Stanisław Namysłowski

---

Życiorys

Stanisław Namysłowski, syn Karola i Józefy z Zakrzewskich (zm. 1931), w wieku dziesięciu lat podjął pierwsze kroki w nauce gry na skrzypcach pod okiem swojego ojca. W 1898 roku, po ukończeniu progimnazjum rosyjskiego w Zamościu, przeprowadził się do Warszawy, aby rozpocząć studia muzyczne w klasie skrzypiec pod kierunkiem prof. Stanisława Barcewicza.

W 1900 roku występował w orkiestrze ojca jako skrzypek-solista, czasami sprawując także rolę dyrygenta. W 1905 r. wyjechał do Pragi, gdzie podjął dalszą edukację muzyczną u Otakara Ševčíka, znanego czeskiego skrzypka, i u Vitĕzslava Nováka, cenionego kompozytora oraz pedagoga. Tam zyskał duże uznanie jako zarówno skrzypek, jak i dyrygent. W 1906 roku dyrygował trzema koncertami Filharmonii Czeskiej w prestiżowej sali Rudolphinum w Pradze.

W 1908 roku Stanisław skończył praskie konserwatorium, zdobywając dyplom skrzypka-wirtuoza. Zdecydował się jednak na powrót do ojczyzny, odrzucając ofertę objęcia stanowiska dyrygenta Filharmonii Czeskiej. W kraju wzmacniał orkiestrę ojca, zastępując go w roli dyrygenta, zwłaszcza w częściach symfonicznych koncertów. W 1915 roku objął kierownictwo Orkiestry Włościańskiej, kontynuując tym samym dzieło swojego ojca przez następne 55 lat.

W 1925 roku, podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych, został przyjęty w Białym Domu przez prezydenta Calvina Coolidge’a. Gubernator stanu Massachusetts wręczył mu Sztandar Stanów Zjednoczonych – najwyższe odznaczenie przysługujące cudzoziemcom. W obliczu II wojny światowej ukrywał się w Warszawie i Milanówku, a po wojnie powrócił do Chomęcisk Małych, gdzie ponownie reaktywował swój zespół.

Z okazji pięćdziesięciolecia swojej pracy artystycznej, 2 grudnia 1955 roku w sali Państwowej Filharmonii w Lublinie, odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Podczas obchodów 75-lecia orkiestry oraz setnej rocznicy urodzin Karola Namysłowskiego, otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Jego jedyną znaną kompozycją jest mazur „Spod Zamościa”, do którego słowa napisał Wacław Mazurek.

Stanisław Namysłowski zmarł w Zamościu i został pochowany w grobie rodziny Namysłowskich na Cmentarzu Parafialnym w Starym Zamościu.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Namysłowski, wybitny przedstawiciel swojej dziedziny, otrzymał szereg wyróżnień za swoje zasługi. Jego osiągnięcia zostały docenione przez przyznane mu odznaczenia, które obejmują:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1956 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1955 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 20 stycznia 1930 roku.

---

Oceń: Stanisław Namysłowski

---