhonorowany Medalem 10-lecia Polski Ludowej. Ryszard Kierczyński, prywatnie dwukrotnie żonaty, swoją pierwszą żoną była aktorka Zofia Barwińska, a drugą Maria (Marianna) Garbowska. Z tego związku miał dwoje dzieci.

Ostatnie dni artysty były w Warszawie, gdzie zmarł. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 19E-II-9).

---

Oceń: Ryszard Kierczyński

---